Znamię barwnikowe– rodzaje
Znamiona barwnikowe potocznie nazywane są pieprzykami lub brodawkami i występują na ciele każdego człowieka. Są to zmiany skórne zwykle o jasnej lub ciemnobrązowej barwie, które pojawiają się w najróżniejszych miejscach ciała. Przyczyną powstawania znamion barwnikowych jest punktowy rozrost komórek, zawierających melaninę, czyli pigment, odpowiadający za zabarwienie skóry, włosów oraz tęczówek organizmu ludzkiego.Tego rodzaju zmiany skórne zwykle cechują się jednolitym zabarwieniem oraz regularnym kształtem. Wyróżnia się następujące rodzaje znamion barwnikowych:
- Znamiona atypowe – zwane inaczej dysplastycznymi. Znamiona te charakteryzują się nierównomiernym zabarwieniem oraz nieregularnym kształtem. Najczęściej występują w kolorze ciemnobrązowym. Zwykle wykwit wyrasta poza poziom skóry. Są to znamiona podwyższonego ryzyka, które należy zbadać pod kątem obecności komórek złośliwych.
- Znamię Clarka – są to nieszkodliwe zmiany skórne o średnicy nie większej niż 1 cm o zabarwieniu jasno lub ciemnobrązowym. Zwykle nie występują na twarzy, pojawiają się w obrębie tułowia oraz kończyn. Szacuje się, że człowiek posiada na swym ciele przeciętnie 20 znamion tego rodzaju.
- Znamię Spitz – jest to znamię, które zwykle występuje u dzieci oraz młodzieży. Stanowi różowy lub jasnobrązowy wykwit, który ma gładką strukturę i nie wyrasta poza poziom skóry. Najczęściej pojawia się w obrębie twarzy. Jest to rodzaj nieszkodliwego znamiona barwnikowego.
- Znamię wrodzone – zwykle pojawia się we wczesnym dzieciństwie lub znajduje się na ciele człowieka już w chwili przyjścia na świat. Znamiona te charakteryzują się różnymi barwami i wraz z wiekiem rosną, osiągając średnicę nawet kilkunastu cm. Nie są to znamiona złośliwe.
- Znamię Suttona – charakterystyczny wykwit, który cechuje się regularnym kształtem oraz jasnym, odznaczającym się pierścieniem/obwódką dookoła.
- Znamię błękitne – zmiana skórna o charakterystycznym błękitnym lub sinym zabarwieniu, wynikającym z dużego stężenia melaniny. Zwykle przyjmuje postać twardego guzika.
Chirurgiczne usuwanie znamion skórnych
Chirurgiczne usuwanie znamion skórnych to jedna z dwóch metod pozbywania się tzw. pieprzyków. Wskazaniem do usunięcia znamienia skórnego jest jego powiększanie się lub takie położenie, które przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu (pieprzyk zaczepia się o odzież) albo występowanie w takim miejscu, że jest to uciążliwe, np. na powiece oka.
Zabieg chirurgicznego usuwania znamion skórnych polega na miejscowym znieczuleniu oraz wycięciu przy pomocy skalpela danej zmiany razem z niewielkim zapasem skóry wokół. Po zabiegu pacjent ma zakładane ma szwy, które usuwane są maksymalnie po 2 tygodniach. W okresie rekonwalescencji zaleca się codziennie przemywanie rany roztworem z 70 proc. alkoholem oraz częstą zmianę opatrunku jałowego. Do czasu zdjęcia szwów, zabrania się wszelkich form aktywności fizycznej, gdyż mogą one powodować rozejście się zaszytej rany. Po zabiegu, w miejscu znamienia pojawia się blizna, którą można usunąć za pomocą lasera frakcyjnego.
Chirurgiczne usuwanie znamion skórnych ma jedną, zasadniczą przewagę nad laserowym usuwaniem znamion –umożliwia ono pobranie nieprzekształconej próbki materiału oraz poddanie jej badaniom histopatologicznym, w celu stwierdzenia czy wycięta zmiana skórna miała charakter łagodny czy złośliwy.
Laserowe usuwanie znamion skórnych
Laserowe usuwanie znamion to nowoczesna technologia, mająca na celu niwelację różnego rodzaju zmian skórnych. Przed poddaniem się temu zabiegowi, należy przebadać dane znamię, by móc stwierdzić, że można usunąć je laserem oraz czy nie jest to zmiana złośliwa. Niwelacja laserowa uniemożliwia bowiem pobranie materiału do badań histopatologicznych po zabiegu, w przeciwieństwie do chirurgicznego usuwania tzw. pieprzyków.
Zabieg laserowego usuwania znamion skórnych polega na napromieniowaniu wskazanego miejsca wiązką światła laserowego o określonej długości fali. Skutkiem tego uwodniona tkanka barwnikowa ulega odparowaniu, a w jej miejscu pojawia się powierzchniowy strupek. Po zabiegu miejsce napromieniowania przez 3-4 tygodnie należy przemywać preparatem, który zalecił lekarz oraz chronić strupek przed mechanicznym uszkodzeniem lub szkodliwymi promieniami UV za pomocą plastra przepuszczającego powietrze.
