Chodzi tu nie tylko o prawo do odwiedzin i umożliwienia dziecku kontaktu z bliskimi (telefonicznego, listownego i przez internet, o ile szpital ma dostęp), ale również o prawo do ciągłej obecności kogoś bliskie go, kto się dzieckiem opiekuje. W Polsce ustawodawca nie zadbał o szczególne uregulowania prawne w tym zakresie - zasady korzystania z tych praw są takie same tak że w przypadku osób dorosłych. Dziecko i jego rodzice z chwilą rozpoczęcia hospitalizacji powinni uzyskać informację o tych prawach oraz o szczegółach korzystania z nich. Brak takiej informacji uniemożliwia realizację prawa dziecka do prywatności i do ochrony życia rodzinnego.
W imieniu dziecka o respektowanie prawa do ciągłego towarzyszenia mu występuje rodzic lub osoba upoważniona przez rodziców. Takie upoważnienie rodzice mogą wpisać przy przyjęciu dziecka do szpitala do dokumentacji medycznej. Rodzice mogą też ustnie poinformować lekarza prowadzącego czy też jedną z pielęgniarek, że przy dziecku będzie obecna np. ciocia czy niania.
Odwiedziny
Dziecko ma prawo wiedzieć, że mogą go odwiedzać osoby bliskie - w sali, w której przebywa, lub w miejscu specjalnie do tego przeznaczonym. Musi wiedzieć, że może to się odbywać każdego dnia w określonym czasie, np. między obiadem a dobranocką. Decyzję o tym, kto odwiedza dziecko, podejmują rodzice - ma ją prawo do odmowy kontaktu dziecka z określonymi osobami, a obowiązkiem personelu jest zadbać o respektowanie te go prawa. Personel musi mieć wówczas wyraźną informację (ustną lub pisemną), kogo do dziecka nie wpuszczać. Ograniczenia w przypadku prawa do odwiedzin mogą być uzasadnione względami organizacji pracy na oddziale. Mogą być one wprowadzane jednak tylko przez dyrektora szpitala, ni gdy jako wyłączna decyzja personelu szpitalnego.
Pielęgnowanie dziecka
W trakcie pobytu w szpitalu dziecko ma prawo do stałej dodatkowej opieki pielęgnacyjnej ze strony swoich rodziców lub osób upoważnionych przez rodziców, np. babci, cioci czy specjalnie do te go celu zatrudnionej osoby. Personel szpitalny powinien zachęcać rodziców do stałego przebywania z dzieckiem i pielęgnowania go, gdyż wtedy czuje się ono bezpieczniej. Personel szpitalny nie może jednak przerzucać swoich obowiązków zawodowych na rodziców. Odwiedziny czy stała dodatkowa opieka nad dzieckiem nie mogą kolidować z normalną pracą zakładu, naruszać prawa innych dzieci, w szczególności ich prawa do poszanowania intymności oraz do ciszy i spokoju. Czuwanie nad tym jest obowiązkiem personelu szpitalnego.
Ograniczenia w korzystaniu z omawianych praw dopuszczalne jest tylko wyjątkowo - gdy jest to uzasadnione względami epidemiologicznymi lub bezpieczeństwem zdrowotnym dziecka. Ograniczenia mogą mieć tylko charakter doraźny, do chwili ustania przy czyny ich wprowadzenia.
Czy szpital może pobierać opłaty?
Szpital ma prawo zażądać pieniędzy za pobyt z dzieckiem na oddziale. Opłaty nie mogą być jednak pobierane automatycznie, ale dopiero wówczas, gdy szpital poniesie jakiś koszt w związku z pobytem rodzica. Opłata nie może być uznaniowa - wszyscy powinni płacić tyle samo za to samo - w widocznym miejscu powinna wisieć informacja, że np.: "Dostawka, pościel i dodatkowa porcja jedzenia dla rodzica kosztuje 20 zł na dobę". Pobieranie przez szpital opłat za zużyty prąd jest bezprawne.
Jeżeli rodzic czuwa przy dziecku, siedząc na krześle - trudno mówić o jakichkolwiek kosztach dla szpitala. Taki pobyt rodzica powinien być darmowy. Niedopuszczalne jest, by szpital wymuszał na rodzicach opłaty - np. za obowiązkowe korzystanie ze szpitalnej pościeli czy obowiązkowy szpitalny obiad.
Uwaga!
Wszelkie ustalenia w zakresie wysokości opłat różnicujące status dzieci będących w tej samej sytuacji należy uznać za dyskryminujące. Jednocześnie z uwagi na trudną sytuację majątkową rodzice mogą zwrócić się o zwolnienie z opłat. Decyzja należy do dyrektora szpitala, który musi mieć na uwadze konstytucyjne prawo dziecka do szczególnej opieki zdrowotnej.
