Kwetiapina to substancja, która działa przeciwpsychotycznie poprzez hamowanie pracy receptorów dopaminergicznych D2 ośrodkowego układu nerwowego. Na skutek tego ograniczone jest wydzielanie dopaminy, która w nadmiernych ilościach powoduje u niektórych osób pojawienie się objawów wytwórczych. Kwetiapinę zalicza się do neuroleptyków atypowych, czyli takich, które wywierają wpływ na receptory D2 występujące w układzie mezolimbicznym. W związku z tym, zażywanie tego leku wiąże się z mniejszym ryzykiem wystąpienia tak zwanych objawów pozapiramidowych, które pojawiają się często podczas przyjmowania neuroleptyków klasycznych oddziałujących na receptory D2 w wielu obszarach mózgu, nie tylko w układzie mezolimbicznym. W związku z tym, że preparaty zawierające kwetiapinę stosunkowo rzadko powodują pojawienie się niepożądanych objawów pozapiramidowych, są one często przepisywane pacjentom, którzy wykazują nadwrażliwość na inne substancje psychotyczne.
Lek jest stosowany przede wszystkim do leczenia zaburzeń psychicznych, wśród których można wymienić takie choroby jak:
Preparat może być stosowany także w przypadku epizodów maniakalnych. Przepisuje się go zarówno w celu leczenia, jak i zapobiegania nawrotom zaburzeń psychicznych.
Kwetiapina, zapisywana często jako Quetiapinum, wchodzi w skład wielu leków, takich jak na przykład:
Oprócz leczenia zaburzeń o charakterze psychicznym, kwetiapina jest skuteczna w leczeniu bezsenności oraz innych problemów takich jak zaburzenia lękowe, choroby otępienne oraz zespół Tourette’a.
Kwetiapiny nie powinny zażywać osoby, które są nadwrażliwe na jakąkolwiek substancję, która wchodzi w skład leku. Substancji nie powinny zażywać osoby cierpiące na złośliwy zespół neuroleptyczny. Osoby starsze, chore na padaczkę, cierpiące na choroby układu krążenia lub niewydolność wątroby podczas stosowania leków z kwetiapiną powinny szczególnie uważnie obserwować swój stan i być pod stałą opieką lekarza. Substancji nie stosuje się w przypadku leczenia dzieci oraz młodzieży niepełnoletniej, ponieważ nie ma wystarczających badań na temat wpływu leku na osoby z tej grupy wiekowej.
Podczas stosowania preparatu u osób chorych na depresję związaną z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi w pierwszym stadium terapii wzrasta ryzyko wystąpienia u pacjenta myśli samobójczych oraz myśli o samookaleczaniu się. Ryzyko takich epizodów utrzymuje się aż do momentu nastąpienia znacznej poprawy. W związku z tym zaleca się, aby pacjenci podczas terapii przebywali pod stałą kontrolą lekarską. Depresja oraz zażywanie leków może się również wiązać z odczuwaniem wzmożonej senności. Taki stan wymaga zazwyczaj częstszych konsultacji lekarskich, a w niektórych przypadkach przerwania leczenia.
W rzadkich przypadkach przyjmowanie preparatu może powodować wystąpienie objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego, do których zalicza się takie dolegliwości jak:
Jeżeli takie objawy wystąpią konieczne jest zmniejszenie dawki leku, a u niektórych pacjentów przerwanie leczenia.
Inne niepożądane efekty, jakie mogą wystąpić, zwłaszcza na początku terapii, to:
U większości pacjentów objawy te przestają występować po około dwóch do czterech tygodniach regularnego przyjmowania leku. Poza tym, kwetiapina zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca oraz cukrzycy. Jeżeli podczas terapii kwetiapiną ogólny stan zdrowia pacjenta ulegnie pogorszeniu, pojawią się problemy ze strony układu krążenia lub wystąpią myśli samobójcze należy zgłosić te dolegliwości lekarzowi i zachować szczególną ostrożność.
Leków zawierających kwetiapinę nie należy łączyć z napojami alkoholowymi, gdyż działanie obydwu substancji jest wówczas wzmacniane. W przypadku zaburzeń psychicznych spożywanie alkoholu warto skonsultować z lekarzem specjalistą, a na czas leczenia lekami z kwetiapiną najlepiej całkowicie zrezygnować z picia alkoholu.