Co to jest łysiczka lancetowata?
Łysiczka lancetowata należy do grupy grzybów halucynogennych. Tak naprawdę są to grzyby psylocybinowe, czyli takie które zawierają substancje psychoaktywne.
Łysiczka lancetowata zawiera przede wszystkim psylocybinę, a także śladowe ilości baeocystyny. Ze względu na obecność tych substancji, łysiczka silnie wpływa na ludzką świadomość. Spożycie łysiczki lancetowatej wywołuje zniekształcenia wizualne i może przyczyniać się do tego, że osoba, która je spożyła widzi rzeczy, których nie ma lub doświadcza sytuacji, które w rzeczywistości nie mają miejsca. Poza tym, spożycie łysiczki wywołuje takie objawy jak:
- zaburzenia widzenia kolorów,
- zaburzenia odczuwania czasu i przestrzeni,
- wyostrzenie zmysłów,
- zmienny nastrój.
U niektórych osób po spożyciu łysiczki, a zwłaszcza po przyjęciu zbyt dużej dawki grzyba, pojawiają się negatywne skutki, takie jak depresja, poirytowanie, nagłe napady paniki, a nawet utrata kontroli nad sobą. Oprócz efektów psychicznych, po spożyciu łysiczki mogą wystąpić negatywne odczucia fizyczne, takie jak na przykład zawroty głowy, biegunka, bóle brzucha, przyspieszona akcja serca, uczucie zimna, uczucie sztywnienia szczęki czy skurcze mięśni twarzy. Zjedzenie grzybów halucynogennych powoduje również spowolnienie szybkości reakcji oraz rozkojarzenie, dlatego po ich spożyciu nie należy prowadzić samochodu.
Regularne spożywanie grzybów halucynogennych może spowodować wystąpienie reminescencji, czyli pojawienie się halucynacji po pewnym czasie, a nie bezpośrednio po zażyciu substancji psychoaktywnych. Co więcej, zjedzenie grzybów halucynogennych przez osoby cierpiące na choroby psychiczne może nasilać objawy choroby. Jedzenie grzybów halucynogennych nie uzależnia, jednak może prowadzić do osłabienia efektów po ich spożyciu, co skutkuje przyjmowaniem coraz to większych dawek, a to może zagrażać życiu i zdrowiu. Poza tym, częste spożywanie grzybów w wielu przypadkach prowadzi do psychozy i lęków.
Jak wygląda łysiczka lancetowata?
Kapelusz łysiczki lancetowatej osiąga średnicę około 1 do 2 centymetrów. Kapelusz ma kolor oliwkowy, przechodzący w jasnobrązowy, a czasami występują na nim sinozielone albo ciemnooliwkowe plamy. Powierzchnia kapelusza jest wilgotna i gładka, a nawet nieco lepka i śliska. Kapelusz młodej łysiczki lancetowatej ma kształt stożkowaty, a w jego centrum występuje wyraźne zaznaczona brodawka. Im grzyb starszy, tym kapelusz staje się mniej stożkowaty i przybiera kształt dzwonkowaty, ale nigdy nie staje się rozpostarty. Po ususzeniu kapelusz łysiczki staje się jaśniejszy i przyjmuje kolor ochrowy albo jasnosłomkowy.
Od spodu kapelusz łysiczki lancetowatej pokryty jest blaszkami. Są one szerokie, ale wąsko przyrośnięte do trzonu grzyba. Zwykle liczba blaszek wynosi od 15 do około 30. Blaszki mają kolor jasnobrązowy u młodych grzybów i ciemniejszy u grzybów starszych, z tym, że ostrza blaszek są zazwyczaj nieco jaśniejsze. Miąższ łysiczki lancetowatej nie ma smaku ani zapachu. Jest szarobrązowy, natomiast po ususzeniu staje się beżowy.
Trzon łysiczki jest cienki, jego średnica wynosi od 1 do 3 milimetrów i osiąga wysokość od 3 aż do 15 centymetrów. Jest bardzo elastyczny i pusty w środku. Zwykle ma kształt walcowaty, czasami rozszerza się u podstawy. Powierzchnia trzonu jest gładka, w kolorze jasnoochrowym, czasami są na niej widoczne podłużne włókna.
Łysiczka lancetowata: występowanie
Łysiczka lancdetowata występuje na terenie wielu krajów. Można ją spotkać w lasach Europy, Ameryki Północnej, Australii, Nowej Zelandii, a także w Ameryce Południowej, zwłaszcza w Chile. Na terenie Europy łysiczka występuje przede wszystkim w Czechach, Austrii, Belgii, Niemczech, Włoszech, Francji, Irlandii, Holandii, Norwegii, Rosji, Hiszpanii, Słowacji, Szwecji, Anglii oraz Szwajcarii. Łysiczkę można znaleźć również w Polsce, ale nie występuje ona często. Najczęstszymi siedliskami łysiczki są otwarte tereny, takie jak łąki, pola czy pastwiska. Łysiczka występuje również na poboczach dróg, na obrzeżach łąk, lasów i zarośli oraz w sadach. Szczególnie obficie łysiczki rosną na terenach wypasu owiec i krów. Owocniki tego grzyba rosną pojedynczo albo w większych grupach.
To również może cię zainteresować:
