Garb na plecach
Garb na plecach, to nic innego jak kifoza pogłębiona, nazwana także plecami okrągłymi. To schorzenie kręgosłupa charakteryzuje się nadmiernym wygięciem kręgosłupa ku tyłowi w odcinku piersiowym i krzyżowym. Pozostawiona bez leczenia może oprowadzić nie tylko do wytworzenia się nieestetycznego garbu, ale i wywołać poważne problemy z oddychaniem.
Skąd się bierze kifoza? Schorzenie to konsekwencja utrzymywania nieprawidłowej pozycji ciała, przede wszystkim długotrwałe przebywanie pochylonej pozycji. Do kifozy może się przyczynić także skolioza, czyli boczne skrzywienie kręgosłupa. Czasem zdarza się, że kifoza rozwija się u osób, które:
- mają problemy z wypadającym dyskiem,
- przeszły infekcję kręgosłupa,
- mają wadę wrodzoną, np. rozszczep kręgosłupa.
Niekiedy pojawia się u osób z osteoporozą, artretyzmem, dystrofią mięśniową, bywa także powikłaniem po polio, chorobach układu hormonalnego, chorobach tkanki łącznej, czy chorobie Pageta. W przypadku dzieci kifoza pojawia się w przebiegu choroby Scheuermanna (kifoza młodzieńcza lub jałowa martwica kręgosłupa), której istotą jest martwica i obumieranie kości bez udziału wirusów, grzybów i bakterii.
Łagodną postać leczy się jedynie aktywnością fizyczną. Poza wykonywaniem określonych ćwiczeń, chory powinien się zaopatrzyć w specjalisty materac (nie może być zbyt miękki).
Jeśli zmiany są bardziej rozległe poza gimnastyką wprowadza się leczenie farmakologiczne (przede wszystkim leki przeciwbólowe). Dodatkowo wprowadza się fizykoterapię. Niekiedy pacjencji zmuszeni są nosić specjalne szelki ortopedyczne, które pomagają wyprostować kręgosłup i uczą zachowywania prawidłowej, wyprostowanej postawy. W niektórych przypadkach (na przykład gdy kifoza jest powiązana z infekcją lub guzem) konieczne może być leczenie operacyjne.
Garb żebrowy
Garb żebrowy to jeden z objawów skoliozy. Skolioza to wada postawy, która rozpoznawana jest przede wszystkim u dzieci. Przyczyną problemu jest brak ruchu oraz przyjmowanie przez dziecko niewłaściwej pozycji podczas siedzenia. Tak naprawdę skolioza to skrzywienie trójpłaszczyznowe - w płaszczyźnie czołowej (boczne skrzywienie kręgosłupa), strzałkowej (tzw. ordoskolioza albo kifoskolioza) i poziomej. U dzieci z tą wadą postawy kręgosłup zamiast naturalnej, delikatnie łukowatego wygięcia, swoim kształtem przypomina literę S. W większości przypadków skolioza dotyka odcinek piersiowy kręgosłupa (górną część pleców) lub rozwija się pomiędzy odcinkiem piersiowym a lędźwiowym (środkowa część pleców). Rzadko pojawia się tylko w odcinku lędźwiowym.
Sposób leczenia skoliozy zależy od wieku pacjenta oraz stopnia zaawansowania choroby. Jeśli schorzenie zostało wykryte odpowiednio wcześnie (czyli w sytuacji gdy skrzywienie jest nieznaczne) zalecana jest gimnastyka korekcyjna (szczególnie polecane są ćwiczenia na basenie).
W niektórych przypadkach stosuje się gorsety ortopedyczne, które naciskają na kręgosłup i wymuszają jego właściwe ustawienie, a tym samym chronią przed dalszą deformacją. Pacjent musi go nosić przez kilkanaście godzin dziennie lub zakładać tylko na noc. Może się też zdarzyć, że lekarz zdecyduje się założyć tzw. gips korygujący, aparaty lub specjalne wyciągi. W sytuacji gdy pacjent ma jedną nogę krótszą niezbędne są wkładki ortopedyczne.
U osób, u których skrzywienie jest bardzo duże, tj. gdy kąt skrzywienia wynosi co najmniej 60 stopni, konieczna jest operacja. Zabieg polega na wszczepieniu metalowych aparatów i implantów. Zazwyczaj wykonuje się go u nastolatków między 13 a 15 rokiem życia, ale niekiedy operacji wymagają też młodsze dzieci. Trzeba jednak pamiętać, że operacja nie przywraca kręgosłupowi pełnej sprawności.
Wdowi garb (garb na szyi lub karku)
Mianem „wdowiego garbu” określa się wyniosłość tkankową, która powstała u podstawy karku, a konkretnie na granicy szyi i pleców. U osób z tą wadą postawy pojawia się charakterystyczne zgrubienie w dolnym odcinku kręgosłupa szyjnego, jego obecność to konsekwencja pogłębiającej się kifozy piersiowej oraz wysunięcia głowy do przodu. „Wdowi garb” jest bardzo czuły i boli, nawet delikatne dotknięcie może wywołać nieprzyjemne odczucia. Ale nie tylko. Garb może mieć także podłoże psychologiczne. Natężenie złych emocji, kompleksy, wstyd, żal, poczucie niskiej wartości, a także silny stres, to uczucia, które wpływać na sylwetkę człowieka.
W leczeniu wdowiego garbu kluczowy jest czas. Im szybciej chory skonsultuje się z lekarzem ortopedą tym większe szanse, aby uniknąć większych problemów i naprostować, to co zostało zniszczone.
Jednak bez względu na zakres zmian podstawą leczenia jest aktywność fizyczna, czasem konieczne jest wykonanie drobnych, nieinwazyjnych zabiegów. Niezwykle ważne są ćwiczenia ogólnorozwojowe, które obok naprawy postawy, rozciągają mięśnie obręczy barkowej oraz mięśnie podpotyliczne. Terapie powięziowe, czyli rozluźnianie mięśniowo-powięziowe, należy wykonywać wyłącznie u doświadczonego terapeuty.
Garb na nosie
To w większości przypadków jedynie defekt estetyczny. Czasem osoby, które nie mają idealnego nosa decydują się – przede wszystkim dla poprawy własnego samopoczucia i pozbycia się kompleksu – skorygować krzywiznę. O tym, czy taki zabieg można w ogóle wykonać oraz jaki charakter i skalę będą miały zmiany, decyduje chirurg plastyczny.
To również może cię zainteresować:
