Choroba dwubiegunowa: co to? Czym różni się od depresji dwubiegunowej?

Choroba dwubiegunowa wzbudza wiele uczyć w osobach, które mają z nią styczność. Jednym z nich jest obawa przed społecznym odrzuceniem, lęk przed osamotnieniem. Tymczasem jest to jedna z wielu różnych chorób, z którymi mierzy się ludzkość i powinna być traktowana, jak każda inna.

Czy w przypadku takiego schorzenia jak choroba afektywna dwubiegunowa test daje pewność, że jest się na nią chorym?

Choroba dwubiegunowa należy do grupy zaburzeń afektywnych, których diagnoza nie należy do prostych. Dlatego jakikolwiek test nie jest w stanie dać pewności co do istnienia takiego schorzenia. Co najważniejsze absolutnie nie powinno się go próbować samodzielnie diagnozować. Oczywiście taki test można wykonać, ale nie możemy go sami oceniać i nie jest on jednoznaczną przesłanką do uznania, że to schorzenie u nas występuje.

Choroba afektywna dwubiegunowa i test na nią przeprowadzony pomaga w diagnostyce, bo pozwala zebrać informacje na temat samooceny i jest przesiewowy do rozpoznania tej choroby. Pomaga też w rozpoznaniu osób, które narażone są na ryzyko jej wystąpienia. Jednak powinien być brany pod uwagę wyłącznie jako narzędzie pomocnicze, bo nie zastąpi nigdy badania lekarskiego.

Depresja dwubiegunowa: test. Czy daje miarodajne wyniki?

Należy pamiętać, że depresja i choroba afektywna dwubiegunowa to dwie odrębne choroby, choć mogą występować jednocześnie. Wówczas rzeczywiście używa się określenia depresja dwubiegunowa – test jednak nic nie da, bo badanie lekarskie jest tutaj bardziej złożone i wymaga dłuższego kontaktu psychiatry z pacjentem. Niestety, niewłaściwa diagnoza może nieść przykre konsekwencje, więc ważne jest, by cały proces diagnostyczny był wykonany precyzyjnie. Obie te choroby leczy się bowiem odmiennie, co ma kolosalne znaczenie w całej terapii. Czasem stawianie diagnozy bywa niewłaściwe dlatego, że chorobie afektywnej dwubiegunowej towarzyszą epizody depresyjne na przemian z maniakalnymi.

Jak przebiega leczenie choroby dwubiegunowej?

Najpierw należy dokonać właściwej diagnostyki, by leczenie choroby dwubiegunowej miało szansę powodzenia. Przyjmuje się, że powinny wystąpić co najmniej dwa lub trzy ataki choroby, w tym co najmniej jeden o charakterze manii by zyskać pewność co do występowania schorzenia. Powrót do zdrowia jest długofalowy – trwa czasami wiele lat. Terapia natomiast obejmuje zarówno farmakologię, jak i psychoterapię. Przy leczeniu depresji w ramach tej choroby niekiedy konieczne okazuje się leczenie w szpitalu na oddziale psychiatrycznym. Pomoc lekarska i psychoterapeutyczna to jednak tylko połowa drogi do sukcesu, albowiem konieczne jest też wsparcie osób najbliższych. Dlatego dobrze jest też edukować członków rodziny, jak postępować z osobą chorą, by pomóc w redukowaniu nawrotów choroby.

Jak leczyć dwubiegunowość, by terapia była skuteczna?

Kompleksowo – zarówno farmakologicznie, psychoterapeutycznie, ale i psychoedukacyjnie. Jeśli wszystkie te warunki będą spełnione, pacjenci są w stanie dobrze funkcjonować i radzić sobie w życiu. W przeciwnym razie występują problemy na każdym polu – uczuciowym, zawodowym, rodzinnym, co tylko pogłębia zły stan chorego, który powinien unikać stresów, napięcia i konfliktów. Dlatego zwłaszcza członkowie rodzin osób chorych powinni dowiadywać się, jak leczyć dwubiegunowość i jak wspierać pacjentów w dochodzeniu do zdrowia.

Zobacz też: Choroba dwubiegunowa: na czym polega i jak się ją leczy?