Hipokryzja: definicja
Hipokryzja to nic innego, jak "udawanie". Właśnie to oznacza greckie "hypokrisis", stanowiące genezę terminu. Działania hipokryty mają na celu stworzenie fałszywego obrazu własnej osobowości. Hipokryta udaje zatem kogoś, kim wcale nie jest po to, aby zyskać sympatię, poparcie czy szacunek. Dopasowuje swój fałszywy obraz do sytuacji: w jednej chwili może zmienić się z sympatyka w przeciwnika omawianego zjawiska.
Hipokryzja kojarzy się głównie z polityką, gdzie najłatwiej upozorować zainteresowanie konkretną sprawą w celu zdobycia poparcia. Po zdobyciu oczekiwanych wyników czy stanowiska, wystarczy przemilczeć wcześniejszą aprobatę konkretnych tematów lub całkowicie jej zaprzeczyć.
Nieco trudniej zauważyć podobne działania w codziennym życiu zwykłych ludzi. Przez to, że nie występują publicznie, trudno wyłapać rozbieżność opinii wygłaszanych poszczególnym grupom lub osobom. Co to znaczy hipokryzja wie przede wszystkim ten, kto nakrył znajomą osobę na zachowaniu całkowicie sprzecznym z jej domniemanymi poglądami – np. na nawoływaniu do szacunku i szczerości w pracy przy jednoczesnym besztaniu szefa za jego plecami.
Czemu ludzie są hipokrytami? Czy można uciec z tej pułapki?
Chęć zyskania sympatii absolutnie wszystkich wydaje się naturalnie lepszą opcją niż widoczny podział na przyjaciół i wrogów. Taki scenariusz wymaga jednak dążenia "po trupach do celu" i zakłamywania rzeczywistości. Żaden hipokryta na początku tego nie chce, ale w pułapkę kłamstw łatwo wejść i znacznie trudniej z niej uciec. To prowadzi z kolei do pogubienia się we własnej moralności i kłamstwach.
Hipokryci często wcale nie zdają sobie sprawy z tego, że postępują źle. Tak bardzo pragną podążania idealną ścieżką, że zaczynają działać jak robot. Nie zauważają, kiedy podważają swoje własne zasady. Mówią to, co ludzie chcą usłyszeć, zapominając o tym, co myślą naprawdę.
Jak widać, hipokrytą łatwo się stać, znacznie trudniej powrócić do normalnej postaci. Pierwszym krokiem w stronę zmian jest jasne określenie, co w głębi serca się naprawdę popiera. Jeśli zaś chodzi o wytłumaczenie osobie trzeciej, że jej czyny to hipokryzja - znaczenie ma łagodne, w żadnym razie nie ofensywne podejście do tematu.
Hipokryzja: przykłady zachowań
Wiesz już, co to hipokryzja, ale nie potrafisz jej wykryć? Zachowania charakterystyczne dla hipokryty to przede wszystkim:
- zmienianie zdania dla uznania w oczach rozmówcy, np. w rozmowie z miłośnikami konkretnej partii politycznej hipokryta może krytykować opozycję, pomimo, że w rzeczywistości stoi po jej stronie albo krytykować ulubionego muzyka w gronie samych antyfanów. Takie zachowanie wynika przede wszystkim z chęci zyskania w oczach grupy,
- działanie sprzeczne z głoszonymi poglądami – hipokryta może np. krytykować zdradę, sam nie dotrzymując wierności partnerce albo mówić najgłośniej o brutalności w rzeźniach pomimo, że w zaciszu domowym delektuje się mięsem. Ten typ zachowania przejawia się też u polityków czy duchownych, którzy nie przestrzegają wygłaszanych zasad moralnych,
- wymyślanie wyjątków od przyjętych zasad moralności – np. płacz za przykładną obywatelką, która wpadła pod pociąg przy jednoczesnym aprobowaniu śmierci narkomana, który przedawkował, skwitowanym: "bez takich ludzi jest lepiej na świecie",
- usprawiedliwianie swojego kryzysu tożsamości – "ale przecież wszyscy tak robią", "nie zrobiłem tego umyślnie", "tym konkretnym się należało". Hipokryzja: co to jest, wie najlepiej sam hipokryta. Tłumaczy się w każdej sytuacji tak, aby odwrócić uwagę od swojej winy.
Zobacz też: Techniki relaksacyjne: rodzaje technik, metody, skuteczność
