Co to jest załamanie nerwowe?
Załamanie nerwowe najczęściej jest następstwem bardzo emocjonujących i trudnych wydarzeń traumatycznych. Może pojawić się u osób w dowolnym wieku (bez względu na ich status społeczny), w każdym momencie życia. Co to jest załamanie nerwowe? Bywa ono mylone z depresją, ponieważ obydwa stany psychiczne mają podobne objawy (m.in. brak motywacji i siły w radzeniu sobie z problemami, poczucie bezradności, niemoc w codziennych obowiązkach, zmuszanie się do działania i silne stany lękowe). Jednak załamanie nerwowe jest dużo mniej wyniszczające i zazwyczaj stanowi epizod krótkotrwały.
Załamanie nerwowe może pojawić się jako bezpośredni skutek niespodziewanego i traumatycznego zdarzenia. U jego odstaw często stoi:
- nagłe pogorszenie stanu zdrowia,
- utrata bliskich osób,
- zwolnienie z pracy,
- zawirowania w życiu osobistym,
- długotrwałe napięcie nerwowe,
- silny i długotrwały stres.
Do czynników inicjujących załamanie nerwowe zaliczyć można także kryzys rozwojowy, niemożność spełnienia marzeń, nagłą zmianę statusu społecznego czy drastyczną zmianę wyglądu.
)
Załamanie nerwowe – objawy
Nie wiesz, czy stan, w którym znalazł się ktoś z Twojego najbliższego otoczenia to załamanie nerwowe? Objawy u każdej osoby mogą być nieco inne. Najczęściej załamanie nerwowe odczuwane jest jako dolegliwość psychiczna, rzadziej fizyczna. Osoba dotknięta schorzeniem wycofuje się z aktywnego udziału w życiu znajomych i rodziny, dopadają ją niekontrolowane wybuchy płaczu lub złości, poczucie beznadziei i braku sensu życia.
Z fizycznych objawów załamania nerwowego należy wymienić
- silne napięcie mięśni,
- drżenie rąk,
- zawroty głowy,
- osłabienie,
- nadmierne pocenie się,
- częste i silne migreny,
- duszność,
- problemy trawienne i brak apetytu,
- spadek wagi,
- wymioty i nudności,
- trudności ze snem i koncentracją.
Innymi symptomami są stany lękowe, natręctwo myśli, niepokój, niechęć do kontaktu z bliskimi, potrzeba odosobnienia i ogólne rozbicie emocjonalne. W skrajnych przypadkach, osoba przechodząca załamanie nerwowe może mieć myśli samobójcze, chęć okaleczenia się lub innego zachowania autodestrukcyjnego.
Załamanie nerwowe w ciąży. Dlaczego się pojawia?
Pomimo, że ciąża jest stanem naturalnym, to jednak z powodu zawirowań hormonalnych może dojść u pacjentki do obniżenia nastroju. Kobieta na skraju załamania nerwowego przestaje cieszyć się radosnym oczekiwaniem na przyjście na świat maleństwa i związanymi z tym przygotowaniami.
Załamanie nerwowe w ciąży najczęściej objawia się:
- brakiem łaknienia,
- problemami z koncentracją,
- atakami płaczu,
- nietolerancją zmieniającej się figury,
- utratą zdolności do cieszenia się z małych rzeczy
- ciągłą samokrytyką,
- lękiem przed porodem i strachem przed zajmowaniem się noworodkiem.
Te wszystkie objawy powinny wzbudzić czujność u najbliższych pacjentki, którzy muszą otoczyć ją opieką i zapewnić (w razie potrzeby) pomoc psychologiczną.
Ile trwa załamanie nerwowe?
Załamanie nerwowe najczęściej trwa od kilku dni do kilku tygodni. Gdy stan się przedłuża, należy skorzystać z pomocy psychologa, ponieważ gorsze samopoczucie może oznaczać początki depresji.
)
Jak wyjść z załamania nerwowego?
Załamanie nerwowe może być sposobem na poradzenie sobie z silnie stresującą sytuacją, szczególnie gdy nastąpiła ona nagle i bez wcześniejszych zapowiedzi. Chwilowy zastój emocji, apatia i rezygnacja z normalnego trybu życia prowadzą do zmotywowania organizmu do regeneracji psychicznej. Tego typu kryzys psychiczny bywa krótkotrwały i złe samopoczucie ustępuje. Nie wymaga także specjalnych terapii czy zastosowania farmakoterapii. W większości przypadków, załamanie nerwowe spowodowane nagłym wydarzeniem o bardzo traumatycznym wydźwięku pozwala poradzić sobie z zaistniałą sytuacją. W takich sytuacjach najczęściej wystarczy obecność bliskich i życzliwych osób, które udzielą wsparcia.
Jak wyjść z załamania nerwowego, gdy stan przedłuża się ponad normę? Warto udać się do psychiatry lub psychologa. Specjalista wdroży odpowiednią terapię i przepracuje z pacjentem jego traumę. Zdaniem ekspertów nieleczony kryzys psychiczny może mieć poważne konsekwencje, a jego następstwem często staje się stan depresyjny, który jest dużo bardziej skomplikowany do leczenia. Długo utrzymujący się stan rozchwiania emocjonalnego może także prowadzić do zagrożenia życia i prób samobójczych. Ważne jest, by obserwując osobę po traumatycznych przejściach, zachować czujność i zapewnić jej pomoc, aby nie pozostała sama ze swoimi problemami.
Potrzebujesz pomocy?
Jeśli w związku z myślami samobójczymi lub próbą samobójczą występuje zagrożenie życia, w celu natychmiastowej interwencji kryzysowej, zadzwoń na policję pod numer 112 lub udaj się na oddział pogotowia do miejscowego szpitala psychiatrycznego.
Jeśli potrzebujesz rozmowy z psychologiem, możesz skorzystać z Kryzysowego Telefonu Zaufania [LINK: Kryzysowy Telefon Zaufania 116 123] pod numerem 116 123. Na stronie liniawsparcia.pl [LINK: Strona główna - Centrum Wsparcia] znajdziesz też listę organizacji prowadzących dyżury telefoniczne specjalistów z zakresu zdrowia psychicznego, pomocy dzieciom i młodzieży czy ofiarom przemocy.
Zobacz też: Trauma. Czym jest i jak z nią walczyć? Bez wsparcia specjalisty może być to niemożliwe
