Mało kto zdaje sobie sprawę, że wirus odpowiedzialny za wirusowe zapalenie wątroby typu B jest aż 100 razy bardziej zakaźny niż wirus HIV. Co ciekawe, zaraz po paleniu papierosów, stoi za największą liczbą nowotworów. Przez lata był lekceważony, jednak od 1994 roku w Polsce wszystkie małe dzieci przechodzą obowiązkowe szczepienia pod kątem WZW B.
- żółknięcie skóry i białek oczu
- mocz brązowego, herbacianego koloru
- rozjaśnienie stolca
Powyższe objawy rzadko występują u małych dzieci (poniżej 6. r. ż.), choć to one często ulegają zakażeniu wirusem
- utrata apetytu, awersja do potraw tłustych, nikotyny, alkoholu
- nudności, wymioty, bóle brzucha , gorączka
- rzadziej: biegunka, świąd i bóle mięśni
- bardzo rzadko: bóle stawów i wysypka
Wirus wzw B rozprzestrzeniający się przez kontakt z krwią lub śliną. Najczęściej zakażamy się przez: kontakt seksualny (bez prezerwatywy), zakażone igły (narkomani), tatuaże wykonane w niesterylnych warunkach, niesterylne igły, endoskopy, narzędzia chirurgiczne. Wirus może być przekazany dziecku przez zakażoną matkę przy porodzie.
Zapalenie WZW typu B jest bardzo rozpowszechnione w krajach położonych na południe od Sahary, w rejonie Amazonki i w południowo-wschodniej Azji.
Najpoważniejszym jest przetrwałe zakażenie (nosicielstwo) i związane z tym postępujące uszkodzenie wątroby. Dzieci zakażone przy porodzie często (>50proc.) stają się nosicielami wirusa, dorośli tylko w 5-10 proc. Po 10-20 latach rozwija się a marskość wątroby, a niekiedy rak.
Badania laboratoryjne jak w wzw A. Testy pozwalają stwierdzić, czy mamy do czynienia z wirusem typu B, wykluczyć (lub potwierdzić) zakażenie innymi wirusami (A, D, C) i wykazać, czy pacjent zwalczył wirusa (odporność pozostaje dożywotnio), czy też pozostaje on w jego wątrobie. Nosiciel może nie odczuwać żadnych dolegliwości, ale zakaża innych. Jego wątroba powoli ulega uszkodzeniu, co po wielu latach prowadzi do jej niewydolności, marskości lub raka. USG wątroby wykrywa stłuszczenie, marskość i zmiany nowotworowe. Biopsja wątroby (pobranie grubą igłą w miejscowym znieczuleniu małego fragmentu miąższu) pozwala na dokładną ocenę stopnia uszkodzenia narządu.
Objawowe - ogranicza się do łagodzenia objawów i kontrolowania stanu wątroby. Swoiste - obejmuje leki przeciwwirusowe: interferon i lamiwudynę. Interferon przyjmuje się przez 24-48 tygodni, lamiwudynę codziennie przez co najmniej 2 lata, a najlepiej dłużej. Nosiciele powinni unikać alkoholu i zaszczepić się przeciwko innym wirusom atakującym wątrobę .
Bezpieczny seks (używanie prezerwatyw), przestrzeganie zasad higieny, wymaganie jednorazowego sprzętu podczas zabiegów medycznych. Nawet jeśli nie planujemy kłaść się do szpitala, warto zainteresować się standardem sterylizacji w pobliskich placówkach, by w razie potrzeby wybrać najbezpieczniejszą. Przed zakażeniem chroni szczepionka, która weszła już do kalendarza obowiązkowych szczepień niemowląt. Podaje się ją w trzech dawkach: (druga po 1. mies. i trzecia po 6 miesiącach od pierwszego szczepienia) oraz dawka przypominająca - po roku. Chroni na co najmniej 5 lat, ale 10-15 proc. szczepionych nie nabywa odporności .