Czym jest SIBO, skąd się bierze i jak temu zapobiegać? Ta przypadłość wcale nie jest taka rzadka

Doskwierają ci bóle brzucha, bolesne wzdęcia i biegunki? Możliwe, że chorujesz na SIBO. Zanim zgłosisz się do lekarza poznaj dokładne objawy tej przypadłości i dowiedz się, jak możesz sobie pomóc dietą. Niewielkie zmiany w żywieniu mogą znacząco podnieść komfort twojego życia.

Czym jest SIBO? Jeszcze nie tak dawno był to jedynie niezrozumiały skrót, jednak dziś już wiadomo, że tą nazwą określa się zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego. Prościej mówiąc, jest to przypadłość, w której w jelicie cienkim znajduje się zbyt wiele bakterii, co bezpośrednio wpływa na uczucie dyskomfortu oraz pojawienie się innych martwiących objawów. Na całe szczęście istnieją sposoby na walkę z chorobą. Więcej ciekawych treści znajdziesz na stronie głównej Gazeta.pl.

Zobacz wideo Najczęstsze problemy z brzuchem u dzieci - jak sobie z nimi radzić ?

Co kryje się pod nazwą SIBO? Poznaj podstawowe objawy

SIBO to z angielskiego small intestinal bacterial overgrowth, co dosłownie oznacza niewielki przerost bakterii jelita cienkiego. Choć w nazwie znajduje się słowo "niewielki" to problemy, które generuje owy zespół są znaczące. Do podstawowych objawów zalicza się:

  • bolesne i długotrwale wzdęcia,
  • zaparcia lub biegunki,
  • uciążliwe bóle brzucha,
  • uczucie pełności,
  • nadmierne oddawanie gazów,
  • powiększony obwód brzucha,
  • utrata wagi.

Niestety ze względu na niespecyficzne objawy, SIBO często mylone jest z innymi chorobami układu pokarmowego lub wręcz bagatelizowana. Pacjenci, którzy podejrzewają u siebie SIBO powinni więc codziennie monitorować i zapisywać objawy lub nieprawidłowości, by ułatwić diagnostykę choroby. SIBO dopiero w zaawansowanym stadium może dawać objawy laboratoryjne, stąd stwierdzenie zespołu jest niezwykle utrudnione.

Co zaś odpowiada za pojawienie się choroby? Za wszystkie objawy winne są nasze własne bakterie występujące w mikroflorze jelit. Gdy jest ich więcej, przyczyniają się do zaburzeń pracy układu pokarmowego. SIBO często występuje przy zespole jelita drażliwego (IBS), ale także przy chorobach autoimmunologicznych, takich jak choroba Hashimoto, czy cukrzyca typu I. Również osoby przyjmujące na stałe leki, takie jak opioidy, blokery receptora H2 lub leki hamujące wydzielanie żołądkowe są w grupie podwyższonego ryzyka występowania zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego

Diagnostyka choroby. Zwróć się do lekarza specjalisty

Ponieważ diagnostyka choroby nie jest łatwa, często pacjent musi wykonać szereg badań. Jako pierwszy wykonuje się szczegółowy wywiad z osobą podejrzewającą u siebie SIBO. Wówczas warto wspomnieć o wszystkich dolegliwościach, oraz o tym, w jakich okolicznościach one występowały. Może się to okazać kluczowe na początku diagnostyki. Często koniecznie jest również pobranie treści z jelita cienkiego i wykonanie badań mikrobiologicznych, jednak jest to czasochłonny i inwazyjny dla organizmu sposób, który nie jest standardem w wielu przypadkach.

Najczęściej SIBO diagnozuje się za pomocą oddechowego testu wodorowego. Pacjent powinien na miesiąc przed badaniem odstawić antybiotyki, a kilka dni przed testem ograniczyć również spożycie produktów, które mogą fermentować w układzie pokarmowym. Badanie wykonuje się na czczo. Sprawdza się wówczas ile wodoru i metanu mogą produkować drobnoustroje obecne w jelicie cienkim. Jest to często wystarczające badanie do zdiagnozowania SIBO.

Jak leczyć SIBO? Zwróć uwagę na dietę

Podstawową formą leczenia jest przyjmowanie antybiotyków, które hamują rozrost bakterii w jelicie cienkim. Łagodzi to przykre objawy SIBO, oraz pomaga układowi pokarmowemu na odzyskanie równowagi i zdolności do prawidłowego trawienia pokarmu. Najczęściej używa się do tego tetracykliny, jednak na rynku dostępne są również inne antybiotyki, które są równie skuteczne.

Innym elementem, któremu warto się przyjrzeć jest dieta. Osoby cierpiące na SIBO często eliminują z diety produkty powodujące wzdęcia, kierując się specjalną mapą FODMAP. Często kluczowe jest również zwiększenie ilości błonnika w codziennej diecie, oraz picie większych ilości wody, by wspierać perystaltykę jelit Najważniejsze zalecenie przekazać powinien lekarz i to pod jego okiem należy eliminować konkretne produkty z diety, by nie doprowadzić do poważnych niedoborów.

Więcej o: