Zaburzenia związane z przegrzaniem organizmu to inaczej hipertermia. Pierwszy stopień określa się mianem wyczerpania cieplnego, które może przejść w groźniejszy dla organizmu udar cieplny. Wyczerpanie cieplne lub udar cieplny może dotknąć każdego, kto przebywa w środowisku, w którym panuje wysoka temperatura, szczególnie jeśli wykonuje przy tym forsowne ćwiczenia. W takiej sytuacji organizm zaczyna uruchamiać mechanizmy pomagające mu się ochłodzić. Nasza skóra czerwienieje ponieważ naczynia krwionośne się rozszerzają ułatwiając przepływ krwi, a skóra zaczyna intensywnie się pocić. Czujemy jak nam gorąco, pogarsza się także nasze samopoczucie.
Oznaki wyczerpania cieplnego obejmują:
Osobę, u której widzimy oznaki wyczerpania cieplnego, należy go przeprowadzić lub przenieść w chłodne miejsce i zdjąć jej wszystkie niepotrzebne ubrania, takie jak kurtka lub skarpetki. Koniecznie należy zadbać o nawodnienie i podać coś zimnego do picia. Dobrze jest schłodzić skórę, spryskując ją lub przecierając zimną wodą oraz wachlować, albo ułożyć w pobliżu wentylatora czy klimatyzatora. Pomocne są też zimne okłady wkładane pod pachy lub na szyję. Po takich zabiegach osoba, która się przegrzała, powinna poczuć się lepiej w ciągu 30 minut.
Jednak gdy organizm nie radzi sobie z wyczerpaniem cieplnym i organizm nadal się przegrzewa, może dojść do sytuacji groźnej dla zdrowia, a nawet życia - do udaru cieplnego.
Gdy organizm nie jest w stanie kontrolować swojej temperatury wewnętrznej grozi nam udar cieplny. Jest najcięższą postacią choroby cieplnej. To poważny, nagły przypadek medyczny, który stanowi zagrożenie życia. Może być efektem długiej, ekstremalnej ekspozycji na słońce, stąd drugie określenie - udar słoneczny. Rozwija się szybko i wymaga natychmiastowej pomocy medycznej.
Oznaki, na które należy zwrócić uwagę u poszkodowanej osoby i szybko działać oraz wezwać pomoc medyczną:
W takiej sytuacji należy ułożyć poszkodowaną osobę w bezpiecznej pozycji (pozycja boczna), jeśli straciła przytomność, ale oddycha i wezwać pomoc.