Dla większości zdrowych osób normalny poziom cukru we krwi dwie godziny po jedzeniu nie powinien przekraczać poziomu 140 mg/dl (7,8 mmol/l). Jeżeli utrzymuje się pomiędzy 140 a 199 mg/dl (7,8-11,0) mmol/l) mówimy o nieprawidłowej tolerancji glukozy IGT). Wskazania równe lub wyższe niż 200 mg/dl (11,1 mmol/l lub więcej) są podstawą do rozpoznania cukrzycy.
Dla dorosłych osób chorujących na cukrzycę, glikemia po dwóch godzinach po posiłku nie powinna być wyższa niż 180 mg/dl. Zależy to od rodzaju cukrzycy i zaawansowania choroby oraz wdrożonego leczenia. Docelowy poziom cukru we krwi po jedzeniu będzie się więc różnił, w zależności od wieku i tego, czy dana osoba choruje na cukrzycę, czy przyjmuje insulinę, czy też nie. Inne będą też wskazania, jeśli jesteśmy w ciąży. Na co dzień poziom glukozy we krwi mierzy się zwykle za pomocą urządzenia zwanego glukometrem.
Cele terapeutyczne związane z poposiłkowym poziomem glukozy we krwi (wg ADA - Amerykańskie Stowarzyszenie Diabetyków):
- dzieci i młodzież poniżej 18 roku życia z cukrzycą - poniżej 200 mg/dl godzinę po jedzeniu i poniżej 180 mg/dl dwie godziny po jedzeniu
- dorośli bez cukrzycy, kobiety nie będące w ciąży - 90-140 mg/dl dwie godziny po jedzeniu
- dorośli z cukrzycą, w tym kobiety nie będące w ciąży - poniżej 180 mg/dl dwie godziny po jedzeniu
- dorośli z cukrzycą przyjmujący insulinę doposiłkową - poniżej 180 mg/dl dwie godziny po jedzeniu
- dorośli z cukrzycą nieprzyjmujący insuliny doposiłkowej - poniżej 140 mg/dl dwie godziny po jedzeniu
- kobiety z cukrzycą ciążową - poniżej 140 mg/dl godzinę po jedzeniu i 120 mg/dl dwie godziny po jedzeniu
- kobiety w ciąży z istniejącą cukrzycą typu 1 lub 2 - poniżej 110-140 mg/dl godzinę po jedzeniu i poniżej 100-120 mg/dl dwie godziny po jedzeniu
Dlaczego poziom cukru we krwi ma znaczenie?
Osoba z cukrzycą musi dbać o utrzymywanie prawidłowego poziomu cukru we krwi, aby zapobiec hiperglikemii, czyli wysokiemu poziomowi cukru we krwi. Niekontrolowana hiperglikemia uszkadza naczynia krwionośne i inne komórki w organizmie, prowadząc do poważnych schorzeń. Przewlekła hiperglikemia grozi rozwojem chorób serca i mózgu, niewydolnością nerek, a także utratą wzroku oraz innymi zaburzeniami, w tym neuropatią cukrzycową.
Dlatego diabetyk powinien rutynowo sprawdzać poziom cukru we krwi i w zależności od wyniku wprowadzać niezbędne modyfikacje w diecie lub w dawkach leków, w zależności od zaleceń lekarza. Celem jest przywrócenie kontroli nad glikemią. W tym przypadku poziom stężenia glukozy we krwi musi być badany codziennie.
Regularne monitorowanie poziomu cukru we krwi u zdrowych osób bez cukrzycy nie jest konieczne, wystarczy że wykonają tego typu badanie raz na 3 lata. Do badania bierze się wówczas krew pobraną z żyły i zwykle ocenia stan na czczo. Sprawdzanie poziomu cukru we krwi jest również ważne u kobiet w ciąży i osób z grup ryzyka, do których należą: osoby z nadwagą lub otyłością, nieaktywne fizycznie, pochodzące z rodzin obciążonych cukrzycą, z nadciśnieniem tętniczym, z hiperlipidemią, z chorobami sercowo-naczyniowymi, kobiety z zespołem policystycznych jajników oraz osoby, u których stwierdzono stan przedcukrzycowy.
Więcej artykułów na temat zdrowia przeczytasz na głównej stronie Gazeta.pl.
Wysoki poziom cukru we krwi - co mogę zrobić?
W przypadku, gdy mamy wysoki poziom cukru we krwi, lekarz zapewne przepisze nam leki oraz zachęci do modyfikacji diety i zmiany stylu życia. Aby lepiej kontrolować poziomu cukru we krwi powinniśmy:
- być aktywni fizycznie (regularne ćwiczenia poprawiają wrażliwość organizmu na insulinę)
- jeść o stałych porach (nie pomijajmy posiłków, ponieważ może to spowodować przejadanie się i spożywanie zbyt dużej ilości węglowodanów na raz)
- jeść mniej tłuszczów nasyconych (tłuszcze nasycone mogą zmniejszać reakcję organizmu na insulinę)
- pić dużo wody, co pomaga tymczasowo obniżyć stężenie glukozy we krwi
- osoby z cukrzycą muszą skrupulatnie przyjmować przepisane przez lekarza leki, nie pomijać dawek, ponieważ obniża się wówczas stężenie leków we krwi, co zmniejsza ich skuteczność
