U osoby zdrowej prawidłowy poziom cukru we krwi na czczo powinien mieścić się w przedziale 70-99 mg/dl (3,9-5,5 mmol/l). Jeżeli stężenie glukozy we krwi wynosi mniej niż 70 mg/dl wskazuje to na hipoglikemię, czyli niedocukrzenie. Wskazania powyżej 99 mg/dl wiążą się z hiperglikemią. Norma poziomu cukru we krwi na czczo dla dzieci jest taka sama, jak dla osób dorosłych. Natomiast w przypadku kobiet w ciąży normalny poziom cukru we krwi na czczo wynosi mniej niż 92 mg/dl.
Stany pośrednie między stanem normalnym a cukrzycą to upośledzona tolerancja glukozy (IGT) i nieprawidłowa glikemia na czczo (IFG). Osoby z IGT lub IFG znajdują się w grupie wysokiego ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2, chociaż nie zawsze dochodzi do choroby.
Stan przedcukrzycowy lub stan zwiększonego ryzyka cukrzycy wiąże się z nieprawidłową glikemią na czczo (IFG) wynoszącą 100-125 mg/dl (5,6-6,9 mmol/l).
Natomiast dwukrotny wynik równy lub wyższy niż 126 mg/dl (7,0 mmol/l) wskazuje na cukrzycę. W przypadku podejrzenia choroby lekarz kieruje na dodatkowe badania.
W przypadku cukrzycy typu 2 zdarza się często, że choroba przebiega bezobjawowo i zostaje wykryta przypadkowo lub w badaniach przesiewowych.
Typowe objawy cukrzycy to: wielomocz (poliuria), wzmożone pragnienie (polidypsja), widoczne umiarkowanie nasilone odwodnienie (zmniejszenie elastyczności skóry, suchość skóry i błon śluzowych), osłabienie i senność spowodowane odwodnieniem, chudnięcie nie uzasadnione dietą (rzadziej), kwasica i śpiączka ketonowa (to może być niekiedy pierwszy zauważalny objaw cukrzycy), a ponadto skłonność do ropnych zakażeń skóry lub zakażeń układu moczowo-płciowego.
Wielu chorych na cukrzycę cierpi też na otyłość, najczęściej typu brzusznego, a także na nadciśnienie tętnicze i zaburzenia lipidowe. Hiperglikemia może się ujawnić w przebiegu innej choroby, na przykład infekcji, takiej jak COVID-19 lub podobnej.
Zaleca się, aby badania przesiewowe w kierunku cukrzycy wykonywać co trzy lata u osób w wieku powyżej 45 lat. Natomiast co roku w grupach ryzyka, które obejmują:
Więcej artykułów na temat zdrowia przeczytasz na głównej stronie Gazeta.pl.
Długotrwały wysoki poziom cukru we krwi prowadzi do uszkodzenia serca, naczyń krwionośnych, oczu, nerek oraz układu nerwowego. Osoby z cukrzycą mają od dwóch do trzech razy większe ryzyko zawału serca i udaru mózgu. Grozi im uszkodzenie nerwów (noszące nazwę neuropatia cukrzycowa), które może skończyć się nawet amputacją kończyny. To powikłanie określa się mianem stopy cukrzycowej i wiąże się z wysokim ryzykiem infekcji i owrzodzeń nogi.
Z kolei retinopatia cukrzycowa grozi ślepotą z powodu długotrwałego skumulowanego uszkodzenia małych naczyń krwionośnych w siatkówce. Cukrzyca pozostaje też jedną z głównych przyczyn niewydolności nerek.
Źródło: WHO