Choroba Hashimoto należy do autoimmunologicznych schorzeń tarczycy. Nazwa pochodzi od nazwiska japońskiego lekarza, dr Hakaru Hashimoto, który w 1912 roku, jako pierwszy, scharakteryzował objawy, które dostrzegał u swoich pacjentów. Hashimoto określa się mianem przewlekłego limfocytowego zapalenia tarczycy. Choroba ma związek z nieprawidłowościami w działaniu układu immunologicznego. W wyniku autoagresji dochodzi do przewlekłego stanu zapalnego tarczycy i powolnego jej niszczenia. Efektem jest stopniowe zmniejszanie się produkcji hormonów tarczycy, czyli stan zwany niedoczynnością tarczycy.
Oznaki, które mogą świadczyć o chorobie Hashimoto to:
Więcej artykułów na temat zdrowia przeczytasz na głównej stronie Gazeta.pl.
- Uogólniony obrzęk śluzowaty, spowodowany nagromadzeniem kwasu hialuronowego i glikozaminoglikanów w skórze (glikozaminoglikany wiążą wodę powodując powstawanie obrzęków). W efekcie dochodzi do pogrubienia skóry twarzy (rzadziej rąk) oraz obrzęku powiek.
- Mucynoza skóry (wykwity plamisto-grudkowe i rumieniowe o siateczkowatym układzie).
- Przebarwienia okołogałkowe (tak zwany objaw Jellinka, czyli nadmierna pigmentacja powiek).
- W przebiegu choroby może dojść do hiperkarotenemi, czyli nadmiaru karotenu, co jest spowodowane brakiem wątrobowego metabolizmu karotenu - w efekcie nadaje to skórze żółtawe zabarwienie.
- Bladość skóry - skóra jest blada i zimna z powodu zmniejszonego przepływu kapilarnego, pocenia się i termogenezy.
Włosy stają się suche, łamliwe, szorstkie, a tak zwane rogowacenie mieszkowe mieszków włosowych prowadzi do trwałego łysienia lub przerzedzenia włosów i utraty bocznej jednej trzeciej brwi (tzw. objaw Hertoghe’a). Paznokcie grubieją, stają się matowe lub cienkie i łamliwe.
Źródła: elsevier.es, ncbi.nlm.nih.gov