Historia życia
Urodził się w 1841 roku w East Bridgewater w stanie Massachusetts (USA) jako zdrowe dziecko, któremu dopisywał apetyt. Do 12-tego roku życia rozwijał się normalnie się, gdy nagle zaczął skarżyć się na skurcze mięśni i gwałtownie tracić na wadze. Rodzice w końcu zaprowadzili go do lekarza, ten jednak nie potrafił wskazać przyczyny. Kolejni medycy, których poproszono o opinię na temat stanu chłopca, pozostawali bezradni.
Isaac nadal miał dobry apetyt, jednak pozostawał skrajnie wychudzony. Próbował pracować pomagając ojcu w zakładzie szewskim, a także jako sprzedawca w sklepie spożywczym, lecz nie miał dość sił, aby podołać takim obowiązkom. Będąc dorosłym miał 168 cm wzrostu i ważył tylko 19,5 kilograma. Gdy rodzice zmarli, jego sytuacja jeszcze się pogorszyła. Nie mógł podołać żadnej pracy i przez pewien czas pozostał bezrobotny.
W 1865 roku właściciel objazdowego cyrku zauważył Isaaca Sprague'a i zaproponował mu pracę. W końcu dziewiętnastolatek zaczął występować w Amerykańskim Muzeum PT Barnuma na Manhattanie, obok olbrzymów, karłów, kobiet z brodą i innych ludzkich osobliwości, których zatrudniał właściciel. Gdy to specyficzne muzeum spłonęło, właściciel cyrku, Barnum zdecydował się wyruszyć w trasę po Ameryce z show zwanym Wielkie Muzeum Podróży PT Barnuma.
Isaac zdecydował się wówczas opuścić PT Barnuma i poświęcić życiu rodzinnemu. Poślubił kobietę z sąsiedniej miejscowości, Tamar Moore i początkowo wiódł spokojne życie u jej boku. Tamar urodziła trzech zdrowych synów. Jednak po pewnym czasie zaczęło im brakować pieniędzy na utrzymanie, ponieważ Isaak nie był w stanie dłużej podołać żadnej pracy, Wrócił zatem do cyrku PT Barnuma. Stał się ulubieńcem publiczności w Ameryce, Kanadzie, a nawet w Wielkiej Brytanii i znany jako "żywy szkielet". Był jednak coraz słabszy. Cały czas nosił ze sobą butelkę z mlekiem, aby móc się wzmacniać. Zaczął też mieć problemy finansowe i prawdopodobnie wpadł w uzależnienie od hazardu.
Jego sukcesy w show biznesie spowodowały, że znalazł naśladowców, ludzi, którzy celowo się głodzili, aby uzyskać wygląd "żywego szkieletu".
Dopiero w 1882 roku Isaac usłyszał diagnozę - chorował na agresywną postać atrofii mięśni o podłożu genetycznym. Zmarł 5 stycznia 1887 roku w Chicago w skrajnym ubóstwie. Jego grób znajduje się w miejscowości Hanson w stanie Massachusetts.
Czy jest dystrofia mięśniowa?
Dystrofia mięśniowa to pojęcie, które obejmuje grupę ponad 30 dziedzicznych (genetycznych) chorób. To rodzaj miopatii, choroby mięśni szkieletowych. Głównym objawem jest postępujące osłabienie mięśni, które wraz z upływem czasu kurczą się i słabną, co wpływa na zdolność chodzenia i wykonywania codziennych czynności. Choroba może również zniszczyć serce i płuca.
Niektóre formy dystrofii mięśniowej pojawiają się już w niemowlęctwie lub rozwijają się w dzieciństwie, inne natomiast objawiają się w dorosłym wieku. Objawy dystrofii mięśniowej to postępujący zanik mięśni, atrofia, czyli stopniowe zmniejszanie się objętości komórek, tkanek lub całych narządów, skolioza, duże problemy z poruszaniem się, skłonność do częstych upadków, „kaczkowaty" chód, deformacja łydek, mniejszy zakres ruchów, opadanie powieki i inne. Obecnie nie ma lekarstwa na tę chorobę, stosuje się tylko leczenie zachowawcze.
Więcej artykułów na temat zdrowia przeczytasz na głównej stronie Gazeta.pl.
Źródła: allthatsinteresting.com
