Urodził się w 1841 roku w East Bridgewater w stanie Massachusetts (USA) jako zdrowe dziecko, któremu dopisywał apetyt. Do 12-tego roku życia rozwijał się normalnie się, gdy nagle zaczął skarżyć się na skurcze mięśni i gwałtownie tracić na wadze. Rodzice w końcu zaprowadzili go do lekarza, ten jednak nie potrafił wskazać przyczyny. Kolejni medycy, których poproszono o opinię na temat stanu chłopca, pozostawali bezradni.
Isaac nadal miał dobry apetyt, jednak pozostawał skrajnie wychudzony. Próbował pracować pomagając ojcu w zakładzie szewskim, a także jako sprzedawca w sklepie spożywczym, lecz nie miał dość sił, aby podołać takim obowiązkom. Będąc dorosłym miał 168 cm wzrostu i ważył tylko 19,5 kilograma. Gdy rodzice zmarli, jego sytuacja jeszcze się pogorszyła. Nie mógł podołać żadnej pracy i przez pewien czas pozostał bezrobotny.
W 1865 roku właściciel objazdowego cyrku zauważył Isaaca Sprague'a i zaproponował mu pracę. W końcu dziewiętnastolatek zaczął występować w Amerykańskim Muzeum PT Barnuma na Manhattanie, obok olbrzymów, karłów, kobiet z brodą i innych ludzkich osobliwości, których zatrudniał właściciel. Gdy to specyficzne muzeum spłonęło, właściciel cyrku, Barnum zdecydował się wyruszyć w trasę po Ameryce z show zwanym Wielkie Muzeum Podróży PT Barnuma.
Isaac zdecydował się wówczas opuścić PT Barnuma i poświęcić życiu rodzinnemu. Poślubił kobietę z sąsiedniej miejscowości, Tamar Moore i początkowo wiódł spokojne życie u jej boku. Tamar urodziła trzech zdrowych synów. Jednak po pewnym czasie zaczęło im brakować pieniędzy na utrzymanie, ponieważ Isaak nie był w stanie dłużej podołać żadnej pracy, Wrócił zatem do cyrku PT Barnuma. Stał się ulubieńcem publiczności w Ameryce, Kanadzie, a nawet w Wielkiej Brytanii i znany jako "żywy szkielet". Był jednak coraz słabszy. Cały czas nosił ze sobą butelkę z mlekiem, aby móc się wzmacniać. Zaczął też mieć problemy finansowe i prawdopodobnie wpadł w uzależnienie od hazardu.
Jego sukcesy w show biznesie spowodowały, że znalazł naśladowców, ludzi, którzy celowo się głodzili, aby uzyskać wygląd "żywego szkieletu".
Dopiero w 1882 roku Isaac usłyszał diagnozę - chorował na agresywną postać atrofii mięśni o podłożu genetycznym. Zmarł 5 stycznia 1887 roku w Chicago w skrajnym ubóstwie. Jego grób znajduje się w miejscowości Hanson w stanie Massachusetts.
Dystrofia mięśniowa to pojęcie, które obejmuje grupę ponad 30 dziedzicznych (genetycznych) chorób. To rodzaj miopatii, choroby mięśni szkieletowych. Głównym objawem jest postępujące osłabienie mięśni, które wraz z upływem czasu kurczą się i słabną, co wpływa na zdolność chodzenia i wykonywania codziennych czynności. Choroba może również zniszczyć serce i płuca.
Niektóre formy dystrofii mięśniowej pojawiają się już w niemowlęctwie lub rozwijają się w dzieciństwie, inne natomiast objawiają się w dorosłym wieku. Objawy dystrofii mięśniowej to postępujący zanik mięśni, atrofia, czyli stopniowe zmniejszanie się objętości komórek, tkanek lub całych narządów, skolioza, duże problemy z poruszaniem się, skłonność do częstych upadków, „kaczkowaty" chód, deformacja łydek, mniejszy zakres ruchów, opadanie powieki i inne. Obecnie nie ma lekarstwa na tę chorobę, stosuje się tylko leczenie zachowawcze.
Więcej artykułów na temat zdrowia przeczytasz na głównej stronie Gazeta.pl.
Źródła: allthatsinteresting.com