Klasterowy ból głowy to inaczej zespół Hortona, oznaczająca bardzo intensywny, rozdzierający i wręcz pulsujący ból obejmujący jedną stronę, najczęściej w okolicach oczodołu, skroni i czoła. Szacuje się, że na tę nietypową przypadłość cierpi mniej niż 0,1 procent populacji.
Klasterowy ból głowy - objawy zespołu Hortona
W uproszczeniu klasterowy ból głowy oznacza, że jest on kumulowany w organizmie przez określony czas. Podstawowym objawem tej dolegliwości jest jej jednostronność i napadowy charakter. Ból pojawia się nagle, a atak może trwać od kilku minut do nawet kilku godzin i powtarzać się do kilku razy za dobę, zwłaszcza nocą. Klasterowy ból głowy może powtarzać się tygodniami, po czym następuje remisja nawet na kilka miesięcy.
Jak czytamy na stronie neurologia-praktyczna.pl, napadom mogą towarzyszyć następujące objawy:
- obrzęk powieki,
- zaczerwienienie oka,
- łzawienie i wyciek surowiczy z nosa lub uczucie jego zatkania.
Z kolei lekarze wskazują również, że objawami klasterowego bólu głowy mogą być:
- ból zawsze po tej samej stronie głowy,
- ostry, świdrujący charakter ucisku,
- umiejscowienie bólu obok oczodołu, skroni lub czoła - przez co klasterowy ból głowy bywa mylony z bólem zatokowym,
- wymioty lub nudności,
- pocenie się okolicy czołowej.
Klasterowy ból głowy. Przyczyny choroby
Pomimo przeprowadzanych badań i rozszerzania diagnostyki, nadal nie znaleziono bezpośredniej przyczyny występowania klasterowego bólu głowy. Podczas tzw. tomografii pozytonowej PET zaobserwowano, że w trakcie ataku uwidacznia się aktywacja tylnego podwzgórza. Jednak to odkrycie nie przyniosło przełomu. Nie można bowiem na tej podstawie ustalić bezpośredniej przyczyny choroby.
Dane zamieszczone na portalu "Neurologia Praktyczna", uspokajają, że choć nie znana jest bezpośrednia przyczyna, to jednak sam klasterowy ból głowy nie jest niebezpieczny.
Więcej ciekawych informacji znajdziesz na stronie głównej Gazeta.pl.
Leczenie klasterowego bólu głowy
Choć klasterowy ból głowy jest uznawany za rodzaj idiopatycznego schorzenia, czyli o nieznanej przyczynie, to jednak specjaliści pochylają się nad metodami jego leczenia. Pod uwagę wzięto trzy aspekty, czyli doraźne zwalczanie napadów, leczenie zapobiegawcze, oraz leczenie postaci przewlekłej.
Zastosowanie odpowiedniej farmakoterapii zależy od indywidualnego stanu pacjenta oraz od konkretnego przypadku, czasu remisji oraz ilości napadów. Lekarze skupiają się na tlenoterapii, przepisują zastrzyki przeciwmigrenowe oraz inne leki przeciwbólowe dostępne na receptę. W przypadku każdego bólu najważniejsze jest, aby skonsultować się z lekarzem, który przepisze odpowiednią terapię, skieruje na badania oraz postawi diagnozę.
