Mydło dziegciowe: właściwości. Na jakie problemy skórne pomaga, jak je stosować

Mydło dziegciowe jest wytwarzane z dodatkiem dziegciu brzozowego i przeznaczonym dla skór z problemami, takimi jak trądzik, łojotok, a nawet łupież. Ma właściwości antyseptyczne, bakteriobójcze i grzybobójcze. Charakteryzuje się dość nieprzyjemnym zapachem. Jest jednak pomocny w pielęgnacji skóry problematycznej.

Mydło dziegciowe - właściwości

Dziegieć wykazuje silne właściwości antyseptyczne i bakteriobójcze, a także przeciwświądowe, przeciwłupieżowe, przeciwgrzybiczne. Te zalety dziegciu powodują, że wykorzystuje się go do produkcji mydła, przeznaczonego dla osób borykających się z różnymi problemami skórnymi.

W skład takiego mydła wchodzą, w zależności od receptury: olej kokosowy, masło shea, olej rycynowy, olej słonecznikowy, oliwa z oliwek, masło kakaowe i inne składniki. Do tych składników dodaje się kilka procent dziegciu. Dobre mydła dziegciowe wyrabiane są w sposób naturalny, w małych mydlarniach, a kupimy je w sklepach internetowych. Są ciemnego koloru, mają swój charakterystyczny dziegciowy zapach i dobrze się pienią.

Mydło dziegciowe jest znakomitym środkiem do mycia skóry jeżeli doskwiera nam:

Mydło dziegciowe można stosować także w takich szczególnych przypadkach jak odleżyny oraz źle gojące się rany.

Mydło dziegciowe - jak stosować?

Mydło dziegciowe oczywiście nie zastąpi regularnego leczenia problemów skórnych, jest natomiast pomocne przy wielu schorzeniach, pomaga zwalczać zakażenia bakteryjne czy grzybiczne i wspiera proces leczenia.

Stosując mydło dziegciowe możemy spodziewać się, że:

  • oczyści, zmiękczy i wygładzi skórę
  • pomoże zlikwidować zaskórniki i zamknie pory
  • pomoże uregulować poziom sebum
  • zmniejszy świąd skóry
  • pomoże w zwalczeniu trądziku
  • pomoże w zwalczaniu ropnych wyprysków na skórze
  • pomoże leczyć owrzodzenia
  • złagodzi stany zapalne
  • zmniejszy łupież
  • przyspieszy gojenie się małych ran i zadrapań

Mydło dziegciowe ma działanie wysuszające, więc nie używajmy go do cery suchej. Kobiety w ciąży nie powinny używać tego mydła.

Zobacz wideo 7 częstych błędów, które niszczą skórę

Mydło dziegciowe na łuszczycę

Łuszczyca to przewlekła choroba skóry o podłożu autoimmunologicznym, która charakteryzuje się zmianami skórnymi. Zwykle występują one na łokciach, kolanach i pośladkach, a także na klatce piersiowej, szyi, uszach, brzuchu oraz w pachwinach. Choroba może dotykać nie tylko skórę, ma także postać z zapaleniem stawów. Leczenie łuszczycy polega na ograniczenie objawów i zmniejszenie ryzyka nawrotów. Stosuje się leki o działaniu miejscowym np. glikokortykosteroidy i mocznik w postaci maści. W leczeniu łuszczycy korzysta się również z fototerapii.

Dziegieć to substancja, która od wieków była wykorzystywana w leczeniu chorób skóry i łagodzeniu ich dolegliwości. Ma doskonałe właściwości złuszczające, antyseptyczne i redukujące. Mydło dziegciowe zapobiega powstawaniu nowych blaszek łuszczycowych. Tak więc mydło dziegciowe jest zalecane osobom zmagającym się z łuszczycą.

Mydło dziegciowe - jak powstaje mydło

Mydło dziegciowe jest produktem naturalnym, zawiera dodatek dziegciu brzozowego, a przeznaczone jest do mycia tzw. skóry problematycznej. Zacznijmy jednak od powiedzenia, czym jest dziegieć?

Dziegieć brzozowy ma wygląd ciemnej, smolistej substancji, a otrzymuje się go w wyniku suchej destylacji drewna, kory i korzeni dwóch gatunków brzozy: brzozy brodawkowatej i brzozy omszonej. Ma silną, charakterystyczną woń, którą niektórzy opisują jako połączenie zapachu smoły ze zjełczałym serem. Nie brzmi to zachęcająco.

W skład dziegciu wchodzi jednak wiele składników bioaktywnych, chociaż nie wszystkie jego związki zostały, jak dotąd, rozpoznane. W każdym razie znajdziemy tam fenole, polifenole, węglowodory aromatyczne, seskwiterpeny, benzen, substancje żywiczne oraz betulinę i kwas betulinowy. Związki fenolowe gwarantują silne właściwości antyseptyczne, bakteriobójcze i grzybobójcze produktu. Dawniej dziegieć był cenionym środkiem leczniczym na wsi. Wytwarzali go smolarze w głębokich lasach, a proces jego produkcji był otaczany tajemnicą. Służył potem do leczenia schorzeń skóry oraz zażywano go przy chorobach układu oddechowego czy pokarmowego. Dzisiaj używa się go tylko zewnętrznie.

Więcej o: