Więcej o chorobach jelit przeczytasz na stronie Gazeta.pl.
SIBO (skrót od small intestinal bacterial overgrowth) to choroba, która w skrócie polega na przeroście flory bakteryjnej jelita cienkiego. Jelito cienkie jest najdłuższą częścią ludzkiego jelita. Ma około 5-6 metrów długości. SIBO rozwija się, gdy bakterie, które rozkładają resztki pożywienia w jelicie grubym, przedostają się w nadmiarze do jelita cienkiego i zaczynają się tam rozrastać.
O chorobie, choć jest coraz powszechniejsza, wciąż za mało się mówi. Jak zauważa SGGW, schorzenie występuje coraz częściej u osób zestresowanych, spieszących się i źle odżywiających. "Ze względu na niespecyficzne objawy ze strony przewodu pokarmowego, istnieją trudności w oszacowaniu częstości występowania schorzenia, jednak do gabinetów lekarskich oraz dietetycznych zgłaszają się liczni pacjenci borykający się z tym zaburzeniem" - czytamy na stronie uczelni.
SIBO. Objawy nie są charakterystyczne
Nie zawsze łatwo jest zdiagnozować SIBO. Objawy, jak pisze SGGW, są niespecyficzne. To przede wszystkim dolegliwości ze strony układu pokarmowego takie jak:
- wzdęcia,
- zaparcia lub biegunki,
- bóle brzucha,
- mdłości,
- zgaga.
Mogą występować też bóle głowy i zmęczenie. Jeśli nie zostanie wdrożone odpowiednie leczenie SIBO, może dojść do niedoborów pokarmowych, spadku masy ciała i pojawienia się nietolerancji pokarmowych.
Początkowo specjaliści uważali, że choroba pojawia się głównie u pacjentów po operacjach. Jednak w miarę pojawiania się kolejnych opracowań naukowych, zauważono, że z SIBO zmagają się też m.in. pacjenci, którzy chorują na zespół jelita drażliwego, chorobę Leśniowskiego-Crohna, celiakię, zapalenie trzustki, cukrzycę czy zapalenie uchyłków. SIBO może pojawiać się też u osób leczących się na nadkwasotę lub wrzody żołądka.
SIBO. Diagnozowanie choroby
Aby zdiagnozować SIBO, wykonuje się wodorowe testy oddechowe, które pomagają stwierdzić wydzielany przez bakterie wodór w wydychanym powietrzu. W ten sposób sprawdza się, czy i w jakim stopniu drobnoustroje zasiedliły jelito cienkie. Zwiększenie produkcji gazów jest m.in. skutkiem ich działalności w tym obszarze, wówczas pojawiają się też wzdęcia oraz inne dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Wynik badania powinien być skonsultowany z lekarzem, który go zinterpretuje i zdecyduje, jakie powinny być dalsze kroki.
Przy diagnozowaniu SIBO stosuje się też endoskopię jelita i pobranie płynu, w którym identyfikuje się znajdujące się tam bakterie. Dzięki temu łatwiej jest wykluczyć inne choroby, które mogą dawać podobne objawy.
SIBO. Leczenie choroby
W terapii stosuje się przede wszystkim antybiotyki, które precyzyjnie dobierze odpowiedni specjalista. Ponadto leczenie SIBO obejmuje zmianę diety. Eksperci zalecają wówczas spożywanie produktów o niskiej zawartości cukrów. Taką dietę określa się nazwą FODMAP, co oznacza: fermentowalne oligosacharydy, disacharydy, monosacharydy i poliole. Tego typu cukry mogą fermentować w jelitach, a ponadto są pożywieniem dla bakterii jelitowych, zatem ograniczenie cukrów w diecie oznacza także pozbawienie drobnoustrojów pożywienia.
W związku z tym, że dieta powinna być odpowiednio dostosowana, warto skonsultować się z dietetykiem. Pomoże on w doborze produktów i ułożeniu prawidłowego jadłospisu. Dieta jest trudna i nie powinna być stosowana zbyt długo.
Przy leczeniu SIBO wspomina się też o probiotykach. Nie wszystkie jednak będą skuteczne, niektóre mogą nawet nasilać objawy choroby. Dlatego ich przyjmowanie należy skonsultować z lekarzem, który oceni, czy należy po nie sięgnąć, a jeśli tak, to które będą najlepsze.
Celem leczenie jest nie tylko całkowite pozbycie się choroby, lecz także zapobiegnięcie jej nawrotom. Dlatego tak ważne jest całościowe i wielopłaszczyznowe podejście do problemu oraz znalezienie przyczyn schorzenia, a nie tylko skupienie się na eliminacji objawów.
