Diabulimia – co to jest? Co oznacza diabulimia?
Diabulimia jest jedną z chorób będących następstwem zaburzenia odżywiania. Dotyczy ona osób ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 1, obserwowaną zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Najczęściej dotyka ona młodych ludzi pomiędzy 12. a 19. rokiem życia i jest efektem problemu z emocjami i niezdawania sobie sprawy z konsekwencji nieprawidłowego odżywiania się. Co to jest diabulimia?
Definicja mówi, że diabulimia pojawia się w momencie, gdy pacjent chorujący na cukrzycę typu 1 świadomie pomija zalecone dawki insuliny celem zmniejszenia wagi. Jest to bardzo niebezpieczne działanie, ponieważ osoba chorująca na tę postać cukrzycy ma niewyrównany poziom cukru we krwi. Brak regularnego podawania insuliny może doprowadzić do groźnych powikłań. Osoby dotknięte diabulimią, podobnie jak anorektycy, mają nienaturalne postrzeganie obrazu swojej sylwetki. Pomimo że są szczupłe lub nawet wychudzone, odnoszą wrażenie, że nadal ważą zbyt dużo.
)
Diabulimia: zaburzenia odżywiania. Kogo dotykają?
Diabulimia dotyka 15-35% pacjentów z zaburzaniem odżywiania i najczęściej wiąże się z niską samooceną oraz brakiem samoakceptacji.
Diabulimia – objawy choroby
Diabulimia przebiega etapami, których charakterystyka zależy od nasilenia symptomów chorobowych. Do najbardziej klasycznych objawów w początkowej fazie zaliczają się:
- nadmierną koncentrację na wyglądzie, wadze i linii sylwetki,
- ograniczanie posiłków,
- drastyczne zmniejszanie kaloryczności dań,
- odmawianie jedzenia potraw nadmiernie kalorycznych,
- nadaktywność fizyczna.
Pierwszy etap diabulimii przebiega dość typowo dla innych chorób, dlatego problem może być przez najbliższych zlekceważony.
Do najczęstszych symptomów wskazujących na możliwość istnienia choroby należą:
- częste bóle głowy,
- rozkojarzenie,
- senność i osłabienie,
- nadmierne pragnienie,
- zbyt częste oddawanie moczu.
Są to objawy mogące mieć wiele innych podłoży, dlatego najczęściej nie są kojarzone z celowym działaniem i ingerencją w zalecone dawki insuliny. Mają jednak związek z podwyższonym poziomem cukru we krwi, dlatego znajdą potwierdzenie w wynikach badań laboratoryjnych.
Kolejny etap diabulimii to:
- widoczna utrata wagi,
- niepokojący zanik masy mięśniowej
- wyraźne oznaki odwodnienia – w tym suchość w ustach z jednoczesnym uczuciem pragnienia oraz bóle głowy.
Te objawy są bardziej zauważalne nawet dla samego chorego, co daje nadzieję na wizytę u specjalisty.
Ostatni etap diabulimii to już najczęściej groźne powikłania, wynikające z braku odpowiedniego poziomu cukru we krwi. Są to:
- problemy z nerkami,
- problem ze wzrokiem,
- obniżona odporność organizmu,
- kwasica ketonowa,
- niegojenie się ran,
- przewlekłe i nawracające zakażenia wirusowe, grzybicze i bakteryjne,
- śpiączka cukrzycowa.
Diabulimia – konsekwencje zaburzenia odżywiania
Skutki nieleczenia diabulimi mogą być tragiczne w skutkach. Pomijanie zaleconych dawek insuliny powoduje, że objawy cukrzycy ulegają nasileniu. Podwyższone stężenie glukozy może doprowadzić do znacznego uszkodzenia tkanek, czyli nieodwracalnych powikłań cukrzycowych.
Diabulimia może również prowadzić do chorób układu krążenia (w tym miażdżycy). W związku z nieprawidłowym leczeniem, drastycznie wzrasta ryzyko udaru mózgu, zawału serca oraz pogorszenia się zdrowia psychicznego osoby chorej. Ostatnia postać choroby, nieleczona, może doprowadzić do śmierci pacjenta.
)
Diabulimia – leczenie i psychoterapia
Podstawą leczenia jest psychoterapia, która pozwoli pacjentowi przepracować z terapeutą ten poważny problem. Samo leczenie jest dość skomplikowane, ponieważ przyczyna choroby leży w psychice pacjenta. W niektórych przypadkach stosuje się leki przeciwlękowe czy przeciwdepresyjne, które przepisywane są przez lekarza psychiatrę.
Ważnym etapem w leczeniu diabulimii jest stosowanie odpowiedniej diety. W przypadku pacjenta z nadwagą stosuje się pełnowartościową, ale wyważoną kalorycznie dietę odżywczą, ułożoną przez dietetyka i diabetologa. W niektórych przypadkach podczas leczenia wymagana jest zmiana dawki insuliny. Może być także zalecona suplementacja witaminami i składnikami mineralnymi. Czasami dołącza się również leczenie hormonalne.
Zobacz też: Cukrzyca ciążowa: dieta, która zapobiega powikłaniom
