Podagrycznik pospolity - jak wygląda?
Podagrycznik to roślina zielona występująca na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, w Kanadzie oraz w Azji. Znajdziemy ją również w Europie, Australii i Nowej Zelandii. Odmiana rosnąca w Polsce jest bardzo rozpowszechniona i uważana za roślinę pospolitą.
Jak wygląda podagrycznik pospolity? Roślina ma łodygę pustą w środku, osiąga wysokość od 50 do 100 cm, a pod ziemią wyrastają kłącza o zgrubiałych węzłach. Liście górne łodygowe i odziomkowe są trójlistkowe, z czego listek środkowy jest najwyższy. Są one niesymetryczne, ząbkowane na brzegach. Posiadają ogonek. Drobniutkie kwiaty tworzą baldachy wzniesione do góry, są białe lub bladoróżowe. Owocem podagrycznika jest rozłupnia dzieląca się na 2 rozłupki o barwie brunatnej i z dwoma jaśniejszymi żeberkami. Ich długość wynosi od 3 do 5 mm, szerokość to nieco ponad 1 mm.
Podagrycznik pospolity porasta zarośla, lasy liściaste, przydroża, brzegi wód oraz ogrody. Jest dość uporczywym chwastem, rozsiewa się w każdych warunkach i jest zmorą upraw rolniczych. Znakomicie czuje się na glebie bogatej w próchnicę i azot, wybiera miejsca zacienione.
Podagrycznik bywa wykorzystywany do walki z innymi chwastami, uprawiany jest jako roślina okrywowa. Jest jadalny – starożytni Rzymianie spożywali go w różnych postaciach. Właściwości podagrycznika przez lata docenili także Szwedzi, Szwajcarzy oraz Polacy. Z liści podagrycznika można przygotować sałatkę o dość nieprzyjemnym, gorzkim smaku, ale bogatą w cenne witaminy i minerały.
)
Podagrycznik – właściwości i skład
Pomimo niepozornego wyglądu, nieposkromionego rozrostu oraz gorzkiego smaku, roślina jest niezwykle bogatym źródłem różnych substancji odżywczych. Cenne właściwości podagrycznik zawdzięcza dużej zawartości witaminy C.
Podagrycznik pospolity zawiera także:
- witaminę E,
- olejki eteryczne,
- kwas kawowy,
- poliacetyleny,
- węglowodany,
- fruktozę,
- flawonoidy,
- karoten,
- cholinę,
- potas, miedź, cynk, żelazo, magnez, mangan oraz bor,
- glikozydy flawonoidowe i inne przeciwutleniacze.
Dzięki tym składnikom, podagrycznik pospolity wykorzystywany bywał w medycynie ludowej i naturalnej, a obecnie jest składnikiem wielu mieszanek ziołowych.
Podagrycznik – właściwości lecznicze
Podagrycznik wykazuje cenne właściwości lecznicze. Stosuje się go m.in. w leczeniu:
- chorób reumatycznych,
- bólów stawowych,
- dolegliwościach bólowych nerwu kulszowego,
- dny moczanowej,
- chorób układu moczowego (m.in. w infekcjach, kamicy nerkowej oraz zapaleniu pęcherza),
- chorobac układu pokarmowego (przy zaburzeniach pracy jelit),
- hemoroidów,
- trądziku.
Właściwości lecznicze podagrycznika wykorzystuje się również przy detoksie organizmu, infekcjach grzybiczych i bakteryjnych, przyspieszeniu gojenia się ran oraz do wspomagania pracy wątroby. Pamiętajmy jednak, że terapia ziołami nie zastąpi nam wizyty u lekarza. W przypadku kłopotów zdrowotnych powinniśmy skonsultować się z lekarzem, także wówczas gdy chcemy sięgnąc po terpię ziołami.
Podagrycznik – jak często pić?
Podagrycznik przyjmuje się według indywidualnych potrzeb i zgodnie z ogólnymi zaleceniami. Dawka soku z podagrycznika u osoby dorosłej nie powinna przekraczać 25 mililitrów płynu, zażywanego 2 razy dziennie przed posiłkiem. Jeżeli zakupimy podagrycznik w formie herbatki, to jedną łyżkę suszu należy zalać szklanką wrzącej wody i parzyć przez 15 minut. Tak sporządzony napar należy pić 3 razy dziennie. Można z niego zrobić okłady na stawy lub przemywać cerę trądzikową.
)
Podagrycznik – przeciwwskazania
Nie ma ściśle określonych przeciwwskazań do stosowania podagrycznika. Nie powinny go jednak przyjmować kobiety w ciąży i matki karmiące. Czy podagrycznik wywołuje skutki uboczne? Roślina jest bogata w witaminę C. Jej przedawkowanie grozi dolegliwościami ze strony układu pokarmowego (zgaga, nudności wymioty, wzdęcia, biegunka, ból brzucha). Może pojawić się także wysypka na skórze (pokrzywka).
Zobacz też: Lucerna: właściwości lecznicze. Kiedy warto sięgnąć po lucernę?
