Medycyna konwencjonalna: co to takiego?
Czym jest medycyna konwencjonalna? Najprościej rzecz ujmując jest to nauka obejmująca całość wiedzy o zdrowiu i chorobach człowieka, sposobach ich leczenia oraz zapobiegania im. Medycyna konwencjonalna, nazywana też tradycyjną, stanowi sumę wiedzy, umiejętności i praktyk, opartych na doświadczeniu i popartych badaniami naukowymi. Stosowane w niej środki mają udokumentowaną efektywność - chodzi tu nie tylko o leki, ale także określone metody leczenia. Medycyna konwencjonalna hołduje zasadzie "po pierwsze: nie szkodzić" i korzysta ze zdobyczy cywilizacyjnych. W ramach medycyny konwencjonalnej wyróżnia się rozmaite działy, w zależności od tego, co znajduje się w kręgu jej zainteresowań - mówimy tu np. o medycynie pracy, medycynie prenatalnej czy medycynie sportowej. Wyróżnia się też różne dziedziny medycyny konwencjonalnej, specjalizujące się w jej wąskim zakresie, np. dermatologia, neurologia, endokrynologia czy onkologia.
Medycyna niekonwencjonalna: co to takiego?
Jak zatem rozumieć termin medycyna niekonwencjonalna? Medycyna niekonwencjonalna, nazywana także medycyną alternatywną, to ogół metod leczniczych, które wywodzą się z tradycji społecznych i kulturowych, ale ich działanie nie jest potwierdzone badaniami naukowymi. Metody te nie są uznawane przez medycynę konwencjonalną, gdyż nie udowodniono ich działania leczniczego czy też wpływu na poprawę stanu zdrowia. Medycyna niekonwencjonalna to wiele cieszących się popularnością metod, z których niektóre, zaliczane do medycyny naturalnej, w wielu aspektach nie pozostają w sprzeczności z medycyną konwencjonalną i są przez nią często tolerowane, a nawet stosowane jako wsparcie tradycyjnej terapii. Medycyna niekonwencjonalna zyskuje zwolenników z uwagi na brak stwierdzonej szkodliwości, często są to jednak pozory, gdyż rzekoma skuteczność terapii w medycynie niekonwencjonalnej nie jest w żaden sposób potwierdzona naukowo, niejednokrotnie wykorzystując efekt placebo czy autosugestii.
Medycyna niekonwencjonalna: popularne metody medycyny naturalnej
Medycyna niekonwencjonalna kryje w sobie m.in. takie metody medycyny naturalnej, jak:
- akupresura - polega na uciskaniu bądź masowaniu konkretnych punktów na ciele, odpowiadających poszczególnym narządom wewnętrznym;
- akupunktura - polega na nakłuwaniu specjalnymi igłami odpowiednich miejsc na ciele, w celu usprawnienia pracy narządów wewnętrznych;
- apiterapia - leczenie preparatami pochodzącymi od pszczół;
- aromaterapia - polega na stymulowaniu organizmu za pomocą naturalnych olejków eterycznych;
- kinezyterapia - część fizjoterapii wykorzystująca gimnastykę leczniczą oraz masaż leczniczy do przywrócenia sprawności narządu ruchu, stosowana również w rehabilitacji układów: oddechowego, nerwowego, moczowego czy sercowo-naczyniowego;
- homeopatia - stosuje uaktywnione roztwory wodne różnych substancji pochodzenia mineralnego lub roślinnego;
- przyrodolecznictwo - polega na wykorzystaniu do celów leczniczych środków dostępnych w przyrodzie: pożywienia, ziół, wody, powietrza, światła słonecznego, czynników termicznych czy ruchu;
- ziołolecznictwo - wykorzystuje leki ziołowe pozyskiwane z roślin leczniczych (ziół).
Nie wszystkie z tych metod są potwierdzone naukowo, niektóre są wciąż badane, inne uznane zostały za nieskuteczne. Osiąganie pożądanych efektów stwierdza się na przykład w ziołolecznictwie czy akupunkturze. W leczeniu i rehabilitacji wykorzystuje się przyrodolecznictwo: klimatoterapię, hydroterapię, balneoterapię czy ciepłolecznictwo, a także kinezyterapię. Aby zastosowanie konkretnej metody medycyny naturalnej nie wyrządziło szkód oraz przyniosło pożądany efekt leczniczy, należy taki krok skonsultować ze swoim lekarzem prowadzącym.
Medycyna niekonwencjonalna a rak
Największe kontrowersje wzbudza medycyna niekonwencjonalna w leczeniu raka. Osoby ze zdiagnozowanym nowotworem, przerażone trudnym leczeniem i niezbyt optymistycznymi rokowaniami, często poszukują alternatywnych terapii. A te kuszą brakiem powikłań i perspektywą wyleczenia. Tymczasem metody te niejednokrotnie wyrządzają więcej szkody niż pożytku, a dodatkowo mogą odbierać chorym szansę na wyleczenie. Bardzo często bowiem pacjenci sięgający po metody niekonwencjonalne odmawiają tradycyjnego leczenia, co powoduje, że choroba przechodzi w bardziej zaawansowane stadium. Równie niebezpieczne jest wspieranie leczenia konwencjonalnego metodami alternatywnymi bez konsultacji z lekarzem prowadzącym, gdyż niektóre leki stosowane w tych metodach mogą wchodzić w niepożądane interakcje z prowadzonym leczeniem konwencjonalnym. Przykładem może być chociażby zażywanie podczas leczenia chemioterapią amigdaliny (witaminy B17) bez wiedzy lekarza, które zwykle prowadzi do małopłytkowości, a może też skutkować ciężką niewydolnością nerek. Oczywiście, nie wszystkie alternatywne metody leczenia niosą ze sobą ryzyko powikłań, niektóre wręcz mogą być dodatkowym wsparciem w leczeniu onkologicznym. Muszą jednakże być wdrażane za zgodą i pod kontrolą lekarza prowadzącego.
***Pamiętaj! Warto upewnić się, że medycyna niekonwencjonalna nie wywoła skutków ubocznych, szczególnie w połączeniu ze stosowanym leczeniem konwencjonalnym. Nie należy absolutnie leczyć się na własną rękę, ani tym bardziej rezygnować z terapii konwencjonalnej. Wystrzegać się też trzeba specjalistów medycyny alternatywnej, którzy przekonują o konieczności rezygnacji z leczenia tradycyjnego. Warto natomiast porozmawiać z lekarzem prowadzącym o tym, jakie rodzaje terapii alternatywnej można bez ryzyka stosować w danym schorzeniu.
Zobacz też: Mata do akupresury. Na co uważać przy wyborze?
