Lordoza lędźwiowa: naturalna krzywizna kręgosłupa, która może okazać się anomalią

W języku potocznym terminu ''lordoza lędźwiowa'' używa się na określenie wady kręgosłupa. Tymczasem lordoza lędźwiowa, obok lordozy szyjnej i kifozy piersiowej, to naturalna krzywizna kręgosłupa. Dopiero gdy wygięcie to jest zbyt duże lub zbyt małe, mówi się o patologicznej lordozie lędźwiowej, która stanowi wadę kręgosłupa.

Lordoza lędźwiowa spłycona: z czym się wiąże?

Lordoza lędźwiowa spłycona polega na nienaturalnym zmniejszeniu wysklepienia kręgosłupa, ustawieniu kręgosłupa w odcinku lędźwiowym w kącie mniejszym niż naturalny, prawidłowy łuk. Gdy mamy do czynienia z lordozą lędźwiową spłyconą, dochodzi do rozciągnięcia prostownika grzbietu oraz mięśnia równobocznego lędźwi. Jednocześnie skróceniu ulega prostownik stawu biodrowego, co prowadzi do pochylenia miednicy ku tyłowi. Spłycenie lordozy lędźwiowej samo w sobie nie jest źródłem bólu, niemniej z uwagi na powstanie specyficznego ustawienia kręgosłupa, podczas wysiłku czy obciążenia ciała może pojawić się ostry, kłujący ból w dolnym odcinku pleców. Spłyceniu lordozy lędźwiowej może towarzyszyć również:

• usztywnienie stawów biodrowych,
• drętwienie palców stóp oraz łydek,
• ból i sztywność bioder podczas ruchu,
• ból brzucha i problemy z układem pokarmowym nieznanego pochodzenia,
• promieniowanie bólu do pośladka, krocza, nóg.

Hiperlordoza lędźwiowa: objawy najczęściej występujące 

Hiperlordoza lędźwiowa jest dużo poważniejszą wadą niż lordoza spłycona. Nazywana również lordozą pogłębioną, ta wada postawy polega na stopniowo postępującym nadmiernym wygięciu kręgosłupa w odcinku lędźwiowym ku przodowi. Towarzyszy jej przodopochylenie miednicy – osoba z hiperlordozą lędźwiową ma wystający brzuch i uwypuklone pośladki. W wyniku hiperlordozy rozciągają i osłabiają się mięśnie: brzucha, pośladkowy wielki i kulszowo-goleniowy, zaś skracają i nadmiernie się napinają mięśnie: prostownik grzbietu odcinka lędźwiowego, biodrowo-lędźwiowy, czworoboczny lędźwi oraz prosty uda. Najbardziej charakterystyczne objawy hiperlordozy lędźwiowej to jednakże:

• wklęsłe plecy,
• uwypuklone pośladki,
• wypięty brzuch,
• charakterystyczny kształt kręgosłupa pomiędzy odcinkiem środkowym pleców a pośladkami, przypominający literę C,
• bóle kręgosłupa w dolnej części.

Zobacz też: Wypadnięcie dysku - leczenie domowe, objawy, ćwiczenia

Pogłębiona lordoza lędźwiowa: przyczyny

Pogłębiona lordoza lędźwiowa jest czasem wadą wrodzoną, zdecydowanie częściej jednak powstaje w wyniku utrzymywania nieprawidłowej postawy ciała oraz braku ruchu. Może też być wynikiem otyłości bądź następstwem innej wady postawy, urazów takich, jak np. zwichnięcie biodra, czy też takich schorzeń, jak osteoporoza, krzywica, zanik mięśni (dystrofia mięśniowa), gruźlica, achondroplazja, zapalenia krążków międzykręgowych, rwa kulszowa, choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa czy kręgozmyk. Pogłębiona lordoza lędźwiowa może powstawać w wyniku siedzącego trybu życia czy statycznej pracy siedzącej. Dlatego warto jej zapobiegać, siedząc aktywnie (można skorzystać z aktywnego krzesła bądź fotela), wykonując ćwiczenia rozciągające oraz trenując mięśnie głębokie.

Zobacz też: Ból w klatce piersiowej od kręgosłupa - przyczyny, objawy, leczenie

Zniesienie lordozy lędźwiowej: objawy

Zniesienie lordozy lędźwiowej to poważna zmiana patologiczna stanowiąca rodzaj zaawansowanego spłycenia lordozy lędźwiowej (skrajna forma hipolordozy). Oznacza całkowite wywłaszczenie fizjologicznej krzywizny kręgosłupa. Towarzyszy jej szereg objawów, takich jak:

• sztywność stawów biodrowych,
• spłaszczenie krzywizn wyższych segmentów kręgosłupa i towarzysząca temu sztywność,
• dolegliwości bólowe w odcinku lędźwiowym,
• drętwienie pośladków, krocza i nóg aż do palców stóp,
• zaburzenia mechaniki oddychania,
• zaburzenia perystaltyki jelit oraz pracy pęcherza moczowego,
• bolesne i nieregularne miesiączki.

Patologiczna lordoza lędźwiowa: ćwiczenia

Wcześnie wykryta patologiczna lordoza lędźwiowa powinna zobligować do dbałości o swój organizm. Wczesne zmiany można zatrzymać, a nawet cofnąć zmianą trybu życia: zrzucając zbędne kilogramy oraz wprowadzając gimnastykę do codziennych zwyczajów. W zaburzeniach lordozy lędźwiowej wskazane są m.in. następujące ćwiczenia:

• Położyć się na plecach, z wyprostowanymi nogami. Ugiąć prawą nogę w kolanie i, przytrzymując kolano obiema rękami, podciągnąć ją do klatki piersiowej (lewa noga powinna przylegać do podłogi, pozostając w wyproście). Po wyprostowaniu prawej nogi postąpić podobnie z lewą. Ćwiczenie powtórzyć po 10 razy dla każdej nogi.
• Skłon japoński. Wykonać klęk podparty. Następnie przysiąść na piętach, jednocześnie wysuwając ręce do przodu. Ćwiczenie powtórzyć 10 razy.
• Koci grzbiet. Wykonać klęk podparty (dłonie rozstawić na szerokość ramion, kolana i stopy – na szerokość bioder). Wykonać wydech wypychając kręgosłup w górę, jednocześnie przesuwając miednicę do przodu oraz zginając głowę w kierunku mostka. Wykonując wdech powrócić do pozycji wyjściowej. Ćwiczenie powtórzyć 10 razy.
• Położyć się na plecach z nogami w lekkim rozkroku. Pomiędzy stopami na podłodze położyć piłkę. Unieść nogi do góry, złączyć je nad piłką, ponownie rozstawić i opuścić na podłogę. Ćwiczenie powtórzyć 10 razy.
• Wykonać siad prosty, rozstawić szeroko nogi, między nogami na wysokości stóp umieścić piłkę. Ręce podeprzeć o podłoże z boku bioder. Odchylić delikatnie tułów do tyłu podnosząc jednocześnie obie nogi do góry. Złączyć stopy nad piłką, ponownie rozstawić nogi w górze i opuścić je na podłoże. Ćwiczenie powtórzyć 10 razy.

Zobacz też: Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa - objawy i leczenie