Dalekowzroczność: co to za wada?
Dalekowzroczność zwana także nadwzrocznością to jedna z najczęściej diagnozowanych wad wzroku. Niestety jej rozpoznanie często bywa opóźnione ze względu na umiejętność kompensacji braków przez ludzkie oko. Co to jest dalekowzroczność? Otóż jest to wada, w której dochodzi do tego, że obraz nie powstaje na siatkówce tylko za nią. Oko dotknięte dalekowzrocznością ma zbyt krótką gałkę oczną lub nieprawidłową rogówkę albo soczewkę.
Na czym polega dalekowzroczność? Jak się objawia?
To na czym polega dalekowzroczność, wyjaśniono już wyżej, ale jak się to ma do rzeczywistości? Jakie objawy daje dalekowzroczność? Jak widzi pacjent, który jest nią dotknięty?
Typowa dalekowzroczność charakteryzuje się bardzo wyraźnym widzeniem przedmiotów znajdujących się w większej odległości od oczu, podczas gdy przedmioty leżące blisko widziane są jako rozmazane. U chorych, u których dalekowzroczność postępuje, z czasem może dojść do sytuacji, że zarówno widzenie dalekie jak i bliskie będzie nieostre. Wiele w tej kwestii zależy od wieku pacjenta, gdyż ma on bezpośredni wpływ na zdolności akomodacyjne oka.
Prócz oczywistych kłopotów z widzeniem, pacjenci, u których stwierdzona została dalekowzroczność, mogą uskarżać się na:
- bóle głowy,
- podwójne widzenie,
- ból gałek ocznych.
Objawy te nie są jednak mocno specyficzne, dlatego okulista musi podjąć dodatkowe działania diagnostyczne celem ustalenia właściwej diagnozy.
Dalekowzroczność. Jakie soczewki należy nosić?
Dalekowzroczność, obok krótkowzroczności, jest jedną z najczęstszych wad wzroku. Okulista stwierdzający jej obecność może także pomóc w dobraniu odpowiednich okularów, które skorygują istniejącą wadę, pozwalając pacjentowi widzieć we właściwy sposób. To, jakie soczewki przy dalekowzroczności zostaną zalecone, jest ściśle uzależnione od tego, na jakim poziomie zaawansowania znajduje się schorzenie. Zwykło się przyjmować, że mamy do czynienia z dalekowzrocznością:
- niską, gdy jej wartość nie przekracza +2,0 dioptrii,
- umiarkowaną, gdy wartość znajduje się w przedziale między +2,0 a +5,0 dioptrii
- wysoką, gdy wartość przekracza +5,0 dioptrii.
Przy dalekowzroczności stosuje się soczewki skupiające wypukłe.
Dalekowzroczność. Przyczyny powstawania
Dalekowzroczność jest szczególną wadą, która może fizjologicznie pojawiać się u małych dzieci i jest to związane z kształtowaniem się gałki ocznej. Z czasem jednak powinna ona samoistnie ustąpić, choć zdarzają się przypadki kiedy towarzyszy ona dziecku dłużej niż powinna (tzw. postać przetrwała). Z kolei u dorosłych dalekowzroczność może być bezpośrednią konsekwencją cukrzycy, która w swoim przebiegu prowadzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych siatkówki.
Dalekowzroczność może być także konsekwencją przebytego urazu lub przebytej choroby. Zdarza się jednak także dość często, że wada nie ma żadnej jasnej do określenia przyczyny.
Wada wzroku dalekowzroczność. Leczenie operacyjne
Istnieją przypadki gdy wada wzroku dalekowzroczność jest leczona operacyjnie. Najczęściej wykorzystywana jest metoda laserowa. Przeciwwskazaniem do przeprowadzenia tego typu zabiegu jest: wiek poniżej 18. roku życia, niska grubość rogówki, nawracające zapalenie spojówek i zapalenie rogówki, choroby układowe autoimmunologiczne.
Zobacz też: Jaglica (choroba oczu): objawy, leczenie
