Co to jest neuropatia cukrzycowa? Z pewnością nie trzeba tego tłumaczyć osobom, które od lat zmagają się z hiperglikemią - bardzo duży odsetek z nich cierpi na neuropatię. Stan ten wywołuje nadmiar cukru we krwi, który uszkadza zakończenia włókien nerwowych. Co ważne, schorzeniu temu ulegają zarówno pacjenci chorzy na cukrzycę typu 1. jak i 2. Niemniej jednak rozwój neuropatii cukrzycowej może się w ich przypadku nieco różnić.
Pojęcie neuropatii związane jest bezpośrednio z uszkodzeniem nerwów. Czasem jednak mówi się o polineuropatii - wtedy zazwyczaj chodzi o podkreślenie faktu, że dochodzi do uszkodzenia wielu nerwów.
Jak już wyżej wspomniano, polineuropatia cukrzycowa rozwija się w różny sposób, w zależności od tego, na jaki typ cukrzycy choruje pacjent. U tych, którzy mają stwierdzoną cukrzycę typu 1., następuje niemal natychmiastowy rozwój neuropatii, by po około 2-3 latach od podjęcia leczenia wyhamować lub postępować zdecydowanie wolniej.
Z kolei u pacjentów zmagających się z cukrzycą typu 2. neuropatia rozwija się powoli, a utrzymujący się wysoki poziom cukru coraz mocniej uszkadza układ nerwowy.
Bolesna polineuropatia cukrzycowa jest powodem do podjęcia natychmiastowego leczenia, kluczem jest tu opanowanie poziomu glikemii. Jeśli pacjent zacznie stosować się do wytycznych diabetologa, może w znaczny sposób poprawić kondycję swojego organizmu, a także zahamować postęp neuropatii.
Objawy polineuropatii cukrzycowej mogą się różnić w zależności od tego, z jakim jej rodzajem mamy do czynienia. I tak wyróżnia się następujące typy neuropatii cukrzycowych:
Objawy neuropatii są zróżnicowane w zależności od jej typu. I tak chorzy dotknięci neuropatią czuciową najczęściej odczuwają częste mrowienie w stopach i rękach. Do tego dochodzą krótkotrwałe ale ostre bóle mięśni nóg i rąk. W przypadku, gdy dochodzi do uszkodzenia mięśni ruchowych, konsekwencją tego będzie ich stopniowy zanik.
W przypadku neuropatii autonomicznej najczęściej chorzy zgłaszają problemy z układem pokarmowym (nudności, wymioty po posiłkach, szybkie odczuwanie sytości, czasem jadłowstręt). Choremu mogą także towarzyszyć epizody nocnej biegunki cukrzycowej, która sprzyja niedocukrzeniu, a to w znaczący sposób utrudnia ustabilizowanie poziomu glikemii.
W przypadku neuropatii ogniskowej objawy są ściśle związane z tym, jakiego obszaru dotknie schorzenie.
Neuropatia cukrzycowa wymaga leczenia natychmiast po zdiagnozowaniu. Niemniej jednak nie jest to takie łatwe, gdyż początkowe objawy mogą nie budzić większego niepokoju. Zazwyczaj neuropatia rozpoczyna się od uczucia mrowienia w rękach i nogach, co można przypisać wielu innym problemom zdrowotnym. Dopiero później pojawia się wyjątkowa wrażliwość skóry, która może stać się na tyle uciążliwa, że skłoni chorego do poszukiwania przyczyn tego stanu.
Leczenie neuropatii prowadzone jest dwutorowo. Po pierwsze leczy się cukrzycę, gdyż opanowanie hiperglikemii jest podstawą do wyhamowania postępu neuropatii. Z drugiej strony konieczne jest prowadzenie leczenia, które uśmierza ból towarzyszący neuropatii - w tym celu pacjent otrzymuje leki przeciwbólowe.
Zapobieganie neuropatii cukrzycowej sprowadza się do profilaktyki cukrzycy. Oznacza to, że każdy z nas powinien regularnie kontrolować poziom cukru i dbać o swoją dietę, a także zapewnić organizmowi dostateczną ilość aktywności fizycznej. W przypadku, gdy zdiagnozowana jest już cukrzyca typu 2., wtedy ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarza i dietetyka może również przyczynić się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia neuropatii. Kluczem jest tu utrzymywanie stabilnego poziomu glikemii.
Zobacz też: Cukrzyca ciążowa - czynniki ryzyka, leczenie, dieta