Hiperurykemia u większości osób nie daje żadnych objawów. Jak ją rozpoznać? [Leczenie, zapobieganie]

Hiperurykemia, czyli zbyt wysokie stężenie kwasu moczowego we krwi może dotknąć każdego. Przyczyny tego stanu można upatrywać m.in. w nieodpowiedniej diecie. Sprawdź, jak zapobiegać powstawaniu hiperurykemii.

Hiperurykemia, czyli podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi, może pojawić się tak na prawdę u każdego z nas. Część osób będzie nią obarczona genetycznie, inni mogą na nią "zapracować" niewłaściwymi nawykami żywieniowymi. Co trzeba wiedzieć o tym zjawisku?

Hiperurykemia: co to za schorzenie?

Hiperurykemia bywa chorobą bezobjawową - przez wiele lat pacjent może nie mieć świadomości jej występowania. Zdarza się jednak równie często, że jej obecność wywołuje bolesne dolegliwości, w tym m.in. kamicę nerkową.

Kwas moczowy jest substancją naturalnie powstającą w ludzkim organizmie w procesach metabolicznych. W większości przypadków ciało jest w stanie poradzić sobie z jego przetworzeniem i wydaleniem. Kwas moczowy opuszcza organizm wraz z moczem, a także (w niewielkiej ilości) z kałem. Prawidłowo funkcjonujący organizm nie powinien zatem posiadać we krwi stężenia kwasu moczowego przekraczającego 7 miligramów w decylitrze krwi. 

Co powoduje, że organizm nie radzi sobie z wydalaniem kwasu moczowego i w konsekwencji z powstaniem hiperurykemii? Przyczyny mogą być różne, ale zazwyczaj sprowadzają się do:

• uwarunkowań genetycznych - zaburzenia enzymatyczne mogą prowadzić do powstania hiperurykemii pierwotnej; 
• obciążeń narastających w trakcie życia - do jej powstania przyczynić może się np. nadciśnienie tętnicze, dieta bogata w puryny, niedoczynność tarczycy, nadużywanie alkoholu, otyłość.

Przeczytaj więcej podobnych informacji na stronie głównej Gazeta.pl.

Hiperurykemia. Jakie objawy świadczą o jej występowaniu?

Objawy hiperurykemii są ukryte u nawet ponad 60 proc. osób nią dotkniętych. Oznacza to, że schorzenie nie daje żadnych wyraźnych symptomów. U pozostałych osób nadmierne stężenie kwasu moczowego może dawać z kolei objawy o charakterze bólowym. Najczęstszym z nich jest kamica nerkowa. Jest ona bezpośrednią konsekwencją hiperurykemii, która powoduje powstanie złogów częściowo usuwanych wraz z moczem. Złogi te mogą jednocześnie zalegać w układzie moczowym i prowadzić do takich dolegliwości jak:

• silny ból (zazwyczaj w okolicy krzyżowej),
• ból podczas oddawania moczu,
• pojawianie się krwi w moczu.

Drugim schorzeniem będącym następstwem hiperurykemii jest dna moczanowa. W jej przypadku w organizmie pacjenta gromadzą się moczany sodu, które zazwyczaj umiejscawiają się w stawach, co wywołuje ich stan zapalny i obrzęk. Pacjenci z dną moczanową skarżą się głównie na:

• zaczerwienienie i obrzęk stawów,
• ból i sztywności stawów,
• ograniczenie ruchomości zajętych stawów.

Hiperurykemia: diagnoza, leczenie, dieta

Hiperurykemia zazwyczaj przebiega bezobjawowo, a to sprawia, że chorzy nie mają pojęcia o tym, że należy przedsięwziąć jakiekolwiek działania zwalczające ten stan. Dopiero pojawienie się bolesnych konsekwencji wysokiego stężenia kwasu moczowego we krwi prowokuje konieczność pogłębionej diagnostyki i znalezienia przyczyn dolegliwości. Aby zdiagnozować hiperurykemię wystarczy wykonać badanie krwi sprawdzające stężenie kwasu moczowego. U chorych borykających się z kamicą lub dną moczanową konieczne mogą okazać się także dodatkowe badania. 

Leczenie hiperurykemii uzależnione jest od indywidualnej sytuacji pacjenta. Jeśli nie wywołuje ono żadnych objawów, to interwencja medyczna podejmowana jest zazwyczaj przy przekroczeniu granicy 12 mg/dl. Inaczej dzieje się w stosunku do osób, u których rozwinęła się dna moczanowa.

W ich przypadku konieczna jest farmakoterapia, która ma zapobiegać kolejnym atakom dny, a także obniżać stężenie kwasu moczowego. Przy hiperurykemii dieta również pełni istotną rolę w leczeniu. Aby zmniejszyć podaż produktów podwyższających stężenie kwasu moczowego, pacjenci powinni wystrzegać się spożywania:

• podrobów,
• czerwonego mięsa,
• produktów z dużą zawartością fruktozy,
• alkoholu.