Infantylność - definicja i synonimy
Jak brzmi definicja infantylności? Termin ten wywodzi się od łacińskiego słowa ''infantilis'', oznaczającego "dziecinny". W najczęściej spotykanym ujęciu psychologicznym infantylność oznacza specyficzne, dziecinne zachowania osób dorosłych, które są nieadekwatne do ich biologicznego wieku. Synonimami słowa infantylność są: dziecinny oraz zdziecinniały.
Infantylność - co to jest? Poznaj znaczenie
Co to jest infantylność? Określamy nią dziecinne zachowania osób, które z racji wieku powinny z niego już wyrosnąć. Infantylność może więc dotyczyć zarówno dzieci jak i osób dorosłych. Tym mianem określa się również rodzaj fetyszyzmu (infantylizm parafiliczny), który objawia się specyficznymi potrzebami seksualnymi.
Infantylność - rodzaje
Wyróżnia się kilka rodzajów infantylności (infantylizmu):
- Infantylizm przysadkowy - choroba najczęściej o podłożu genetycznym, której przyczyna leży w nieprawidłowej pracy przysadki mózgowej odpowiedzialnej za wydzielanie hormonu wzrostu, oraz w niedoborach hormonów m.in. gonadotropiny. Objawy: niski wzrost, brak lub zaburzone dojrzewanie płciowe, zaburzenia płodności. Osoba z infantylizmem przysadkowym z wyglądu przypomina dziecko, jednak jej rozwój intelektualny pozostaje w normie.
- Infantylizm seksualny - rodzaj parafilii seksualnej. Osoba z infantylizmem seksualnym do uzyskania satysfakcji seksualnej potrzebuje specyficznych zachowań np. przebierania się w dziecięce ubrania, używanie smoczka itp.
- Infantylizm psychiczny - opóźnienie rozwoju intelektualnego np. w zespole Downa, FAS lub niepełnosprawności intelektualnej.
- Infantylizm psychologiczny, emocjonalny - myśli oraz zachowania osób dorosłych lub dzieci, które są nieadekwatne do ich wieku.
Infantylność - przyczyny najczęściej występujące
Przyczyny infantylności bywają różne i zależą od jej rodzaju. W przypadku infantylizmu przysadkowego przyczyna tkwi w organizmie człowieka. Mogą to być czynniki genetyczne, niedobory hormonów, urazy głowy lub nowotwory mózgu uciskające na przysadkę mózgową. Przyczyna infantylizmu emocjonalnego może tkwić w depresji, schizofrenii, przeżytych silnych traumach emocjonalnych. U dzieci i młodzieży leży ona często w zaniedbaniu emocjonalnym, a nawet w zbyt szybko przeprowadzonym treningu czystości lub pojawia się jako objaw zazdrości o nowo narodzone rodzeństwo. Infantylizm bywa również spowodowany upośledzeniem umysłowym, typowym w przebiegu różnych chorób takich jak FAS, zespół Downa, mózgowe porażenie dziecięce, autyzm lub jako powikłanie infekcji przebytej w życiu płodowym.
Infantylizm - czy wymaga leczenia?
Infantylizm, w zależności od pochodzenia można leczyć, gdyż zazwyczaj niekorzystnie wpływa na życie, zdrowie i normalne funkcjonowanie człowieka w społeczeństwie. Jest to konieczne zwłaszcza w przypadku infantylizmu przysadkowego. Podjęte leczenie uzależnione jest od zdiagnozowanej przyczyny - czy jest to np. guz mózgu, niedobór hormonów itp. W celu zminimalizowania skutków choroby pacjenci przyjmują preparaty z hormonem wzrostu. Infantylizm związany z upodobaniami seksualnymi z reguły nie wymaga leczenia, o ile nie szkodzi ani takiej osobie, ani otoczeniu. Warto dodać, że taki rodzaj parafilii seksualnej nie świadczy o pedofilii - osoby czerpiące satysfakcję seksualną z odgrywaniem ról czy dziecięcymi rekwizytami należą do osób dorosłych. W przypadku infantylizmu o podłożu emocjonalnym niezbędna jest psychoterapia pozwalająca na wypracowanie dojrzałych sposobów na radzenie sobie z emocjami.
Infantylność - przykłady. Jak zachowuje się człowiek infantylny?
Czasami mówimy o kimś, że jest infantylny. Odnosi się to zazwyczaj do jego zachowania, w różnych sytuacjach. Przykładowo osoby infantylne mogą ubierać się nieodpowiednio do swojego wieku np. dorosłe kobiety noszą ubrania lub fryzury typowe dla małych dziewczynek, bawią się zabawkami. Jakie są inne przykłady infantylności? Człowiek infantylny:
- jest głośny
- nie umie przyjmować konstruktywnej krytyki
- musi znajdować się w centrum zainteresowania
- ma problem z podejmowaniem samodzielnych, dojrzałych decyzji
- jest podatny na wpływy innych osób
- reaguje nieadekwatnie do sytuacji
- brak mu empatii oraz taktu w relacjach z innymi
- nie jest w stanie wziąć odpowiedzialności za druga osobę np. dziecko, nie potrafi stworzyć bezpiecznego i stabilnego związku
- postępuje lekkomyślnie np. wydaje pieniądze na zbędne przedmioty zamiast na rachunki czy inne życiowe potrzeby
