Ślepota zmierzchowa jest rodzajem wady wzroku, która mocno ogranicza pole widzenia. Cierpiący na kurzą ślepotę moją poważne kłopoty z wyraźnym widzeniem po zmierzchu i w słabo oświetlonych pomieszczeniach. Przyczyna wystąpienia choroby bardzo często bywa łączona z niedoborem witaminy A. Jednak bardziej prawdopodobne jest uszkodzenie lub zmiana chorobowa w siatkówce, lub uszkodzenie nerwu wzrokowego. Choroba dużo częściej diagnozowana jest u kobiet i może być dziedziczona. Ten rodzaj wady wzroku jest szczególnie uciążliwy dla kierowców, nie tylko tych zawodowych.
Kurza ślepota: przyczyny
Jedną z przyczyn kurzej ślepoty są wady genetyczne, niektórzy z nas rodzą się z kurzą ślepotą. Podobnie dziedziczny charakter ma dystrofia siatkówki, która również objawia się kurzą ślepotą. Najczęściej jednak kurza ślepota ma przyczynę w rogowacenia spojówki i rogówki. Obie te choroby mają u podłoża niedobór witaminy A. Niedobór witaminy A często występuje u osób:
- z zaburzeniami odżywiania (anoreksja, bulimia, ortoreksja)
- nadużywających alkoholu
- niedożywionych
- z zaburzeniami przyswajaniem witamin i minerałów
- cierpiących na zaćmę lub jaskrę
Kurza ślepota: objawy
Pierwszym, a zarazem najbardziej charakterystycznym objawem kurzej ślepoty jest nieumiejętność przystosowania się wzroku do zmieniające go się natężenia światła. Wskutek uszkodzenia nerwu lub choroby siatkówki oko nie potrafi przystosować się do widzenia w ciemności. Bardzo często schorzenie ujawnia się przy przechodzeniu z ciemnego pomieszczenia do oświetlonego i na odwrót.
Nie dzieje się to nagle, jest to proces, który przebiega stopniowo. Ostrość widzenia pogarsza się z dnia na dzień, więc bardzo trudno jest uchwycić początek choroby, pacjenci zwykle trafiają, kiedy kurza ślepota jest w stanie zaawansowanym. Kolejnym objawem jest podrażnienie pojawiające się w wyniku suchości oka.
Kurza ślepota: diagnoza
Podstawowym badaniem przy diagnozie kurzej ślepoty jest oftalmoskopia, czyli badanie dna oka. Aby wykluczyć retinopatię barwnikową (wokół siatkówki pojawiają się kropki barwnikowe, które stopniowo zajmują całą siatkówkę, dochodzi do zaburzenia widzenia obwodowego, tj. obraz widziany przez chorego przypomina ten widziany przez lornetkę), której ślepota zmierzchowa jest objawem. Określa pole widzenia (perymetria), dodatkowo sprawdza się zdolności akomodacyjne systemu pręcikowego w ciemności oraz różnicę między ilością światła wpadające a odbitego (densydometria siatkówkowa).
Kurza ślepota: leczenie i zapobieganie
Ślepota zmierzchowa jest schorzeniem postępującym i nieodwracalnym. Próby leczenia i zahamowania dalszego rozwoju choroby zazwyczaj ograniczają się do podawania witaminy A oraz E. Znaczną poprawę widzenia może zapewnić implant, który pozwala przetworzyć obraz na impuls nerwowy, który umożliwia rozróżnienie kształtów i widzenia plam światła.
Ponieważ kurza ślepota najczęściej ma źródło w niedoborze witaminy A, aby zapobiegać rozwojowi choroby należy stosować dietę z witaminą A. Witamina jest przede wszystkim w:
