Łysienie androgenowe to jedna z częstszych przyczyn utraty włosów. Występuje częściej u mężczyzn, ale problem dotyczy również kobiet. Łysienie tego typu ma w większości przypadków podłoże genetyczne, a jego bezpośrednią przyczyną jest prawdopodobnie nadwrażliwość organizmu na dihydrotestosteron, który oddziałuje na receptory mieszków włosowych i może prowadzić do ich zaniku. W związku z tym, dochodzi do skrócenia fazy rozwoju włosa, a odrastające włosy stopniowo stają się coraz krótsze i cieńsze.
Składnikiem aktywnym, który zawarty jest w Loxonie jest minoksydyl, który przede wszystkim pobudza wzrost włosów. Substancja wpływa na zahamowanie miniaturyzacji mieszków włosowych, co jest jednym z głównych czynników, które powodują utratę włosów w przypadku łysienia androgenowego. Dodatkowo, silnie stymuluje namnażanie się nowych komórek mieszków włosowych w fazie wzrostu. Substancjami pomocniczymi są etanol, glikol propylenowy, kwas cytrynowy oraz woda oczyszczona. Preparat występuje w dwóch wersjach – Loxon 2 proc. i 5 proc. Preparaty różnią się zawartością substancji czynnej.
Wskazaniem do stosowania preparatu Loxon jest łysienie na tle androgenowym, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Jak w przypadku większości preparatów, istnieją przeciwwskazania do używania Loxonu. Nie powinny go stosować osoby, które są uczulone na jakąkolwiek substancję zawartą w preparacie. Innym przeciwwskazaniem jest nadciśnienie tętnicze. Kobiety w ciąży przed zastosowaniem preparatu powinny skonsultować się z lekarzem.
Loxon jest preparatem przeznaczonym do stosowania na skórę głowy. Zaleca się codzienne stosowanie płynu. Należy odmierzyć 1 ml płynu i wmasować go w skórę w miejscach łysienia. Zabieg należy powtarzać 2 razy dziennie, nie przekraczając dawki 2 ml preparatu na dobę. Po wmasowaniu płynu w skórę głowy należy dokładnie umyć ręce. Płyn należy stosować zgodnie z zaleceniami zawartymi na opakowaniu, nie należy zwiększać dawki lub częstotliwości stosowania Loxonu, ponieważ nie zwiększy to jego skuteczności, a może zwiększać ryzyko wystąpienia podrażnień lub innych niepożądanych efektów.
Po rozpoczęciu terapii, zwykle po około 2 – 6 tygodniach, można zauważyć wzmożone wypadanie włosów. W większości przypadków jest to stan przejściowy, po czym nowe włosy zaczynają odrastać, jednak, jeżeli taki stan utrzymuje się przez dłuższy czas należy przerwać stosowanie Loxonu.
Preparatu nie należy nakładać na uszkodzoną skórę, na skórę z łuszczycą czy stanem zapalnym. Odradza się jego używanie na ogolonej głowie. Równocześnie ze stosowaniem Loxonu nie należy używać innych preparatów o działaniu miejscowym, takich jak wazelina, tretynoina czy ditranol, ponieważ mogą one wchodzić w interakcje ze składnikami preparatu na porost włosów i zwiększać ryzyko wystąpienia niepożądanych efektów. Stosowanie preparatu należy przerwać, gdy wystąpią jakieś niepokojące dolegliwości, takie jak stałe zaczerwienienie i podrażnienie skóry głowy, zawroty głowy,ból w klatce piersiowej, przyspieszenie akcji serca czy omdlenia.
Opinie na temat skuteczności preparatu Loxon są podzielone. Niektóre osoby stosujące ten płyn są bardzo zadowolone z efektów i twierdzą, że doskonale wpływa na porost włosów. Wiele osób uważa, że lek działa zbyt wolno albo zaprzestaje stosowania preparatu po pierwszych kilku tygodniach, gdy występuje wzmożone wypadanie włosów, w związku z czym leczenie nie przynosi oczekiwanych efektów.
Stosując Loxon, a także jakiekolwiek inne preparaty na zahamowanie wypadania włosów i przyspieszenie ich porostu, niezwykle ważna jest systematyczność i cierpliwość. Pierwsze efekty, czyli zahamowanie wypadania włosów stwierdza się mniej więcej po dwóch miesiącach stosowania, natomiast wzmożony porost nowych włosów zaczyna się mniej więcej po czterech miesiącach regularnego używania preparatu. Najlepsze efekty uzyskuje się po roku systematycznej terapii. Nie należy przerywać leczenia, gdy zauważy się pierwsze efekty. W wielu przypadkach po przerwaniu stosowania płynu na skórę głowy (zwykle po około 3 – 4 miesiącach) obserwuje się zatrzymanie wzrostu włosów, a czasami również powrót do stanu sprzed leczenia.