Choroba cywilizacyjna jest bezpośrednią konsekwencją postępu cywilizacyjnego. Są to schorzenia o charakterze globalnym, masowym choć niezakaźnym. Nie są związane z wiekiem - dotykają zarówno osób starszych, jak i młodszych czy dzieci. W znacznym stopniu przyczyniają się do przedwczesnych zgonów. Choroby cywilizacyjne zwane są też inaczej chorobami XXI wieku, gdyż właśnie w czasie nastąpił znaczny wzrost zapadalności na nie.
Zobacz też: Szmery w sercu - przyczyny, objawy i leczenie. Co oznaczają szmery w sercu u dziecka?
Choroby cywilizacyjne to schorzenia, które powstają w związku z prowadzeniem nieracjonalnego trybu życia. Jak wskazuje Światowa Organizacja Zdrowia istnieje kilka czynników przyczyniających się do powstawania tego typu zaburzeń.
Jako przyczyny chorób cywilizacyjnych najczęściej wymienia się:
W jaki sposób ochronić siebie i swoich najbliższych przed chorobami XXI wieku? Najlepsza będzie profilaktyka chorób cywilizacyjnych, czyli przede wszystkim należy wziąć pod lupę styl życia, jaki prowadzimy i stopniowo wprowadzać w nim zmiany, zwłaszcza w kwestii diety i aktywności fizycznej. Należy wprowadzić zbilansowaną dietę, bogatą w warzywa, owoce i inne produkty dostarczające witamin. Posiłki należy spożywać w niewielkich porcjach, pięć razy dziennie, o stałych porach. Towarzyszyć temu musi odpowiednia dawka wysiłku fizycznego - na początek mogą to być regularne spacery lub jazda na rowerze. Jeśli problemem jest mobilizacja, wtedy warto umówić się z drugą osobą, by wspólnie poćwiczyć lub wybrać się na przechadzkę. Zawsze też można skorzystać z oferty zajęć zorganizowanych w klubach sportowych.
Przykładów chorób cywilizacyjnych z roku na rok przybywa. Do najbardziej rozpowszechnionych należą:
Zobacz też: Zawał serca: pierwsza pomoc w przypadku zawału
To, jakie choroby cywilizacyjne występują najczęściej wspomniano powyżej, natomiast warto skupić się bliżej na schorzeniu, które może dotknąć każdego, a chodzi tu o cukrzycę typu 2. Jest ona uznawana za chorobę cywilizacyjną, gdyż w ostatnim półwieczu nastąpił skokowy przyrost liczby chorych. Co więcej, wiele osób cierpiących na nią może nie mieć uciążliwych objawów, a tym samym żyć z niezdiagnozowanym schorzeniem.
Za główną przyczynę powstawania tej choroby uznaje się otyłość, która z kolei jest efektem niewłaściwej diety i braku aktywności fizycznej. Dlatego też chorym w pierwszej fazie leczenia zaleca się drastyczną zmianę przyzwyczajeń, która może doprowadzić do utrzymania glikemii na zadowalającym poziomie. Dopiero w dalszej kolejności, w razie braku poprawy, wdraża się leczenie farmakologiczne. Chory bez względu na rodzaj terapii, zmuszony jest do ciągłego kontrolowania stężenia glukozy we krwi.
Cukrzycę trzeba leczyć, gdyż pozostawienie tej choroby bez terapii może doprowadzić do poważnych powikłań i konsekwencji zdrowotnych, jak udar mózgu, niewydolność nerek czy retinopatia cukrzycowa.