Mrówki Faraona są bardzo małe, osiągają rozmiary około 2 – 4 mm. Wbrew nazwie, wcale nie pochodzą z Egiptu, chociaż dokładny rejon ich pochodzenia nie jest znany. Prawdopodobnie przybyły do Europy z cieplejszych rejonów Azji albo Zachodniej Afryki. Ponieważ w naturalnym środowisku żyją w dużo cieplejszych warunkach, musiały odpowiednio przystosować się do chłodniejszego klimatu. W związku z tym, wykazują silne zdolności przystosowawcze, co sprawia, że są naprawdę trudnymi przeciwnikami.
Osiedlają się w domach i wszędzie tam, gdzie mają łatwy dostęp do pożywienia. Ich głównym pokarmem są produkty bogate w cukier oraz białko, więc chętnie jedzą bakalie, ciasta czy inne słodycze. Mrówki nie pogardzą jednak resztkami innych pokarmów, zjedzą mięso, jajka oraz karmę zwierząt.
Mrówki faraonki są niewielkie, jednak w domach mogą powodować spore szkody. Przede wszystkim niszczą jedzenie, zostawiają na nim zarazki i wygryzają w różnych produktach spożywczych liczne dziury. Mrówki potrafią się dobrać nawet do produktów, które są zawinięte w folię czy zamknięte w pojemnikach. W poszukiwaniu jedzenia mrówki mogą przemieszczać się po kuchennych blatach, chodzić po szafkach i stołach, ale czasami wędrują nawet po rurach kanalizacyjnych, zakamarkach pod podłogą, za meblami i w szachtach kominowych. W związku z tym, na swoich ciałach przenoszą wiele groźnych, chorobotwórczych drobnoustrojów. Ponadto, owady wygryzają dziury w drewnie, tkaninach, a nawet gumie, powodując straty. Mrówki mogą również gryźć człowieka, a u osób wyjątkowo wrażliwych wywoływać objawy alergii.
Jeżeli w domu zauważy się jakiekolwiek ślady obecności mrówek, należy jak najszybciej podjąć z nimi walkę, aby nie dopuścić do rozprzestrzeniania się owadów. Mrówki niezwykle trudno zwalczyć, ponieważ są bardzo wytrzymałe i szybko dostosowują się do zmiennych warunków środowiska. Poza tym, tworzą ogromne kolonie, w których jest więcej niż jedna królowa, przez co śmierć jednej królowej nie oznacza rozpadu całej mrówczej rodziny. Kolonia może się bardzo szybko rozmnażać i zwiększać liczebność. Co więcej, mrówki mogą przeżyć nawet bez królowej - opiekują się wtedy złożonymi i zapłodnionymi jajami tak, żeby wykluły się z tych jaj królowe. Oprócz tego, jeśli mrówki faraonki pojawiają się w naszych domach, zakładają wiele gniazd w różnych miejscach. W związku z tym, żeby skutecznie pozbyć się całej kolonii należy zlokalizować i zniszczyć wszystkie gniazda, tak żeby mrówki nie mogły już odnowić kolonii.
Żeby zapobiegać rozmnażaniu się mrówek i rozrastaniu kolonii, a także uniknąć inwazji owadów, najważniejszą kwestią jest dbanie o czystość. Nie należy pozostawiać na wierzchu żadnych resztek jedzenia, a wszystkie produkty spożywcze warto trzymać w szczelnie zamkniętych pojemnikach, najlepiej w lodówce. Wszelkie szpary w ścianach czy podłodze należy uszczelnić. Dodatkowo, gdy zauważy się, po jakich ścieżkach wędrują owady, warto wysmarować je octem albo sokiem z cytryny, a przy szparze, przez którą mrówki wchodzą do swojej kryjówki należy rozłożyć skórki z cytryny. Na ścieżkach mrówek albo w innych miejscach, w których owady często się pojawiają można rozłożyć gałązki bazylii, liście mięty, spleśniałą cytrynę, liście pomidorów albo lawendę. Te produkty mają nielubiany przez mrówki zapach, dzięki czemu mogą je odstraszyć.
Jeżeli mrówek jest dużo, a odstraszanie nie przynosi oczekiwanych efektów, warto rozłożyć w mieszkaniu pułapki. Można je przygotować smarując kawałek chleba miodem. Taka kanapka zwabi owady, a miód sprawi, że przykleją się one do przynęty i nie będą mogły uciec. Wtedy złapane mrówki należy zniszczyć i usunąć z domu. Przynętę można przygotować również mieszając ugotowane żółtko jaja z boraksem. Taką przynętę należy przygotowywać i rozkładać mniej więcej co 2 – 3 dni.
Jeżeli naturalne metody nie przynoszą efektów należy zastosować specjalne środki przeznaczone do zwalczania mrówek. Rozpoczynając walkę z mrówkami należy uzbroić się w sporą dawkę cierpliwości, ponieważ niełatwo pozbyć się tych sprytnych owadów.