Na czym polega audiometria słowna? Wskazania i przeciwskazania do badania, wyniki

Audiometria słowna jest to jedno z podstawowych badań, które pozwalają określić poziom niedosłuchu. To metoda nieinwazyjna na badanie, które zajmuje kilkanaście minut i nie wymaga specjalnego przygotowania, a jedynie skupienia pacjenta. Badanie to wykonuje laryngolog, audiolog lub protetyk słuchu i jest ono refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Co to jest audiometria słowna?

Audiometria słowna jest to jedno z podstawowych, nieinwazyjnych badań słuchu. Badanie to ma na celu zdiagnozowanie problemów ze słuchem i określenie poziomu dźwięku, który pozwala na rozpoznanie poszczególnych słów. Jest to badanie, które można wykonywać u dzieci, które potrafią mówić. Uzupełnieniem audiometrii słownej jest audiometria tonalna, dzięki której możliwe jest ustalenie progu słyszalnych dźwięków. Oba rodzaje audiometrii można wykonać na Narodowy Fundusz Zdrowia i wykonuje je audiolog, protetyk słuchu lub laryngolog.

Audiometria słowna – wskazania do badania

Audiometria słowna jest badaniem mającym na celu rozpoznanie problemów ze słuchem. Przesłankami do wykonania badania są:

• Przebyte choroby układu nerwowego lub inne, które mogą skutkować uszkodzeniem aparatu słuchu, np. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, urazy czaszki, choroby naczyń mózgowych, tętniaki, stwardnienie rozsiane
• Podejrzenie niedosłuchu odbiorczego (wywołanego czynnikami naturalnymi, np. starzeniem się) lub przewodzącego (będącego skutkiem uszkodzenia aparatu słuchowego)
• Wady wymowy lub opóźnienie z rozwojem mowy (u dzieci)
• Zawroty głowy
• Zaburzenia równowagi
• Problemy z koncentracją słuchową

Jak przebiega badanie audiometrii słownej?

Badanie audiometryczne słowne jest to bardzo prosta, bezbolesna metoda oceny słuchu. Pacjent zamykany jest w szczelnej komorze, izolowanej od dźwięków zewnętrznych. Otrzymuje on słuchawki, przez które słyszy różne słowa o różnorodnym poziomie głośności. Zwykle wraz z upływem badania dźwięki są coraz głośniejsze. Zadaniem pacjenta jest powtarzanie usłyszanych słów lub fraz. W trakcie audiometrii słownej, pacjent wykonuje tzw. testy słowne, które zawierają:

• Mowę ciągłą w postaci całych zdań o naturalnej intonacji
• Pojedyncze słowa
• Liczby
• Spondeje, czyli dwusylabowe wyrazy o takim samym akcencie na każdej z sylab
• Kilka wyrazów równoważnych fonetycznie, które charakteryzują się podobnymi fonemami (czyli podobnie brzmiącymi głoskami)

W przypadku dzieci, u których występują problemy z wyraźnym wypowiadaniem się, w badaniu tym wykonuje się metodę obrazkową, która polega na tym, że po usłyszanym słowie, dziecko ma za zadanie wskazać na obrazku przedmiot, o którym była mowa.

Audiometrię słowną wykonuje się oddzielnie na każde ucho. Podobnie jak inne badania z tej grupy, trwa od kilku do kilkunastu minut.

Jak się przygotować do badania?

Badania audiometryczne, w tym audiometria słowna, nie wymagają specjalnego przygotowania. Ważne jest, aby pacjent przyszedł na badanie wypoczęty, gdyż zmęczenie i problemy z koncentracją mogą sfałszować wyniki. Należy również oczyścić uszy z woskowiny oraz ciał obcych, które mogą utrudnić słyszenie poszczególnych dźwięków. Osoby, które noszą aparat słuchu, powinny przed badaniem go zdjąć.

Audiometria słowna – przeciwskazania

Nie istnieją szczególne przeciwwskazania do wykonania audiometrii. Nie powinny się na nie decydować osoby, które mają klaustrofobię, ponieważ na czas wykonywania badania pacjent jest zamknięty w szczelnym pomieszczeniu. Oprócz tego, osoby podlegające badaniu powinny być zdolne do słownego i wyraźnego porozumiewania się, dlatego audiometrię słowną wykonuje się od 6 roku życia.

Audiometria słowna – wyniki

Efektem audiometrii słownej jest tzw. krzywa dyskryminacji sporządzona w formie audiogramu, czyli wykresu, obrazującego poziomy dźwięków słyszalnych i rozróżnialnych przez pacjenta. Wykresy te posiadają dwie osie – jedna z nich obrazuje poziom decybeli, druga – poziom zrozumiałości wyrażony w procentach. Minimalny próg rozpoznawania dźwięków ustala się na podstawie 50 proc. prawidłowo powtórzonych słów na najniższym poziomie głośności. Wynik interpretowany jest przez osobę wykonującą badanie, czyli audiologa, laryngologa lub protetyka słuchu.

Poziomy niedosłuchu

Wyniki różnych rodzajów audiometrii (słownej, tonalnej) przedstawiają minimalny próg dźwięków, słyszalnych i rozróżnialnych przez pacjenta. Na ich podstawie można określić poziom niedosłuchu. Istnieje następująca klasyfikacja poziomów niedosłuchu:

• Mały – pacjent rejestruje dźwięki od 20 do 40 dB
• Średni – słyszalność dźwięków rozpoczyna się od 41 – 65 dB
• Duży – pierwsze dźwięki pacjent słyszy w przedziale od 66 do 90 Db
• Głęboki – pacjent słyszy jedynie najgłośniejsze dźwięki, powyżej 91 dB