Wenflon - co to jest i kiedy zakłada się wenflon?
Wenflon to potoczna nazwa kaniuli dożylnej (obwodowej), czyli plastikowej rurki, którą przy pomocy stalowej igły umieszcza się w żyle obwodowej pacjenta. Służy do dostarczania do krwioobiegu lekarstwa, płynów lub krwi bez konieczności każdorazowego wkłuwania się w żyłę. Do zewnętrznej części wenflonu przyłącza się strzykawkę lub kroplówkę.
Dzięki wenflonowi pacjent może otrzymywać odpowiednie lekarstwo w sposób ciągły. Jednak czas jego użytkowania jest ograniczony do 72 godzin, chociaż bywa też krótszy ze względu na pojawiające się komplikacje, takie jak infekcje i - przede wszystkim - ryzyko powstania stanu zapalnego żyły lub zablokowania się wenflonu przez skrzep. Ma na to wpływ także charakter podawanych płynów, a także stan żyły pacjenta. Stosuje się różne techniki, mające zapobiegać zatkaniu się światła wenflonu, na przykład poprzez płukanie przewodów płynem fizjologicznym przed i po podaniu leków. Istnieją także kaniule uwalniające specjalny preparat zapobiegający powstawaniu skrzepu.
Wenflon - budowa i rodzaje
Wenflon to plastikowa rurka, która z jednej strony zakończona jest metalową igłą, służącą do wkłucia się w ściankę naczynia krwionośnego. Z drugiej strony natomiast znajduje się plastikowa głowica. Wenflon przechowywany jest w szczelnym opakowaniu, zapewniającym jałowość narzędzia do czasu użycia.
Kaniule różnią się rozmiarami, ponieważ muszą być dostosowane do wieku pacjenta, a także do rodzaju płynów, które będą dostarczane do żył. I tak, igła wenflonów do zastosowania u dzieci musi być cieniutka i krótsza. Im grubsza igła i większy wenflon, tym większe ryzyko powikłań.
Wewnętrzna średnica plastikowej rurki może wynosić od 0,3 mm do 1,7 mm. Przy podziale wenflonów na rodzaje używa się kilku parametrów, określających wielkość wewnętrznej i zewnętrznej średnicy plastikowej rurki oraz jej długość. Rodzaje wenflonów określane są zgodnie z międzynarodową normą (norma ISO 10555-5:2013), a oznaczane odpowiednim kolorem: fioletowym, żółtym, niebieskim, różowym, zielonym, białym, pomarańczowym, czerwonym lub brązowym. Grubość wenflonu podawana jest w milimetrach albo według skali Gauge (Ga), długość określa się w milimetrach lub calach. Przez największy wenflon (14 Ga) może przepływać 270 ml płynu na minutę.
Wenflon - zakładanie wenflonu
To narzędzie medyczne zakładane jest do żyły na grzbiecie ręki, albo na przedramieniu lub w dole łokciowym. U maleńkich dzieci, a także w trudniejszych przypadkach u dorosłych wenflon można założyć w innym miejscu, na przykład w żyle kończyny dolnej.
Wenflon może być bowiem umieszczony tylko w żyle o odpowiedniej wielkości oraz w miejscu, gdzie nie ma stanu zapalnego lub infekcji. Aby żyła nieco się poszerzyła powyżej wkłucia zakłada się specjalną elastyczną opaskę, powodująca gromadzenie się krwi w tym miejscu. Następnie wkłuwa się wenflon, a gdy zaczyna pojawiać się krew w igle, zdejmuje się opaskę i stopniowo wycofuje igłę, wprowadzając jednocześnie plastikową rurkę w głąb żyły. Następnie, gdy już igła zostaje wyjęta, przepłukuje się rurkę płynem fizjologicznym, a do drugiego końca podłącza kroplówkę lub strzykawkę. Gdy wenflon jest nieużywany, zatyka się otwór specjalnym koreczkiem.
Aby unieruchomić wenflon przylepia się go do skóry specjalnym mocnym, ale umożliwiającym skórze oddychanie, tekstylnym plastrem. Ponadto wenflon zabezpiecza się dodatkowo bandażem.
Wenflon - możliwe powikłania
Miejsce wkłucia się do żyły łatwo ulega zakażeniu. Wenflon może spowodować miejscowe zapalenie żyły lub powłok skórnych, a także krwiaki. Częstym powikłaniem jest niedrożność kaniuli spowodowana na przykład powstaniem skrzepu, który zamyka światło plastikowej rurki.
Do powikłań może dojść, gdy nieodpowiednio odkazi się miejsce wkłucia bądź wenflon pozostanie zbyt długo w żyle. Niektóre podawane środki medyczne podrażniają dodatkowo nabłonek naczyń krwionośnych.
Wenflon - czy powinniśmy bać się kaniuli?
Absolutnie nie - pisze na swoim profilu na facebooku popularny Pan Pielęgniarka. To najlepszy sposób na podanie dożylnych środków, choćby przeciwbólowych. Zamiast wkłuwać się co parę godzin do żyły, robi się to tylko raz na parę dni. Nie trzeba też się bać, że potem przy zginaniu ręki igła przekłuje żyłę. Po umieszczeniu wenflonu nie ma tam już igły - uświadamia Pan Pielęgniarka - ta zostaje wyciągnięta od razu i wyrzucona do śmieci. W żyle pozostaje tylko plastikowa elastyczna rurka i nie musimy się obawiać, że na przykład urwie się i popłynie z krwią. I w ogóle - wenflon to nie jest jakaś poważna procedura medyczna ale standardowe postępowanie na oddziale ratunkowym - uspokaja Pan Pielęgniarka. A zatem podchodźmy do niej rozsądnie.
Wenflon - kaniula tętnicza lub linia tętnicza
To inny rodzaj wenflonu, służący wyłącznie przy znieczulaniu lub na intensywnej terapii do monitorowania ciśnienia tętniczego krwi w czasie rzeczywistym oraz do pobierania próbek do badań gazometrycznych. Taką kaniulę umieszcza się w tętnicy promieniowej w nadgarstku, tętnicy ramiennej w łokciu, tętnicy udowej w pachwinie, grzbietowej w stopie lub w tętnicy łokciowej w nadgarstku.
