W większości przypadków zażółcenie skóry stanowi symptom choroby wątroby, jednak czasami może być to objaw innego schorzenia, niezwiązanego z tym gruczołem. Zazwyczaj przed żółtą skórą pojawiają się zażółcone białka oczu.
Zażółcenie skóry jest to skutek podwyższonego stężenia bilirubiny we krwi. Ten stan organizmu nazywany jest żółtaczką i stanowi objaw, a nie chorobę, jak się powszechnie uważa. Zażółcenia skóry i białek ocznych nie można bagatelizować, ponieważ zwykle wywołuje je jakieś schorzenie lub nieprawidłowa praca narządów wewnętrznych (zwykle wątroby, ale też nerek, nadnerczy, trzustki i tarczycy).
Maksymalne stężenie bilirubiny całkowitej w organizmie dorosłego człowieka (z wyjątkiem kobiet w ciąży) powinno wynosić 1,1 mg/dl. Zażółcenie skóry następuje powyżej 2,5 mg/dl.
Żółtą skórę lub pojawienie się żółtych plam na skórze zazwyczaj wszyscy powiązują z żółtaczką. Jak się okazuje, żółta skóra nie zawsze jest objawem żółtaczki i może wynikać z wielu innych przyczyn. W większości są to choroby wątroby, ponieważ to właśnie tam dochodzi do przemiany bilirubiny pośredniej w bilirubinę bezpośrednią i uwolnienia jej do żółci.
Wyróżnia się 3 główne powody zatrzymania bilirubiny w organiźmie i zwiększenia jej poziomu we krwi:
Inne choroby, które są związane z nieprawidłową pracą wątroby i które mogą wywołać zażółcenie skóry to:
Istnieje również wiele przyczyn zażółcenia skóry, które nie wynikają z chorób wątroby. Są to:
Żółtaczka niemowlęca, nazywana inaczej fizjologiczną, jest to naturalny stan, który może dotknąć noworodka, w pierwszych godzinach życia. Wynika on z tego, że po przyjściu na świat wątroba małego dziecka nie jest przystosowana do przetwarzania bilirubiny, w związku z tym dochodzi do okresowego zwiększenia stężenia tej substancji we krwi. Maksymalne stężenie bilirubiny u noworodków donoszonych wynosi 12 mg/dl, zaś u wcześniaków 15 mg/dl. Jest to stan fizjologiczny, który objawia się zażółceniem skóry i osiąga swój szczyt zwykle w 4 dobie życia. Trwa od 1 do 3 (w przypadku wcześniaków) tygodni.