Pierwsze w historii badanie mózgów perkusistów przeprowadzono na wydziale biopsychologii Uniwersytetu Ruhr w Bochum oraz w klinice uniwersyteckiej Bergmannsheil w Bochum. "Od dawna wiadomo, że gra na instrumencie muzycznym może zmienić mózg poprzez procesy neuroplastyczne. Ale nikt wcześniej nie zajmował się perkusistami" - stwierdziła Sarah Friedrich, która pisała o tym projekcie. Naukowcy zainteresowali się perkusistami, ponieważ ich koordynacja ruchowa jest imponująca i znacznie przewyższa pod tym względem umiejętności zwykłych ludzi.
"Większość z nas może dobrze wykonywać zadania ruchowe jedną ręką, natomiast ma problemy z wybijaniem dłońmi różnych rytmów jednocześnie. Perkusiści potrafią robić rzeczy niemożliwe dla nieprzeszkolonych ludzi" - wyjaśnia dr Lara Schlaffke, która wraz z dr. Sebastianem Ocklenburg kierowała zespołem badawczym. Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie online Brain and Behavior w grudniu 2019 r.
Jak wyglądało badanie perkusistów?
Zespół badawczy postanowił sprawdzić, jak są zorganizowane struktury zawiadujące ruchem w mózgu u osób, które wiele lat grały na perkusji, a więc na instrumencie, który wymaga wyjątkowych umiejętności ruchowych.
Badaniu poddało się 20 profesjonalnych muzyków, którzy grali na perkusji przez minimum 17 lat i nadal ćwiczą około 10 godzin w tygodniu. Ich mózgi zostały przeskanowane za pomocą różnych technik obrazowania MRI, czyli rezonansu magnetycznego. Dla celów porównawczych przeskanowano także mózgi 24 osób nie zajmujących się muzyką. Aby sprawdzić umiejętności uczestników eksperymentu, przed zbadaniem w skanerze MRI każda z osób, w tym także niemuzycy, musiała zagrać na perkusji.
Co naukowcy zobaczyli w mózgu perkusistów?
Wiele lat gry na perkusji pozostawia wyraźne ślady - zauważają badacze. Perkusiści różnią się od zwykłych osób strukturą i funkcją pewnych elementów w mózgu. U perkusistów znaleziono bowiem wyraźne różnice w przedniej części ciała modzelowatego, czyli w tej strukturze, która łączy obie półkule mózgowe. Znajdujące się tam włókna były mniej liczne, ale za to grubsze. Ponadto obszary w mózgu które zawiadują ruchem, były u perkusistów lepiej zorganizowane. Dzięki grubszym włóknom nerwowym łączącym półkule mózgowe, wymiana informacji w mózgu przebiegła u nich szybciej. A w dodatku mózg perkusistów przy zadaniach motorycznych pracował wydajniej, niż u osób z kontrolnej grupy.
Źródło: ScienceDaily
