Hipermagnezemia jest to stan organizmu, w którym występuje zbyt duże stężenie magnezu we krwi. Prawidłowy poziom tego pierwiastka wynosi od 0,7 – 1 mmol na 1 litr surowicy krwi. Stężenie magnezu powyżej 1 mmol/l u dorosłego człowieka oznacza hipermagnezemię. Sytuacja odwrotna – czyli niedobór magnezu w organizmie nazywany jest hipomangezemią.
Magnez jest to jeden z kilku bardzo ważnych pierwiastków w organizmie człowieka. Jest on odpowiedzialny za procesy zachodzące w komórkach mięśniowych oraz nerwowych w ciele człowieka. Ponadto, wpływa na prawidłowe funkcjonowanie enzymów, które są odpowiedzialne za spalanie węglowodanów i tłuszczów. Magnez w organizmie jest również niezbędny do prawidłowego funkcjonowania serca. Warto wiedzieć, że 99 proc. magnezu zawarte jest w komórkach, zaś pozostały 1 proc. w płynie pozakomórkowym. Ten ważny składnik mineralny wchłaniany jest naturalnie w układzie pokarmowym, zaś wydalany jest wraz z moczem za pośrednictwem nerek.
Naturalnymi źródłami magnezu są warzywa i owoce. Najwięcej magnezu występuje w:
Należy zaznaczyć, że w 100 gramach wymienionych produktów znajduje się przeciętnie od 2 do 8 proc. dziennego zapotrzebowania magnezu. Bardzo trudno jest więc pokryć zapotrzebowanie na ten pierwiastek samą dietą, często konieczna jest suplementacja.
Istnieje wiele przyczyn hipermagnezemii:
Lekka hipermagnezemia (stężenie magnezu w surowicy krwi wynosi od 1 do 2 mmol/l) zwykle jest bezobjawowa, sygnały nadmiaru magnezu w organizmie pojawiają się dopiero po przekroczeniu poziomu 2 mmol/l. Pierwszymi objawami nadmiaru tego pierwiastka we krwi są nudności, zawroty lub bóle głowy, mrowienie w obrębie twarzy, ogólne osłabienie organizmu, a czasem wystąpienie zaparć. Nagłe zwiększenie stężenia magnezu we krwi, spowodowane przedawkowaniem często skutkuje przeczyszczeniem.
Objawy nadmiaru tego pierwiastka w organizmie nasilają się wraz ze zwiększeniem jego stężenia. W przypadku długotrwałej hipermagnezemii wywołanej chorobami, mogą pojawić się problemy z oddychaniem, zaburzenia pracy serca lub niedociśnienie. Zbyt duża zawartość magnezu objawia się również silnym bólem w klatce piersiowej, a także obniżonym poziomem wapnia we krwi. Bardzo ważne jest, aby hipermagnezemii nie bagatelizować, ponieważ zbyt długo nie leczona może spowodować śpiączkę, a nawet zatrzymanie akcji serca. Ze względu na wymienione skutki zbyt dużej zawartości magnezu w organizmie, kobiety w ciąży powinny unikać nadmiaru tego pierwiastka.
Leczenie hipermagnezemii uwarunkowane jest przyczyną, która wywołała ten stan organizmu. Jeżeli nadmiar magnezu spowodowany jest niewłaściwym przyjmowaniem suplementów lub leków, hipermagnezemię można zniwelować poprzez odstawienie tych preparatów na jakiś czas lub zmniejszenie dawki. W leczeniu nadmiaru magnezu bardzo ważna jest również dieta, którą należy skonsultować z lekarzem i sukcesywnie wdrażać. W przypadku wystąpienia bardzo uciążliwych objawów tej choroby i wykrycia bardzo wysokiego stężenia tego pierwiastka we krwi, leczenie może opierać się na przyjmowaniu zastrzyków oraz preparatów zawierających chlorek sodu lub wapń, ponieważ nadmiar tego pierwiastka zmniejsza przyswajalność magnezu. Po jednorazowym przedawkowaniu magnezu może być konieczne płukanie żołądka lub podanie preparatów przeczyszczających.