Co to jest hipermagnezemia?
Hipermagnezemia jest to stan organizmu, w którym występuje zbyt duże stężenie magnezu we krwi. Prawidłowy poziom tego pierwiastka wynosi od 0,7 – 1 mmol na 1 litr surowicy krwi. Stężenie magnezu powyżej 1 mmol/l u dorosłego człowieka oznacza hipermagnezemię. Sytuacja odwrotna – czyli niedobór magnezu w organizmie nazywany jest hipomangezemią.
Znaczenie magnezu dla organizmu
Magnez jest to jeden z kilku bardzo ważnych pierwiastków w organizmie człowieka. Jest on odpowiedzialny za procesy zachodzące w komórkach mięśniowych oraz nerwowych w ciele człowieka. Ponadto, wpływa na prawidłowe funkcjonowanie enzymów, które są odpowiedzialne za spalanie węglowodanów i tłuszczów. Magnez w organizmie jest również niezbędny do prawidłowego funkcjonowania serca. Warto wiedzieć, że 99 proc. magnezu zawarte jest w komórkach, zaś pozostały 1 proc. w płynie pozakomórkowym. Ten ważny składnik mineralny wchłaniany jest naturalnie w układzie pokarmowym, zaś wydalany jest wraz z moczem za pośrednictwem nerek.
Źródła magnezu
Naturalnymi źródłami magnezu są warzywa i owoce. Najwięcej magnezu występuje w:
- melasie
- awokado
- botwince
- orzechach włoskich
- bananach
- otrębach owsianych
- migdałach
- gorzkiej czekoladzie
- rukoli oraz jarmużu
Należy zaznaczyć, że w 100 gramach wymienionych produktów znajduje się przeciętnie od 2 do 8 proc. dziennego zapotrzebowania magnezu. Bardzo trudno jest więc pokryć zapotrzebowanie na ten pierwiastek samą dietą, często konieczna jest suplementacja.
Przyczyny hipermagnezemii
Istnieje wiele przyczyn hipermagnezemii:
- Przedawkowanie magnezu – najczęstsza przyczyna nadmiaru magnezu we krwi wywołana nieprawidłową suplementacją tego pierwiastka oraz zbyt dużymi dawkami przyjmowania go w określonym czasie. Przedawkowanie może być również skutkiem stosowania leków, które zawierają lit
- Niewydolność nerek – magnez naturalnie wydalany jest wraz z moczem, a spowodowane jest to prawidłową pracą nerek. W przypadku niewydolności tych narządów, dochodzi do zatrzymania magnezu we krwiobiegu, a w konsekwencji – powstawaniu hipermagnezemii
- Zaburzenia hormonalne takie jak niedoczynność tarczycy – niedobór hormonów tarczycy zaburza prawidłową pracę nerek oraz wydalanie magnezu przez te organy
- Niedoczynność kory nadnerczy – niedobór hormonów, produkowanych przez korę nadnerczy (kortyzol, aldosteron) również powoduje zatrzymanie magnezu w organizmie człowieka
- Nowotwory – hipermagnezemia jest czasem sygnałem nasilenia się tej choroby
Objawy nadmiaru magnezu
Lekka hipermagnezemia (stężenie magnezu w surowicy krwi wynosi od 1 do 2 mmol/l) zwykle jest bezobjawowa, sygnały nadmiaru magnezu w organizmie pojawiają się dopiero po przekroczeniu poziomu 2 mmol/l. Pierwszymi objawami nadmiaru tego pierwiastka we krwi są nudności, zawroty lub bóle głowy, mrowienie w obrębie twarzy, ogólne osłabienie organizmu, a czasem wystąpienie zaparć. Nagłe zwiększenie stężenia magnezu we krwi, spowodowane przedawkowaniem często skutkuje przeczyszczeniem.
Objawy nadmiaru tego pierwiastka w organizmie nasilają się wraz ze zwiększeniem jego stężenia. W przypadku długotrwałej hipermagnezemii wywołanej chorobami, mogą pojawić się problemy z oddychaniem, zaburzenia pracy serca lub niedociśnienie. Zbyt duża zawartość magnezu objawia się również silnym bólem w klatce piersiowej, a także obniżonym poziomem wapnia we krwi. Bardzo ważne jest, aby hipermagnezemii nie bagatelizować, ponieważ zbyt długo nie leczona może spowodować śpiączkę, a nawet zatrzymanie akcji serca. Ze względu na wymienione skutki zbyt dużej zawartości magnezu w organizmie, kobiety w ciąży powinny unikać nadmiaru tego pierwiastka.
Hipermagnezemia – leczenie
Leczenie hipermagnezemii uwarunkowane jest przyczyną, która wywołała ten stan organizmu. Jeżeli nadmiar magnezu spowodowany jest niewłaściwym przyjmowaniem suplementów lub leków, hipermagnezemię można zniwelować poprzez odstawienie tych preparatów na jakiś czas lub zmniejszenie dawki. W leczeniu nadmiaru magnezu bardzo ważna jest również dieta, którą należy skonsultować z lekarzem i sukcesywnie wdrażać. W przypadku wystąpienia bardzo uciążliwych objawów tej choroby i wykrycia bardzo wysokiego stężenia tego pierwiastka we krwi, leczenie może opierać się na przyjmowaniu zastrzyków oraz preparatów zawierających chlorek sodu lub wapń, ponieważ nadmiar tego pierwiastka zmniejsza przyswajalność magnezu. Po jednorazowym przedawkowaniu magnezu może być konieczne płukanie żołądka lub podanie preparatów przeczyszczających.
