Malaria - choroba przenoszona przez samice komarów
Jest chorobą wywoływaną przez pierwotniaki przenoszone przez samice komarów. Pierwsze stadium choroby, w którym pasożyt wędruje po organizmie człowieka w kierunku wątroby, trwa od 5 do 15 dni i przebiega bezobjawowo. Następnie następuje ponowne namnażanie pasożytów w krwinkach czerwonych, co powoduje rozprzestrzenianie się pierwotniaków do osocza oraz rozpad czerwonych krwinek.
Z niektórymi rodzajami komarów możemy sobie poradzić domowymi sposobami. O jednym z nich mówi nasz film
Choroba w tym stadium objawia się wysoką gorączką sięgającą nawet ponad 40°C, silnymi dreszczami, ogólnym osłabieniem organizmu oraz nadmiernym poceniem się. Napady gorączki z dreszczami i potami powtarzają się nieregularnie lub w określonych odstępach czasu. Inne objawy to wymioty, bóle mięśni, bóle głowy, biegunka oraz nudności. Jeżeli osobie zakażonej nie zostaną podane leki, cykl namnażania pasożytów powtarza się aż do śmierci żywiciela. Malaria może skutkować również śpiączką, wystąpieniem zaburzeń psychicznych oraz poważnym uszkodzeniem narządów wewnętrznych.
Żółta febra (żółta gorączka) może przejść w fazę toksyczną
Nazywana również żółtą gorączką, jest wywoływana przez wirusa, którego przenoszą subtropikalne oraz tropikalne rodzaje komarów. W łagodnej postaci najczęstszymi objawami są bóle głowy, osłabienie, zmęczenie, utrata apetytu, nudności, wymioty, gorączka oraz dreszcze. Nieleczona choroba może przejść w tak zwaną toksyczną fazę, która może wywoływać uszkodzenie nerek, uszkodzenie wątroby, a także krwawienie z różnych odcinków przewodu pokarmowego. Szacuje się, że około połowa pacjentów, u których wystąpi ostra faza choroby, wraca do zdrowia.
Do innych chorób, które mogą być przenoszone przez komary zalicza się między innymi:
Choroby roznoszone przez komary – ryzyko
Warto zaznaczyć, że w Polsce ze względu na warunki klimatyczne nie istnieje zagrożenie zakażenia chorobami przenoszonymi przez komary. Zachorować mogą więc osoby podróżujące w obszary świata, w których występują gatunki komarów przenoszące groźne schorzenia. Zakażenia na terenie Polski nie należy się obawiać nawet w okresie, gdy dochodzi do nadmiernego rozmnażania się komarów.
Ugryzienia tych owadów wprawdzie nie wywołują w Polsce chorób, jednak są powodem nieprzyjemnego swędzenia, którego można uniknąć stosując odpowiednie środki. Najbardziej popularne są preparaty w sprayu, które odstraszają komary. Zawsze należy stosować je zgodnie z zaleceniami producenta zawartymi na opakowaniu. Poza tym, kupując preparaty tego typu należy zwracać uwagę na to, czy zostały one przebadane i dopuszczone do obrotu. Inne substancje mogą stanowić zagrożenie dla naszego zdrowia i nie należy ich stosować.
Choroby przenoszone przez komary u zwierząt
W Polsce większe ryzyko zachorowania na choroby przenoszone przez komary dotyczy zwierząt domowych, a w szczególności psów. Choroby przenoszone przez te kąsające owady, na które mogą zachorować nasi czworonożni przyjaciele w Polsce to między innymi leiszmanioza oraz dirofilarioza.
Leiszmanioza występuje w trzech odmianach: skórno-śluzówkowej, skórnej oraz trzewnej. Do zachorowania dochodzi najczęściej na obszarach Afryki, Ameryki Południowej oraz zachodnich rejonów Azji. W Polsce leiszmanioza jest stwierdzana zazwyczaj u osób, które przebywały na południu Europy, na przykład w obszarze Morza Śródziemnego.
Częściej niż u ludzi, choroba ta występuje u psów, u których wywołuje zaburzenia funkcjonowania układu pokarmowego, zapalenie wątroby, zapalenie stawów, zapalenie kości, choroby oczu oraz nieprawidłowości pracy nerek. U ludzi najczęstsze objawy to owrzodzenia oraz zabarwienie skóry na szarą barwę.
Dirofilarioza: wywołują ją pasożyty Dirofilaria immitis oraz Dirofilaria repens występujące przede wszystkim na obszarach krajów egzotycznych. U zwierząt pasożyt umiejscawia się w okolicach serca lub pod skórą, gdzie dochodzi do dojrzewania i rośnięcia larw (w skrajnych przypadkach osiągają one długość około 30 centymetrów). Typowe objawy zakażenia pasożytem Dirofilaria u psów to utrata masy ciała, kaszel oraz utrata ochoty do zabawy i wysiłku fizycznego. Choroba może rozwijać się nawet przez kilka lat, a nieleczona może skutkować śmiercią zwierzęcia.
Przypadki zachorowania wśród ludzi stwierdzono między innymi w Ameryce Północnej, Europie Południowej, Australii oraz w południowo-wschodniej części Azji. W przypadkach zakażenia Dirofilaria immitis zazwyczaj pasożyt jest zwalczany przez układ odpornościowy człowieka. Druga odmiana pasożyta, czyli Dirofolaria repens po zakażeniu krąży pod skórą w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca, po czym zagnieżdża się i tworzy podskórny guzek o średnicy około 2 centymetrów. W takiej sytuacji konieczne jest operacyjne usunięcie pasożyta.
