Ziele angielskie - pochodzenie przyprawy
Ziele angielskie to owoce drzewa pimentowego, zwanego też korzennikiem lekarskim (Pimenta dioica). Należy do rodziny mirtowatych. Rośnie w tropikalnych rejonach w Ameryce Środkowej oraz w Meksyku. Najlepiej jednak czuje się na Jamajce. Drzewo pimentowe dorasta do 10-12 metrów wysokości, jest wiecznie zielone, ze skórzastymi, lśniącymi liśćmi. Owoce są koloru zielonego, dojrzewając czerwienieją. Suszone owoce natomiast nabierają brązowego koloru. Do celów spożywczych są zbierane jeszcze zanim dojrzeją.
Hiszpański uczony i podróżnik z XVI wieku Francisco Hernandez pisał, że ziele angielskie było używane przez Azteków do przyprawiania napojów z czekolady. Jak wiele innych roślin, tak i owoce drzewa pimentowego, przypłynęły do Europy po odkryciu Ameryki przez Kolumba. W XVII wieku ziele angielskie było już dość dobrze znane na naszym kontynencie.
Ta pachnąca przyprawa ma wiele nazw, takich jak pieprz angielski, pieprz z Jamajki, pieprz pachnący, pieprz goździkowy i pimenta, czyli po hiszpańsku... pieprz. Wszyscy początkowo sądzili bowiem, że przywieziona zza morza przyprawa to właśnie upragniony pieprz. Zyskała ogromną popularność w Europie, jako dodatek do wszelkiego rodzaju gotowanych potraw. Anglicy początkowo myśleli, że jest to mieszanka przypraw i nazywali je allspice, czyli wszystkie przyprawy. Polakom z kolei, zdaje się, przyprawa skojarzyła się z Anglikami, stąd angielskie ziele.
Ziele angielskie - właściwości
Owoce drzewa pimentowego zawierają duże ilości olejków eterycznych, które nadają im podobny nieco do goździków zapach. Smak ziela to coś pośredniego pomiędzy goździkami, cynamonem, a kardamonem czy gałką muszkatołową.
Składnikiem ziela angielskiego jest eugenol - organiczny związek chemiczny z grupy terpenów, związek odpowiedzialny za zapach, który ma właściwości odkażające i znieczulające. Ponadto w roślinie znajdziemy garbniki, kwas jabłkowy, kwas gallusowy, cukier, trochę białka, nieco witamin, sole mineralne.
Ziele angielskie - zastosowanie
Ziele angielskie ma trzy zastosowania: w kuchni, w lecznictwie oraz w kosmetyce. Ziele angielskie jako przyprawa dodawane jest do zup, sosów, mięsa, do marynat, do kiszenia ogórków czy też kapusty, do marynowania grzybów, czasem do deserów, kremów, ciast i likierów, m.in. Benedictine Chartreuse. Szczypta zmielonego ziela angielskiego poprawia smak sałatek. Jest ważnym składnikiem sosów barbecue. Do użytku domowego najlepiej utłuc ziele w moździerzu tuż przed dodaniem do potrawy, ponieważ szybko wietrzeje. Na Bliskim Wschodzie ziele angielskie używane jest często zamiast pieprzu i soli.
Lecznicze wykorzystanie ziela angielskiego to wsparcie w walce z wzdęciami i kolką, poprawa trawienia. Ma ponadto działanie łagodzące bóle reumatyczne, nerwobóle, wykazuje też niewielkie działanie bakteriobójcze.
Przemysł kosmetyczny natomiast ziele angielskie wykorzystuje do produkcji niektórych kosmetyków i perfum, gdzie zastosowanie znalazły olejki eteryczne obecne w roślinie.
