Molibden to pierwiastek chemiczny oznaczony symbolem Mo (łac. molybdenum), jest jednym z najrzadziej występujących pierwiastków na naszym globie. Długo nie był znany jako oddzielny związek, dopiero pod koniec XVIII wieku udało się go wyodrębnić. Obecnie jest wykorzystywany m.in. w przemyśle lotniczym, zbrojeniowym, a nawet włókienniczym. Natomiast molibden, jako składnik żywych organizmów, to już inna historia.
Molibden znajdziemy w śladowych ilościach w takich narządach jak śledziona, płuca, mózg, a także w innych tkankach, w tym w kościach. Najwięcej molibdenu jest jednak w wątrobie, w nerkach oraz w zębach. Pierwiastek wydalany jest głównie przez nerki wraz z moczem oraz - w niewielkich ilościach - wraz z kałem.
Jaką funkcję pełni w naszym organizmie? Molibden odgrywa istotną rolę przy produkcji enzymów, odpowiedzialnych za przyswajanie tłuszczu oraz węglowodanów. Dlatego czasem, przy niedocukrzeniu, lekarz może zalecić zażywanie suplementów z dodatkiem molibdenu. Druga ważna rola molibdenu to wspieranie procesu przyswajania żelaza przez organizm, co ma istotne znaczenie w zapobieganiu anemii. Jako składnik kości i zębów ma wpływ na ich prawidłowy wzrost i strukturę. Stabilizuje poziom miedzi i cynku w organizmie. Molibden bierze ponadto udział w metabolizmie puryn. Jeden z animokwasów, a mianowicie tauryna, potrzebuje molibdenu w procesie powstawania. To tauryna, między innymi, buduje i wzmacnia siłę mięśni oraz wpływa na działanie układu nerwowego i rozwój funkcji poznawczych. Molibden bierze też udział w unieszkodliwianiu toksycznych związków siarki. Wspiera naszą odporność, hamując rozwój chorobotwórczych mikroorganizmów. Pełni dobroczynną, chociaż nie w pełni jeszcze wyjaśnioną, rolę w zapobieganiu chorobom nowotworowym. No i wreszcie, molibden ma do spełnienia pozytywną rolę zwiększaniu potencji i płodności mężczyzn.
W jakich produktach spożywczych znajdziemy najwięcej molibdenu? Jako dobre źródło mikroelementu wymienia się przede wszystkim zielone warzywa, a w następnej kolejności produkty mleczne, fasolę, groch, soję, soczewicę, podroby i wołowinę, niełuskany ryż i pszenicę, czerwoną kapustę. Ponadto, molibden zawierają produkty pełnoziarniste, kasza gryczana, jaja, drożdże. Niewielkie ilości znajdziemy także w wodzie pitnej.
Zawartość molibdenu w warzywach zależy jednak od tego, na jakiej glebie wyrosły, pierwiastek bowiem przedostaje się do nich z ziemi, wraz z innymi składnikami odżywczymi. Najwięcej jest go w glebie wapiennej oraz na terenach podmokłych.
Objawy niedoboru molibdenu to bóle głowy o nieznanym pochodzeniu, drażliwość, dezorientacja, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia oddychania. Długotrwałe niedobory pierwiastka będą skutkować obniżonym przyswajaniem żelaza, co może prowadzić do niedokrwistości, sprzyja także problemom z zębami. Możemy ponadto czuć się nadmiernie zmęczeni, senni, mieć kłopoty z libido, łatwo łapać różne infekcje.
Dobowe zapotrzebowanie organizmu człowieka na molibden jest zróżnicowane i zależy od wieku: dla dzieci i młodzieży to dawki od 25 do 250 µg, dla dorosłych od 75 do 250 µg.
Ciężko jest przedawkować molibden, bo jest go w produktach spożywczych naprawdę mało. Ale jeśli zażyjemy zbyt dużo suplementów z molibdenem, czyli wprowadzimy do organizmu więcej niż 10 mg pierwiastka dziennie, grozi nam niedokrwistość z powodu zaburzeń wchłaniania żelaza i miedzi, którą molibden usuwa z organizmu, a także zaburzenia żołądkowe i inne oznaki złej pracy układu pokarmowego. Ponadto nadmiar pierwiastka powoduje obrzęki stawów, może także sprzyjać rozwojowi dny moczanowej i próchnicy zębów.