Erytromycyna - skład i charakterystyka leku
Erytromycyna należy do grupy antybiotyków makrolidowych, czyli bakteriostatycznych, których działanie polega na hamowaniu syntezy białka w komórce bakteryjnej. Erytromycyna ma bowiem zdolność wiązania się z rybosomami bakterii i blokowania ich podziału. Dzięki temu procesowi chorobotwórcze drobnoustroje nie namnażają się w organizmie. Rozwój bakterii zostaje zahamowany.
Antybiotyk wytwarzany jest przez szczep Saccharopolyspora erythraea. W środowisku kwaśnym ulega rozpadowi, a więc - aby antybiotyk nie został inaktywowany w żołądku - lek podaje się w postaci tabletek dojelitowych, z otoczką nierozpuszczalną w żołądku lub w postaci cyklicznego węglanu, który zmienia się w przewodzie pokarmowym w żel. Erytromycyna wchłaniana jest w jelitach i przenika do większości tkanek, za wyjątkiem mózgu oraz płynu mózgowo-rdzeniowego. W organizmie największe jej stężenie panuje po 2-4 godzinach po zażyciu, działanie na bakterie utrzymuje się do 6 godzin. Erytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wydalana wraz z żółcią, oraz - w niewielkiej ilości - z moczem. Ma szerokie spektrum działania więc wykorzystywana jest do leczenia zakażeń wieloma szczepami bakteriami, jeśli tylko wykazują wrażliwość na działanie tej substancji czynnej.
Erytromycyna - zastosowanie
Jakie zakażenia bakteryjne mogą być zwalczane erytromycyną?
Wskazania obejmują:
- zakażenia górnych dróg oddechowych: zapalenie migdałków, ropień okołomigdałkowy, zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie zatok, wtórne zakażenia bakteryjne w przebiegu grypy lub przeziębień
- zakażenia dolnych dróg oddechowych: zapalenie tchawicy, ostre zapalenie oskrzeli lub zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc (płatowe, odoskrzelowe, pierwotne atypowe), rozstrzenie oskrzeli, choroba legionistów
- zakażenia ucha środkowego i zewnętrznego
- zapalenie dziąseł, angina Vincenta
- zapalenie powiek
- zakażenia skóry i tkanek miękkich: czyraki, czyraki mnogie, zapalenie tkanki łącznej, róża
- zakażenia przewodu pokarmowego: zapalenie pęcherzyka żółciowego, gronkowcowe zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy
- zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym, wtórnym zakażeniom w przebiegu oparzeń, zapaleniu wsierdzia u osób poddawanych zabiegom stomatologicznym
- inne zakażenia: zapalenie szpiku, zapalenie cewki moczowej, rzeżączka, kiła pierwotna, ziarniniak weneryczny pachwin, błonica, szkarlatyna
Lek wydaje się tylko na receptę i stosuje według zaleceń lekarza. Można stosować u dzieci, pod warunkiem, że potrafią już połknąć tabletkę. Najskuteczniej jest przyjmować lek przed posiłkiem, popijając wodą.
Erytromycyna - przeciwwskazania
Nie można stosować erytromycyny w przypadku uczulenia na którykolwiek składnik leku, a także w przypadku nadwrażliwości na inne antybiotyki makrolidowe. Erytromycyna wchodzi także w interakcję z takimi lekami jak: astemizol, cyzapryd, pimozyd, terfenadyna, ergotamina i dihydroergotamina i innymi, dlatego trzeba podać lekarzowi listę aktualnie zażywanych substancji. Należy także poinformować lekarza o tym, że jest się w ciąży lub karmi się dziecko piersią, ponieważ erytromycyna przenika do mleka matki. Także w przypadku, gdy planuje się zajście w ciążę. Szczególną ostrożność w stosowaniu erytromycyny powinny zachować także osoby ze schorzeniami wątroby oraz z mastemią.
Erytromycyna - skutki uboczne
Antybiotyk może wywoływać zaburzenia ze strony układu pokarmowego, żołądkowo-jelitowe, zwłaszcza po podaniu dużych dawek lub w trakcie dłuższego czasu zażywania leku. Mogą więc wystąpić takie dolegliwości jak: bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka, a także przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy. Odnotowywano także takie skutki uboczne zażywania leku jak: zaburzenia słuchu, dezorientacja, splątanie, zawroty głowy, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zaburzenia czynności wątroby, reakcje alergiczne. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe zazwyczaj przemijają po zakończeniu leczenia erytromycyną. Zaleca się stosowanie środków wspierających prawidłową florę bakteryjną jelit.
Jak w przypadku każdego antybiotyku długotrwałe lub powtórne stosowanie erytromycyny może prowadzić powstania oporności bakterii i do późniejszego nadkażenia szczepami bakterii.
