Tego mikroelementu jest w organizmie niewiele. Mimo to pełni kilka ważnych ról w procesach biochemicznych i jego brak odbija się negatywnie na funkcjonowaniu naszego ciała. Do jego zadań, jako mikroelementu, należy wspieranie prawidłowego działania flory bakteryjnej w jelitach. Nikiel bierze udział w procesach przemiany materii, w tym w przemianie białek, węglowodanów i tłuszczów, ma wpływ na działanie wielu enzymów i wpływa na ich syntezę, a także jest niezbędny w procesie dotleniania komórek. Ponadto, nikiel jest jednym z czynników wspierających odporność organizmu.
Zbyt małe stężenie niklu w organizmie powoduje zaburzenia trawienne w wyniku złej pracy jelit. Niedobór niklu może objawiać się zaburzeniami akcji serca, anemią i uczuciem zmęczenia oraz nadmierną potliwością. Z drugiej strony nikiel jest substancją silnie alergizującą i nadmiar mikroelementu w organizmie powoduje reakcje uczuleniowe.
Do żywności, w której znajdziemy największą zawartość niklu należą:
Nikiel należy do grupy najmocniejszych alergenów. Na metal uczulonych jest ponad 15 proc. dorosłych osób. Jest to najczęściej forma alergii kontaktowej, chociaż zdarza się także alergia pokarmowa.
Alergia kontaktowa na nikiel objawia się wysypką na skórze, w miejscu, gdzie stykała się z przedmiotami wykonanymi z niklu. Do wysypki może się dołączyć świąd, zaczerwienienie, łuszczenie się naskórka. Kontaktowe zapalenie skóry zaczyna się zazwyczaj po 12 godzinach od kontaktu z alergenem i utrzymuje się nawet kilka tygodni.
Ratunkiem jest usuniecie alergizującego przedmiotu z okolic skóry. Ale uwaga: to może być nawet zamek błyskawiczny, guzik, czy sprzączka od paska. Trzeba także pamiętać, że wiele sztucznej biżuterii wykonuje się na bazie niklu. Ponadto z niklu wykonywane są: monety, oprawki do okularów, sztućce, zegarki, klucze, implanty, telefony komórkowe i setki innych przedmiotów codziennego użytku.
Alergia pokarmowa natomiast daje o sobie znać, gdy zjemy produkt z większą zawartością niklu. Może wtedy dojść do typowych reakcji alergicznych, takich jak kichanie, ataki kaszlu, obrzęk gardła, wymioty, biegunka, a nawet wstrząs anafilaktyczny. Uczulenie pokarmowe na nikiel jest rzadsze, ale i tak warto sprawdzać, w których produktach możemy spodziewać się więcej niklu. Trzeba też wiedzieć, że niewielkie ilości niklu uwalniają się i przechodzą do żywności z konserw czy z opakowań wykonanych z tego metalu.
Aby zdiagnozować alergię na nikiel trzeba się udać do lekarza alergologa, który wykona odpowiednie testy skórne (tzw. test płatkowy) i w razie stwierdzenia alergii przepisze środki łagodzące objawy. Niemniej - skuteczne jest wyłącznie unikanie bezpośredniego kontaktu z przedmiotami wykonanymi z dodatkiem z niklu.