Czerwona fasola - pochodzenie
Fasola przybyła do Europy wraz z odkryciem Ameryki przez Krzysztofa Kolumba. Niezliczone gatunki fasoli od ponad 7 tysięcy lat uprawiane były w prekolumbijskiej Ameryce, najwcześniej na terenach dzisiejszego Peru i Meksyku. Po przywiezieniu nasion fasoli do Europy, potraktowano ją jak roślinę ozdobną, podobnie zresztą, jak i ziemniaki. Dopiero później odkryto jej walory smakowe i nauczono się ją przyrządzać. Od tej chwili fasola rozprzestrzenia się po całym świecie i staje się popularnych źródłem białka, zastępując droższe białko zwierzęce. Fasola szczególnie cenna jest w krajach tropikalnych, gdzie stanowi jedną z głównych upraw. W tej chwili największymi producentami fasoli są Indie, Mjanma, Chiny. Sporo fasoli uprawiają też kraje afrykańskie.
Czerwona fasola należy do rodziny roślin bobowatych, które obejmują kilkadziesiąt gatunków. Na świecie uprawia się około 20 gatunków fasoli, przy czym w naszej strefie klimatycznej najważniejsze strączkowe rośliny uprawne to fasola zwykła i wielokwiatowa. Jadamy zarówno dojrzałe nasiona, jak zielone lub żółte strąki.
Surowa fasola zawiera związek o nazwie fazyna. To białko powodujące sklejanie się erytrocytów. Fazyna ulega rozkładowi w czasie gotowania.
Czerwona fasola - skład i właściwości
Czerwona fasola zawiera białko roślinne, witaminy B1 i B12, witaminy C oraz E, a wśród minerałów - wapń, magnez, żelazo, potas i fosfor, sód i cynk. W jej składzie znajdziemy ponadto błonnik oraz skrobię.
W skład czerwonej fasoli wchodzi przede wszystkim białko, które stanowi nawet 22 proc. zawartości nasiona. Białko roślinne jest znakomitym zamiennikiem białka zwierzęcego. Różni go od białka zwierzęcego tylko mniejszą ilość aminokwasów.
Białko to podstawowy budulec organizmu. Jest źródłem energii, bierze udział w przemianach metabolicznych, w produkcji enzymów i hormonów, w pracy systemu nerwowego. Niedobór białka oznacza zmniejszenie masy ciała i mięśni, zaburzenia w działaniu wielu systemów, w tym oddechowego, pokarmowego i układu krążenia.
Ponadto w nasionach czerwonej fasoli znajdziemy witaminy z grupy B, w tym witaminę B1 i B2.
Witamina B1, inaczej tiamina, bierze udział w metabolizowaniu węglowodanów, tłuszczów i aminokwasów. Ma wpływ na właściwe funkcjonowanie układu nerwowego, układu krążenia oraz pokarmowego. Niedobór witaminy B1 skutkuje zaburzeniami w pracy systemu nerwowego, kłopotami z koncentracją, osłabieniem serca i mięśni, drżeniem nóg, a także bólami stawów i nóg.
Witamina B2, czyli ryboflawina, wpływa na funkcjonowanie narządu wzroku, a także układu nerwowego, uczestniczy w syntezie hemoglobiny oraz w metabolizowaniu aminokwasów i lipidów. Skutkiem niedoboru witaminy B2 jest słabszy wzrok, światłowstręt, a także kłopoty z koncentracją, zawroty głowy i zapalenia skóry oraz błon śluzowych.
Witamina C uczestniczy w metabolizmie tłuszczów, cholesterolu i kwasów żółciowych. Chroni organizm przed procesami utleniania, a także odtruwa, uczestniczy w produkcji kolagenu i białek budujących kości. Ma działanie wzmacniające i stabilizujące działanie układu odpornościowego.
Czerwona fasola - właściwości zdrowotne oraz przeciwwskazania
Czerwona fasola to wartościowy pokarm, źródło wielu ważnych składników, w tym białka. Zawarta w naszej diecie z pewnością będzie dobrze służyć organizmowi.
- jest przeciwutleniaczem, zwalcza wolne rodniki, spowalniając proces starzenia
- chroni wątrobę, wspierając powstawanie kwasów żółciowych
- przeciwdziała cukrzycy, regulując poziom insuliny we krwi
- działa moczopędne, pomagając w ten sposób oczyścić organizm ze szkodliwych związków przemiany materii
- obniża poziom cholesterolu LDL, podwyższa natomiast stężenie dobrego cholesterolu (HDL)
- obniża ciśnienie krwi
- za sprawą błonnika wpływa na pracę układu pokarmowego, poprawiając perystaltykę jelit i przemianę materii
- wspiera odchudzanie, dając długotrwałe uczucie sytości
Czerwona fasola nie jest jednak zalecana przy chorobach przewodu pokarmowego, ponieważ może powodować wzdęcia i gazy. Niektóre jej składniki, zawarte np. w skórce, utrudniają trawienie. Można temu przeciwdziałać dodając do potraw przyprawy trawienne i odpowiednio długo moczyć przez gotowaniem.
