Irydologia - skąd się wzięła?
Irydologia narodziła się kilka tysięcy lat temu. Starożytni Egipcjanie stosowali tę metodę do diagnozowania chorób już, co najmniej, od czasów panowania faraona Tutenchamona. Jeden z egipskich medyków opisał podstawowe zasady irydologii, a jego prace zainspirowały ówczesny cywilizowany świat. Irydologia była popularną metodą oceny stanu zdrowia ludzi w Babilonii, Indiach, Chinach, a także w Japonii.
Ponowny rozkwit irydologii nastąpił w XIX wieku, a największe zasługi dla popularyzacji tej dziedziny wnieśli: Węgier Ignacy Peczely oraz Szwed Nils Liljequist. Zaczęto publikować mapy irydologiczne tęczówek, które miały odzwierciedlać strukturę ciała człowieka. W latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku nastąpił wzrost zainteresowania irydologią po ukazaniu się książki B. Jensena pt. "Nauka i praktyka irydologii". Istnieją międzynarodowe stowarzyszenia irydologów, które starają się propagować tę dziedzinę diagnostyczną wśród lekarzy i pacjentów.
Irydologia - podstawowe zasady
Irydologia opiera się na przekonaniu, że każda część ciała ma odpowiadający sobie punkt w tęczówce oka. Opracowano zatem tzw. mapę irydologiczną, dzielącą tęczówkę na maleńkie obszary "odpowiedzialne" za poszczególne narządy człowieka. Gdy jakaś część naszego ciała zaczyna chorować, odpowiadający mu w oku fragment zmienia swój wygląd. W ten sposób, posiłkując się mapą, możemy, po uważnej obserwacji wyglądu tęczówki, określić stan zdrowia człowieka.
Ta metoda medycyny niekonwencjonalnej ma wielu zwolenników, ale i przeciwników i nie znaleziono, jak dotąd, jej naukowego potwierdzenia.
Zwolennicy irydologii są przekonani, że jest to trafna i skuteczna metoda oceny stanu zdrowia człowieka i wglądu w pracę narządów wewnętrznych organizmu. Dzieje się tak, zdaniem irydologów, ponieważ w oku znajdują się końcówki nerwów, biegnących z całego ciała. Dzięki temu mamy wgląd w działanie poszczególnych części organizmu, a każda nieprawidłowość manifestuje się w tęczówce w postaci zmiany w odpowiednim punkcie. Te zmiany to, na przykład, niewielkie plamki innego koloru, kreseczki, zatoki czy szczeliny.
Irydologia - kontrowersje wokół metody
W dyskusji na temat skuteczności tej metody diagnostycznej podnoszone są różnorodne argumenty.
Zwolennicy irydologi mówią, że:
- irydologia praktykowana jest od tysięcy lat, więc kumuluje się w niej ogromna wiedza o człowieku
- irydologia może pochwalić się znacznym odsetkiem trafionych diagnoz
- za irydologią przemawia wiedza na temat budowy komórek nerwowych. Uważają, że autonomiczny układ nerwowy organizmu połączony jest z oczami w taki sposób, że prawie każdy organ posiada, odpowiadający sobie, ściśle określony punkt na powierzchni tęczówki. Jeżeli dochodzi do zmian chorobowych w jakimś narządzie, wysyła on takie impulsy bioelektryczne, które powodują zmiany m.in. w działaniu naczyń krwionośnych i w metabolizmie właśnie w tym punkcie tęczówki. Dochodzi do niewielkich zmian na powierzchni oka, np. do przebarwień czy też zagłębień.
Argumenty przeciwników irydologii
Przeciwko metodom irydologów protestuje nauka, która nie znalazła dotychczas dowodu na bezpośrednią skuteczność tej metody. Bardziej racjonalne jest, po prostu, obserwowanie organizmu człowieka w całości i na tej podstawie wydawanie opinii o jego stanie zdrowia, a nie tylko na podstawie wyglądu jednego organu. Ponadto, diagnoza irydologa jest nieprecyzyjna i tak ogólna, że trudno mówić o jej faktycznej przydatności. Jest też mnóstwo przykładów mylnych opinii, nie mających potem pokrycia w rzeczywistych badaniach stanu chorego.
Jak wygląda badanie irydologiczne?
Kiedyś badanie irydologiczne przeprowadzano oświetlając tęczówkę mocnym światłem i analizując jej wygląd. Współcześnie do badania oka używa się specjalistycznego sprzętu okulistycznego. Za pomocą lampy szczelinowej obserwuje się wygląd tęczówki w powiększeniu oraz, dodatkowo, wykonywane jest zdjęcie, które następnie podlega dokładnej analizie. Porównuje się wygląd tęczówki pacjenta z mapą irydologiczną i na tej podstawie wydaje diagnozę.
Mapy irydologiczne i stawianie diagnozy
Tego typu mapy przedstawiają powierzchnię tęczówki podzieloną na pola, które odzwierciedlają narządy wewnętrzne organizmu. Uważa się, że w większości przypadków narządy znajdujące się po prawej stronie ciała, uwidaczniają się w prawej tęczówce, i odpowiednio - te z lewej strony są reprezentowane w lewej tęczówce.
Współczesne mapy irydologiczne opisują ponad 70 punktów w tęczówce, odpowiadających różnym schorzeniom. Irydolodzy twierdzą, że są w stanie, na podstawie tej mapy, określić także niektóre predyspozycje genetyczne badanej osoby, rozwijające się stany zapalne w organizmie, ewentualne złogi toksyczne oraz niedobory składników mineralnych i odżywczych. Diagnozę wydają uwzględniając także wywiad z pacjentem na temat jego zdrowia i ogólnych symptomów.
Irydologia opiera się na przekonaniu, że w naszych oczach zapisana jest cała historia schorzeń. Stąd irydologowie starają się znaleźć w naszych tęczówkach ślady przebytych chorób oraz zalążki nowych. Diagnoza taka może uwzględniać nasze predyspozycje do określonych chorób, zarówno wrodzone, jak i nabyte, wykryć braki witamin i składników odżywczych w organizmie, ocenić stan układu nerwowego i odpornościowego oraz wykryć miejsce rozwijania się stanu zapalnego.
Po badaniu dobierana jest, stosownie do wykrytych wad, odpowiednia terapia, na przykład oparta o zioła, odpowiednią dietę czy masaże lecznicze itp. W razie wykrycia poważnych chorób zalecana jest wizyta u lekarza specjalisty.
To może cię zainteresować:
