Złamania kości promieniowej - rodzaje złamań
Na początek ustalmy, o którą kość chodzi. Otóż, kość promieniowa to inaczej kość długa, wraz z kością łokciową tworząca nasze przedramię. Położone są niemal równolegle do siebie, z tym, że kość promieniowa znajduje się po stronie kciuka, a kość łokciowa po stronie małego palca. Kość promieniową, nieco krótsza niż łokciowa, połączona jest jednym stawem z kością łokciową, drugim zaś z nadgarstkiem.
Sama kość dzieli się na:
- nasadę bliższą (koniec bliższy) - połączona stawem z kością łokciową poprzez głowę kości promieniowej
- trzon kości
- nasadę dalszą (koniec dalszy) - połączona stawem od strony bocznej z kością łódeczkowatą nadgarstka, a od strony przyśrodkowej z kością księżycowatą
Do złamania kości promiennej dochodzi najczęściej w wyniku upadku, w momencie podpierania się dłonią. Takie upadki zdarzają się nam często, szczególnie zimą, gdy łatwo się poślizgnąć na oblodzonym chodniku. Stąd to najczęściej spotykany uraz kości w drugiej połowie roku.
Lekarze dzielą złamania kości promieniowej na trzy kategorie:
- złamanie bliższego końca (inaczej: złamanie bliższej nasady kości promieniowej, złamania głowy kości promieniowej)
- złamania trzonu kości promieniowej (złamanie typu Galeazziego lub złamanie typu Essex-Lopresti)
- złamanie dalszej nasady kości promieniowej (inaczej: złamanie dalszego końca, złamanie Collesa, złamanie Smitha, nazywane też popularnie złamaniem nadgarstka kości promieniowej)
Złamanie bliższego końca (inaczej: złamanie bliższej nasady kości promieniowej, złamania głowy kości promieniowej)
Do tego typu złamania dochodzi zwykle w wyniku upadku na wyciągniętą rękę z ze zgiętym przedramieniem.
Jeżeli złamanie nie jest powikłane, nie ma przemieszczeń kości, wystarczy unieruchomienie stawu, natomiast w przypadku skomplikowanych złamań konieczna jest interwencja chirurgiczna. Stabilizuje się kości odpowiednimi śrubami lub specjalną płytką, w sytuacji skrajnej usuwa się głowę kości promieniowej i wstawia endoprotezę. Ręka unieruchomiona jest w gipsie przez miesiąc.
Możliwe powikłania: uszkodzenie nerwów, uszkodzenie naczyń, niestabilność stawu łokciowego, choroby zwyrodnieniowe stawu, sztywność i ograniczenie ruchomości w stawie łokciowym.
Złamanie trzonu kości promieniowej
Takie złamanie często dotyczy także drugiej kości, czyli łokciowej, a przyczyną jest uraz. Zdarzają się dwa rodzaje tego typu złamań:
- złamanie typu Galeazziego - złamanie trzonu kości z jednoczesnym zwichnięciem stawu promieniowo-łokciowego dalszego
- złamanie typu Essex-Lopresti - złamanie głowy lub szyjki kości promieniowej z jednoczesnym zwichnięciem stawu promieniowo-łokciowego dalszego i przerwaniem błony międzykostnej
Możliwe powikłania: brak zrostu i powstanie tzw. stawu rzekomego, uszkodzenie nerwów i naczyń, sztywność oraz zmniejszony zakres ruchów ręki.
Złamanie dalszej nasady kości promieniowej (inaczej: złamanie dalszego końca, złamanie Collesa, złamanie Smitha, nazywane też popularnie złamaniem nadgarstka kości promieniowej)
Ten typ złamania zdarza się najczęściej, szczególnie przy podpieraniu się dłonią w momencie upadku.
- złamanie Collesa - złamanie dalszego końca kości promieniowej, często z przemieszczeniem odłamków kości, zdarzające się przy upadaniu na rękę od strony dłoni
- złamanie Smitha - złamanie dalszego końca kości promieniowej, zdarzające się przy upadaniu na rękę od strony grzbietowej
Złamania bez przemieszczeń kości unieruchamia się w opatrunku gipsowym, natomiast skomplikowane przypadki z przemieszczeniami wymagają wcześniejszego nastawienia. Takie złamania zrastają się co najmniej 6 tygodni.
Możliwe powikłania: uszkodzenia nerwów i naczyń krwionośnych, zapalenie kości, zerwanie ścięgien mięśni zginaczy i prostowników. Ponadto może dojść do sztywności, zniekształcenia ręki, napięcia więzadeł nadgarstka oraz do zespółu Sudecka (tzw. kompleksowy zespół bólu regionalnego, charakteryzujący się bólem i obrzękiem ręki, połączonym z zaburzeniami krążenia, osteoporozą i zmianami skórnymi).
