Relanium - jak działa, dawki, skutki uboczne i ryzyko uzależnienia

Relanium jest lekiem uspokajającym, przeznaczonym do krótkotrwałego leczenia stanów lękowych, ułatwia też zasypianie i wyciszenie organizmu. Jest używany do leczenia objawów odstawienia alkoholu w trakcie terapii odwykowej osób uzależnionych. Działa rozluźniająco w stanie zwiększonego napięcia mięśniowego. Relanium stosuje się też jako lek przeciwdrgawkowy w leczeniu niektórych typów padaczki.

Kiedy stosować relanium

Relanium to lek o działaniu uspokajającym, przeciwlękowym oraz ułatwiający zasypianie. Podany doustnie ma działanie usypiające, dożylnie stosuje się go w leczeniu padaczki. Relanium pomaga też łagodzić objawy związane z odstawieniem alkoholu podczas terapii odwykowej.

Relanium ma działanie:

• przeciwlękowe
• nasenne
• przeciwdrgawkowe
• uspokajające
• zmniejszające napięcie mięśni 

Lek w swoim składzie zawiera substancję czynną o nazwie diazepam (składnik leków psychotropowych).

Jak działa relanium?

Substancja aktywna zawarta w Relanium działa na układ nerwowy chorego, wyciszając aktywność neuronów odpowiedzianych za lęk i agresję. Zażywanie Relanium zmniejsza napięcie i stres. Sportowcy stosujący sterydy, będące czynnikiem pobudzającym agresję, zażywają jednocześnie relanium, aby częściowo zminimalizować skutki uboczne anabolików. 

Dawkowanie relanium

To lekarz określa konkretne dawki, jakie może przyjmować pacjent. Nie jest to lek, który można przyjmować w sposób ciągły, ale raczej jako okazjonalne wsparcie dla systemu nerwowego. Jako środek ułatwiający zasypianie powinien być zażyty na godzinę przed snem. Dożylnie lek aplikuje wyłącznie lekarz lub pielęgniarka. Lek wstrzyknięty domięśniowo zmniejsza ich napięcie. 

Leczenie nie powinno trwać dłużej niż 4 tygodnie. Aby uniknąć ryzyka uzależnienia powinno się stopniowo redukować dawki.

Czy alkohol pomaga zasnąć? [NaZdrowie]

Relanium a możliwe skutki uboczne

Tak jak każdy lek, relanium trzeba stosować uważnie. Należy przeczytać ulotkę dołączoną do opakowania. 

Relanium nie powinny przyjmować osoby uczulone na benzodiazepiny, cierpiące na choroby nerek oraz wątroby, jaskrę, miastenię (choroba autoimmunologiczna atakująca mięśnie) oraz zespół bezdechu sennego.

Przyjmowanie Relanium jednocześnie z lekami przeciwdepresyjnymi, barbituranami, neuroleptykami, narkotycznymi lekami przeciwbólowymi, lekami nasennymi i przeciwhistaminowymi powinno być skonsultowane z lekarzem. 

Przedawkowanie leku lub niezastosowanie się do zaleceń lekarza może spowodować nieprzyjemne skutki uboczne, takie jak zmęczenie, osłabienie, senność, zawroty głowy, drżenie rąk, spowolnienie ruchów i zaburzenia mowy, a nawet halucynacje. Może też pojawić się obrzmienie języka, zatrzymanie moczu, zaparcia, wymioty, przyspieszenie akcji serca, bóle stawów i głowy, nadpobudliwość, światłowstręt, zmniejszenie libido, zaburzenia miesiączkowania i owulacji, skórne reakcje alergiczne.

Leku nie wolno stosować w czasie ciąży, gdyż może spowodować uszkodzenie płodu. Relanium przenika też do mleka matki, dlatego nie należy używać tego leku w trakcie karmienia piersią.

Czy Relanium uzależnia?

Tak, można dość szybko wpaść w uzależnienie od Relanium. Organizm przyzwyczaja się do leku i zaczyna domagać się coraz większych dawek. U osób uzależnionych może pojawić się tzw. zespół odstawienia: w ciągu tygodnia od przyjęcia ostatniej dawki pacjent zaczyna odczuwać silne pobudzenie, nudności, nadmiernie się poci, ma problemy z koncentracją. Pojawia się nerwowość, drżenie rąk i pogorszenie samopoczucia. W takim wypadku należy niezwłocznie udać się do lekarza specjalisty po pomoc.