Owrzodzenia najczęściej pojawiają się na kończynach dolnych. Zazwyczaj dzieli się je na:
Trzeba sobie zdawać sprawę, że na tego typu rany ani kremy, ani maści nie zadziałają. Dlatego wszystkie zmiany, które utrzymują się dłużej niż dwa tygodnie, koniecznie trzeba skonsultować z lekarzem i wdrożenie odpowiedniego postępowania.
Owrzodzenia bardzo często pojawiają się u osób, które mają żylaki, zakrzepicę, przewlekłą niewydolność żylną. Przypadłość znacznie częściej diagnozowana jest u kobiet, które wykonują zawód wymagający długiego stania lub siedzenia, są otyłe oraz przyjmują doustną antykoncepcję hormonalną i palą papierosy. Nie bez znaczenia jest także wiek (w grupie ryzyka są przede wszystkim te panie, które skończyły 35 lat) oraz ciąża.
Mimo że owrzodzenie jest dość charakterystyczne i po obejrzeniu rany lekarz nie ma zazwyczaj wątpliwości z jakim problemem przyszedł do niego pacjent, trzeba sobie zdawać sprawę, że problem nie znajduje się tylko na powierzchni skóry. Zazwyczaj ma on związek z chorobą żył, dlatego, aby ocenić ich stan oraz sprawdzić przepływy w pierwszej kolejności konieczne jest wykonanie tzw. USG Dopplera. Na jego podstawie lekarz dobiera także odpowiednie leczenie.
Leczenie owrzodzeń może trwać od miesiąca do nawet pół roku. Polega przede wszystkim na systematycznej zmianie opatrunków i stosowaniu się do zaleceń lekarza. W przypadku pacjentów, u których owrzodzenie ma związek z chorobą żył sama zmiana opatrunków to zdecydowanie za mało. W takich przypadkach leczenie składa się z trzech faz:
Najlepszym dowodem na to, że terapia działa jest to, że chory przestaje odczuwać ból nóg. Wtedy, aby przyspieszyć gojenie się rany stosuje się np. zabieg z wykorzystaniem ultradźwięków. Jeśli pacjent jest w dobrej formie i leczenie przynosi spodziewane efekty, można rozważyć wykonanie:
Pozwalają one zlikwidować niewydolność żylną, przyczynę tworzenia się owrzodzeń, tym samym rany goją się znacznie szybciej.
U pacjentów, u których doszło do uszkodzenia układu głębokiego (np. tych chorujących na zakrzepicę) lub u tych, którzy nie mają żylaków, podstawą leczenia jest zmiana stylu życia. Zaleca się, aby chorzy bardziej o siebie dbali i prowadzili bardziej higieniczny styl życia. W ich przypadku dobre efekty daje kompresjoterapia, elewacja kończyny. Ale nie tylko. Bardzo ważne jest aby chorzy nosili wygodne obuwie, które nie uciska oraz pamiętali o aktywności fizycznej (np. o spacerach). A pojawiające się obrzęki próbowali zmniejszyć drenażami limfatycznymi.