Jak powstaje choroba lokomocyjna?
Choroba lokomocyjna bierze się z rozbieżności sygnałów, jakie docierają do mózgu z narządów zmysłów. Główne narządy zmysłów to narząd równowagi, czyli błędnik, oczy, a także receptory czucia głębokiego, które znajdują się w stawach, skórze i mięśniach. W mózgu na podstawie porównania sygnałów ze wszystkich tych narządów powstaje wypadkowy obraz, który określa położenie poszczególnych części ciała, położenie ciała względem podłoża, a także kierunek ruchu. Podczas jazdy samochodem albo lotu samolotem, sygnały, które docierają do mózgu z różnych narządów są sprzeczne. W takich sytuacjach, na przykład w samochodzie, błędnik czuje, że ciało pozostaje w spoczynku i nie rusza się, natomiast oczy widzą szybko zmieniające się krajobrazy za oknem.
Oprócz tego, niektóre osoby wykazują podwyższoną wrażliwość na monotonne, długotrwałe ruchy głowy. Kołysanie, które występuje na przykład podczas długiej podróży samochodem zaburza pracę błędnika, co kończy się uczuciem wirowania i zawrotami głowy. Często pojawiają się również wymioty oraz oczopląs, które wzmagają się, gdy patrzy się na zmieniające się obrazy za oknem.
Objawy choroby lokomocyjnej
Choroba lokomocyjna daje różne objawy, w zależności od stopnia zaawansowania. Pierwsze objawy to ogólne pogorszenie samopoczucia, zmęczenie oraz brak apetytu. Później pojawiają się bóle głowy, zawroty głowy, nudności, nadmierna potliwość, a w ostatnim stadium nawet wymioty. Osoby cierpiące na chorobę lokomocyjną mogą słyszeć szumy w uszach, mieć problemy z zachowaniem równowagi, a także kłopoty z oddychaniem. Małe dzieci mogą mieć problemy z opisaniem tego, co czują i co im dolega, dlatego warto obserwować zachowanie malucha. O chorobie lokomocyjnej może świadczyć senność, ziewanie, brak apetytu oraz płacz.
Jak zmniejszyć objawy choroby lokomocyjnej?
Dolegliwości związanych z chorobą lokomocyjną nie można się trwale pozbyć, są jednak sposoby na to, aby zmniejszyć jej objawy. O komfort jazdy można zadbać jeszcze przed podróżą - przed drogą nie należy jeść ciężkostrawnych, tłustych posiłków. Lepiej unikać również gazowanych napojów oraz słodyczy. Poza tym, przed wyruszeniem w drogę należy przewietrzyć samochód. Jeżeli ma się wybór, najlepiej decydować się na podróżowanie dużym samochodem, w którym ma się poczucie przestrzeni.
Osoba cierpiąca podczas podróży powinna zawsze siadać przodem do kierunku jazdy. W przypadku podróży samolotem najlepiej wybierać miejsca znajdujące się blisko skrzydła, natomiast w autobusie należy wybierać miejsca położone jak najdalej od kół. Wybierając się w daleką podróż z małym dzieckiem najlepiej wybierać taką porę, w czasie której maluch będzie spał. Sen to najlepsza metoda na uniknięcie przykrych dolegliwości związanych z chorobą lokomocyjną. Jeżeli podróżuje się w dzień należy robić częste, krótkie postoje, aby zaczerpnąć świeżego powietrza.
W trakcie jazdy osoba, która źle znosi jazdę samochodem nie powinna czytać, spoglądać przez dłuższy czas na telefon czy grać w gry na tablecie albo telefonie. Lepszym zajęciem będzie słuchanie muzyki albo audiobooka z ciekawą książką. Dziecko z chorobą lokomocyjną można zająć słuchaniem bajki lub ulubionych piosenek. Warto mu również polecić patrzenie w dal, nad linię horyzontu. Wówczas obrazy nie będą się zmieniać tak szybko. Dolegliwości związane z chorobą lokomocyjną można zmniejszyć żując gumę do żucia albo ssąc cukierek.
Leki na chorobę lokomocyjną
W aptekach dostępne są leki niwelujące przykre dolegliwości związane z chorobą lokomocyjną. Najpopularniejszym środkiem, który można kupić bez recepty jest Dimenhydrinatum. Przyjmując lek należy mieć na uwadze, że może on wywołać pewne niepożądane skutki, takie jak na przykład zaburzenia widzenia, wysypka, suchość błon śluzowych jamy ustnej oraz senność. Najbardziej skutecznym naturalnym środkiem jest imbir, który przeciwdziała mdłościom, a jednocześnie nie wywołuje działań niepożądanych. Imbir można przyjmować w postaci suplementów diety lub herbaty. Sprawdzą się również pastylki, cukierki albo syropy z dodatkiem imbiru. Podziałać mogą również plastry akupresurowe, które uciskają odpowiednie miejsca na nadgarstkach zmniejszając dolegliwości związane z chorobą lokomocyjną.
