Czy zdrowie mózgu zależy od aktywności nóg? Wyniki badań potwierdziły zły wpływ siedzącego trybu życia

Włoscy naukowcy potwierdzają, że siedzący tryb życia może mieć zły wpływ na nasz mózg i układ nerwowy. Do takich wniosków doszli dzięki trwającej 28 dni obserwacji myszy.

Czy aktywność naszych nóg może wpływać na zdrowie układu nerwowego, a w szczególności mózgu? Badania na ten temat przeprowadzili naukowcy z Uniwersytetu w Mediolanie. Wyniki ich analiz zostały opublikowane w czasopiśmie "Frontiers in Neuroscience".

Badania myszy

Dr Raffaella Adami z Uniwersytetu w Mediolanie wyjaśnia, co zmotywowało naukowców do wykonania badań. Wcześniej zauważono, że u obserwowanych osób, które nie mogą się ruszać (np. z powodu choroby), ulega zmianie wiele procesów biochemicznych na poziomie komórkowym. To z kolei negatywnie wpływa na układ nerwowy i jego sprawność. 

Naukowcy z Mediolanu przez 28 dni obserwowali myszy. Część gryzoni funkcjonowała jak wcześniej, z kolei inne mogły w czasie badań używać tylko kończyn przednich. Przy tym ich codzienne czynności nie były w żaden sposób ograniczane.

Mózg kobiety w ciąży MALEJE. Są na to naukowe dowody

Jak to wpłynęło na myszy?

Po 28 dniach badacze sprawdzili, jak u wszystkich biorących udział w badaniu gryzoni prezentuje się strefa przykomorowa mózgu. To obszar, który jest odpowiedzialny za utrzymanie zdrowia komórek nerwowych u wielu ssaków. W tym miejscu z komórek macierzystych tworzą się nowe neurony.

U myszy, które miały znacznie ograniczoną aktywność fizyczną, zauważono zmniejszenie liczby komórek macierzystych. I to aż o 70 proc. Z kolei u gryzoni, które mogły używać kończyn tylnych, takich zmian nie zaobserwowano. 

Co więcej, u myszy, które nie używały kończyn tylnych, neurony i komórki gleju tworzące osłonki mielinowe (oligodendrocyty), nie mogły osiągnąć pełnej dojrzałości. Badacze zaobserwowali także, że brak ruchu wpływa na aktywność genów, m.in. CDK5Rap1, który ma ogromne znacznie dla prawidłowego funkcjonowania mitochondriów.

Jak podkreślają włosy naukowcy, ich analizy mogą przyczynić się do lepszego zrozumienia wielu problemów, z którymi muszą się mierzyć m.in. osoby chore na stwardnienie rozsiane, stwardnienie zanikowe boczne czy rdzeniowy zanik mięśni.

Zobacz także:

Więcej o: