Hikikomori, czyli ucieczka w zamknięcie i samotność

Hikikomori to japoński neologizm określający chorobę cywilizacyjną, która rozpowszechniła się w latach 90. XX wieku. Opisał ją japoński psychiatra Tamaki Saito, który zauważył, że wielu młodych ludzi ucieka przed społecznymi oczekiwaniami. Zamykają się w swoich pokojach, z których przestają wychodzić, ze światem kontaktują przez internet lub telefon.

Co znaczy Hikikomori

Słowo Hikikomori pochodzi od dwóch japońskich czasowników – hiku, które oznacza wycofywać się oraz komoru, czyli ukryć się, zamknąć. Tamaki Saito, psychiatra, który ukuł to wyrażenie, chciał oddać w nim zjawisko, które polega na całkowitym odizolowaniu się od świata, wycofanie się do bezpiecznej przestrzeni (własnego mieszkania czy pokoju) i przeniesienie wszelkich kontaktów z innymi ludźmi do internetu.  Saito opiekował się pacjentami cierpiącymi właśnie na taką przypadłość. Najczęściej byli to nastolatkowie lub młodzi dorośli, około dwudziestego roku życia.

Hikikomori – na czym polega ten syndrom?

Z definicji hikikomori wynika, że tym mianem określić można osobę, która od minimum pół roku nie opuszcza swojego pokoju. Niektórzy chorzy nie opuszczają swojego schronienia o wiele dłużej, nawet przez kilka lat.

Hikikomori całkowicie rezygnują z wszelkich kontaktów ze społeczeństwem. Nie chodzą do szkoły czy pracy, nie spotykają się ze znajomymi i rodziną, nawet najbliższą. Cały czas spędzają samotnie, najczęściej śpią w dzień I są aktywni nocą. Aktywni to dużo powiedziane - zazwyczaj tworzą pozory podtrzymywania kontaktów z innymi, korzystając z portali internetowych.

Czas wydorośleć. Weź życie w swoje ręce! [PRZYPOWIEŚĆ]

Osoby z tym zaburzeniem wszystkie swoje potrzeby załatwiają w taki sposób, by nie narazić się na spotkanie innych osób. Proszą, by jedzenie zostawiać im pod drzwiami, a jeśli mieszkają sami, najczęściej zamawiają je przez internet I również proszą o pozostawienie produktów pod wejściem. Z łazienki korzystają tylko wtedy, gdy nikogo nie ma w domu, w innych przypadkach, potrzeby fizjologiczne załatwiają w pokoju.

Hikikomori – skąd bierze się ta choroba?

Najczęściej pacjenci z hikikomori okazują się przytłoczeni wymaganiami, jakie stawia przed nimi społeczeństwo. W związku z tym, że syndrom po raz pierwszy zaobserwowano w Japonii i tam też występuje najpowszechniej, opisano go, biorąc pod uwagę warunki tam panujące. To właśnie w Japonii młodzi ludzie, którzy najczęściej chorują na hikikomori, czują na sobie ogromną presję I to już od najmłodszych lat. Już małe dzieci są zmuszane do pracy ponad siły, muszą się doskonale uczyć, zdobyć świetne wykształcenie, a następnie pracować bez wytchnienia w korporacji.

Jak radzić sobie z Hikikomori

Badacze nie są jednak do końca przekonani, że to jedyna przyczyna występowania hikikomori, dlatego prowadzone są dalsze badania w tym obszarze. Pacjenci, u których zostanie rozpoznany ten syndrom są najczęściej poddawani psychoterapii, która w wielu przypadkach okazuje się skuteczna. Problem w tym, że wielu chorych nie chce się na nią zgodzić, ponieważ  wymaga ona opuszczenia pokoju lub wpuszczenia do niego lekarza.

Może cię również zainteresować:

• Hormony - co to? Gdzie powstają? Działanie hormonów i zaburzenia hormonalne
• Nerwica - gdy lęk przejmuje kontrolę nad życiem
• OTĘPIENIE to problemy z pamięcią? Nie tylko! Poznaj inne, nietypowe objawy