Amnezja to najogólniej rzecz ujmując utrata pamięci, do której dochodzi na skutek urazu mózgu lub traumatycznego zdarzenia. Termin ten jest powszechnie znany i używany w mowie potocznej. To m.in. za sprawą filmów, w których utarta pamięci była jednym z najważniejszych wątków (np. "Angielski pacjent", "Zakochany bez pamięci", "Długi pocałunek na dobranoc").
Utrata pamięci jest z reguły bardzo ciężką sytuacją nie tylko dla osoby poszkodowanej, ale także najbliższych jej osób. Nie pamięta się wówczas wielu wspólnych doświadczeń, zanikają wcześniejsze uczucia. Nigdy nie powinniśmy jednak w takiej sytuacji tracić nadziei - zdarza się, że amnezja ustępuje samoistnie.
Jednak nie ma tu żadnych określonych reguł czasowych. U niektórych osób pamięć powraca po miesiącu, u innych dopiero po kilku latach. W najcięższych przypadkach nie dzieje się to nigdy.
Jeśli pamięć nie wraca przez długi czas, taka osoba powinna być pod okiem terapeuty. Psychoterapia może pomóc nie tylko oswoić się z trudną sytuacją, ale także przyczynić się do odzyskania pamięci. Bardzo ważne jest także wsparcie najbliższych.
Podstawowy podział, którego dokonuje się w obrębie amnezji to:
Istnieje także inne rozróżnienie:
Warto jednak zaznaczyć, że niektórzy chorzy doświadczają obu tych problemów.
Co wymienia się najczęściej wśród przyczyn tego typu zaburzeń? To m.in.:
Amnezja pojawia się także w przypadku choroby Alzheimera. Jest to jednak utarta pamięci nieodwracalna.
Amnezja dysocjacyjna (inaczej psychogenna) to szczególny przypadek. Dochodzi do niej na skutek traumatycznych wydarzeń, z którymi dana osoba nie jest w stanie sobie poradzić (np. gwałt, napad). Umysł w takich sytuacjach blokuje dostęp do trudnych wspomnień.
Należy jednak zaznaczyć, że taki uraz może przybrać dwie formy:
Amenzja psychogenna kończy się zazwyczaj w niespodziewanych momentach. W tym przypadku nie ma także reguł czasowych.
Amnezja dziecięca to termin, który odnosi się do innego zjawiska. Jest ono nam powszechnie znane.
O ile niektóre zdarzenia z okresu pomiędzy drugim, a trzecim rokiem życia jesteśmy sobie już w stanie przypomnieć, o tyle te wcześniejsze pozostają dla nas tajemnicą. Znamy je co najwyżej z opowieści bliskich nam osób. To właśnie do tej dziwnej luki w pamięci odnosi się ten termin.
Warto wspomnieć, że badania naukowe przeprowadzone na Emory Univeristy (Gerogia, USA) wykazały, że nasza pamięć zaczyna blokować najwcześniejsze wspomnienia, gdy mamy 7 lat. Potem proces postępuje i po pewnym czasie nic już nie pamiętamy z najwcześniejszych okresów życia.
O czym przede wszystkim warto pamiętać?
Zobacz także: