Przepona to mięsień, który oddziela jamę brzuszną od klatki piersiowej. To dzięki niemu możemy oddychać. Dzięki przeponie dochodzi do wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej, co ułatwia defekację. Kiedy ten mięsień zostanie przerwany, narządy z jamy brzusznej mogą przedostać się do klatki piersiowej. A to może nawet stanowić zagrożenie życia.
Przepuklina przeponowa rozwija się przede wszystkim u osób otyłych, które w normalnych warunkach mają zwiększone ciśnienie w jamie brzusznej, a także u osób starszych, których tkanki są bardziej podatne na uszkodzenie. Niekiedy zdarza się, że przepuklina tworzy się wskutek nadmiernego parcia lub bardzo dużego wysiłku fizycznego. Pojawienie się przepukliny przeponowej może być spowodowane podnoszeniem czegoś bardzo ciężkiego, a także przewlekłym i silnym kaszlem. Schorzenie znacznie częściej pojawia się u osób, które zmuszają się do wymiotów lub żyją w dużym stresie i napięciu. Medycyna wyróżnia dwa rodzaje przepuklin:
1. Przepukliny właściwe - to wrodzone przepukliny przeponowe, do których zalicza się m.in. przepuklinę Bochdaleka i Morgagniego. Pierwsza z nich pojawia się znacznie częściej i jest spowodowana niezrośnięciem się szczeliny opłucnowo-trzewnej w tylno-bocznej części przepony, głównie po lewej stronie. Druga, czyli przepuklina Morgagniego tworzy się w przedniej części przepony między jej przyczepami żebrowymi i mostkowymi. Przepukliną właściwą jest przepuklina nabyta, najczęściej pourazowa. Także powstała wskutek urazów, np. jamy brzusznej lub klatki piersiowej.
2. Przepukliny naturalnych otworów przepony - powstają w rozworze przełykowym i dzieli się je na trzy typy:
Dolegliwości, które może dawać przepuklina zależą przede wszystkim od tego, w jakim stopniu narządy jamy brzusznej uciskają trzewia klatki piersiowej. W sytuacji, gdy organy naciskają na płuca pojawiają się duszności, niedokrwienia oraz hipotonia (osłabienie napięcia mięśniowego).
Przepuklina przeponowa wrodzona sprawia, że płuca nie mogą rozwinąć prawidłowo ponieważ narządy, które powinny znajdować się w jamie brzusznej zabierają należne im miejsce. U noworodków z tym schorzeniem pojawia się niewydolność oddechowa i krążeniowa. Bardzo często, już w chwili urodzenia, dzieci z tą przepukliną mają nadciśnienie płucne.
Jeśli przepuklina pojawiła się wskutek urazu, chorzy najczęściej uskarżają się na duszności, bóle nadbrzusza lub bóle zlokalizowane w klatce piersiowej, zgagę i krwawe wymioty. W niektórych sytuacjach, zmiany są tak niewielkie, że chorzy dopiero po latach, gdy przepuklina zacznie się rozrastać dowiadują się doszło do uszkodzenia przepony.
Wrodzone przepukliny przeponowe zazwyczaj rozpoznaje się podczas rutynowego badania USG u kobiet w ciąży. Wczesna diagnostyka pozwala opracować najlepszy dla dziecka schemat leczenia. Najczęściej maluchy z taką przepukliną operowane są tuż po urodzeniu.
U dorosłych pacjentów problem daje się zauważyć już na zdjęciu rentgenowskim jamy brzusznej. Dla pewności u chorych z podejrzeniem przepukliny wykonuje się RTG w pozycji Trendelenburga (pacjent leży na plecach i nogi znajdują się wyżej niż głowa). W niektórych przypadkach wykonuje się badanie endoskopowe górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz tomografię komputerową.
Najlepszą metodą leczenia przepukliny jest operacja. W jej trakcie chirurg z powrotem umieszcza narządy z jamy brzusznej we właściwym dla nich miejscu. Następnie zamyka wrota przepukliny. Bardzo rzadko, gdy leczenie operacyjne, ze względu na stan pacjenta, nie może być wykonane, stosuje się jedynie leczenie farmakologiczne. Jego celem jest zmniejszenie dolegliwości typowych dla refluksu żołądkowo-przełykowego.
Trzeba sobie zdawać sprawę, że nieleczona przepuklina przeponowa może doprowadzić do niedrożność przewodu pokarmowego, a to może się skończyć zapaleniem otrzewnej lub śródpiersia, które są bezpośrednimi stanami zagrożenia życia.
To również może cię zainteresować: